Dag 14: Mobridge-Aberdeen

De afgelopen drie dagen heb grote delen van de dag naar mijn iPod geluisterd. Op die manier gaat de tijd op deze lange rechte wegen wat sneller. Ik wil toch nog een keer gaan kijken naar oordopjes die comfortabeler zitten en het geluid van buiten wat meer afschermen. Een van de Duitse rijders heeft een soort van oorwarmers die hij op doet om het windgeruis te verminderen.

Onderweg moest ik nog even stoppen om een kleine en een grote behoefte te doen, maar ik heb tegen Harry (waar ik samen mee reed) gezegd dat hij gewoon door kon fietsen en ik hem wel weer in zou halen (ik had namelijk de velomobielkap mee). Toen ik klaar was, gas d'r op en knallen maar. In de verte zag ik wat fietsen. Maar nee, het bleken Miles en Lee te zijn. Even later heb ik Steve, Bert en Nick nog ingehaald. Maar nergens een Harry te bekennen. Bij het tankstation in Bodle, waar onze koffiepauze was, heb ik op Harry gewacht onder het genot van een groot glas cola. Bleek dat hij een verkeerde afslag genomen had en op weg was naar het zuiden.

Omdat een gedeelte van de weg weggespoeld was door regen moesten we een stukje omfietsen… 40 kilometer zo ongeveer. Het eerste gedeelte ging nog over redelijk asfalt maar er was een stuk van zo'n 4 kilometer wat eigenlijk een gravelweg was. Ik kwam er aan suizen met zo'n 35 a 40 km/u en zag te laat dat het wegdek ineens veranderde. Even stevig remmen en daarna met 27 a 28 km/u doorknallen. Het maakte wel een pokkenherrie, maar op die manier ben je sneller aan de andere kant.

Bij de Subway in Ipswich, waar onze lunchstop was, stonden alle fietsen keurig netjes op een rij. Zo pasten er minimaal drie stuks in een parkeerplek voor een auto. Over efficiëntie gesproken. Daarnaast waren er weer inheemsen toegestroomd om de boel te bekijken. Ondertussen zat Frans met z'n voeten op een zak met ijs en lag Miles zijn enkel ook op een ijszakje (hij heeft last van z'n Achilles).

Ondertussen zijn we op de camping aangekomen, hebben we gegeten en is Mark (iemand van het SAG-team) een paar rondjes aan het maken in mijn fiets. Zelf heb ik kort een paar rondjes gereden in de Carbon Quest van Lee.

Officieel zijn we nu over de helft (kilometertechnisch gezien), want de teller staat nu op 2688 kilometers. Of de tweede helft ook goed gaat? Vast wel, tot nu toe geen problemen met knieën, Achilles of spieren.

• ‹ vorige
• 421 van 548
• volgende ›