Zonnig ritje

okt
17
Verzonden door XL-Network op zo, 2010-10-17 21:58

Het was alweer een tijdje geleden dat ik met de Huneliggers gefietst heb en toen gisteravond het berichtje "Wordt er nog gefietst vanuit Vries?" op het forum geplaatst werd dacht ik... ja, 't is wel weer eens tijd. De wekker werd om kwart voor acht gezet en na het smeren van een lunchpakketje ben ik in de vroege ochtendzon vertrokken. Er stond totaal geen wind en al fietsende langs het Van Starkenborgkanaal was het water zo glad als een spiegel. De zon stond laag en dat leverde hele mooie foto's op. Aangezien ik iets te laat vertrokken was (zoals wel vaker het geval is) was het flink doortrappen. Maar ik heb de afstand van 32 kilometer toch binnen het uur af kunnen leggen.

Eenmaal bij het Café Vriezerbrug aangekomen bleek ik toch nog de eerste te zijn. Kon ik mooi even de plaatjes van m'n schoenen lager zetten. De laatste paar dagen wordt het steeds kouder dus heb ik m'n winterschoenen weer uit de kast gehaald. Bij het wegfietsen kwam ik er achter dat de plaatjes veel te hoog stonden, dat fietste niet lekker. Na het kopje thee liep het tegen tien uur, maar nog steeds geen andere ligfietsers te bekennen. En om tien over tien was ik het beu... 'k had geen zin om alleen terug te fietsen dus ik belde Robert, die het "gaan we nog fietsen" bericht geplaatst heeft op. "Ja, waar zit je?" vroeg ik, "ehhh, thuis op de bank". Hij dacht dat er niemand zou komen, dus was thuisgebleven. Maar ik mocht wel richting Assen gaan en bij hem een kopje thee drinken. Zo gezegd zo gedaan.

Binnen was het lekker warm en de thee smaakte prima. Opeens kwam Robert met een doosje aanzetten. "Deze wou jij nog hebben toch?" en gaf me een doosje met twee 'Quarter turn bike mounts' van Garmin. Hij had er namelijk 1 teveel besteld en ik had er nog eentje nodig voor m'n roeifiets die (als het goed is) binnen 3 tot 7 weken klaar is. "Voor je verjaardag" en het doosje was van eigenaar gewisseld.

Het plan was om richting Groningen te fietsen. Ik moest daar om 13:45 uur weer terug zijn om skiff-1 instructie te geven (net als gisteren) en om zelf nog te roeien (dit keer ging het wel door). Robert zou tot Groningen meefietsen waar ik hem bij de roeiclub een rondleiding zou geven en een kopje thee aan zou bieden. Robert zei rustig aan te willen doen, maar het tempo begon redelijk stevig met 32+ km/h. Later is dit uitgezakt naar 27-28 km/h (lekker relaxed fietsen). Ik had het briljante idee om eens wat uitrolproeven te doen. Gisteren ben ik namelijk bij Anton geweest en daar hebben we het over banden gehad. Ik had drie Vredestein Perfect Moiree banden onder mijn fiets zitten en Robert had een stel Schwalbe Marathon Supreme's er onder zitten. We begonnen met naast elkaar te rijden met ongeveer 27-28 km/h en na het standaard 3-2-1-0 stopten we allebei met trappen. De eerste keer (op wat ruwer wegdek) duurde het even maar uiteindelijk begon mijn fiets wat uit te lopen. Na nog een tweede test (met hetzelfde resultaat en een wat minder ruw wegdek) was het tijd voor de laatste test. Het asfalt was nu een stuk beter en dat was te merken. Vrijwel direct na het stoppen met trappen begon mijn fiets uit te lopen. Uiteindelijk zat er meer dan 100 meter tussen die van mij en die van Robert. Of dit nu alleen met banden te maken heeft weet ik niet. Het kan ook zijn dat de lagers van zijn fiets (is ongeveer 3 jaar oud) wat meer versleten zijn. Wie zal het zeggen.

Onderweg kwamen we ook nog een paard en een kleine pony tegen. Het paard schrok in eerst instantie een beetje van ons, maar toen we rustig tegen het dier begonnen te praten en haar een kijkje in onze fiets hadden gegund was de angst verdwenen. Ik heb het al een keer eerder gemeld, maar ik voel me toch klein en nietig als zo'n groot paard naast je fiets komt staan.

Na de instructie en het eigen roeien was het tijd om naar huis te gaan. 's Ochtends had ik al een mooie opkomende zon en op de terugweg was hij er weer (maar dan in de ondergaande vorm). Een hele mooie rooie gloed lag over het wegdek en ik reed er pal op af. En dat was niet zonder risico. Op een bepaald gedeelte van de weg hadden ze verkeersremmende betonblokken neergelegd met van die rood/witte waarschuwingsborden. Alleen als de zon zo laag staat dan zie je dat niet goed. Op het laatste moment zag ik ze en gelukkig had ik ze niet geraakt. Onderweg kwam ik nog langs de school die gisteren afgebrand is. Daar is werkelijk niets meer van over, behalve dan de betonnen constructie.