Dag 17: Maple Plane-Hastings

De 'camping' van gisteren was zoals gezegd niet veel soeps. Ontbijten was dus ook niet veel meer dan een blikje sinas en een klein zoet 'rolletje'. Maar zo'n 50 kilometer verderop was onze stop bij de Freewheel Bike op de Greenway door Minneapolis. Daar heb ik wat gegeten en gedronken totdat de rest gearriveerd was (ik was namelijk als eerste gearriveerd). De Greenway is een fietssnelweg die dwars door de stad heen loopt. Het was vroeger een oude spoorweg en daarom heeft het op een paar plekken na eigenlijk geen kruising met overig (auto)verkeer.

Maar voordat ik bij de Greenway was moest ik nog wel eerst een stukje door een golfbaan heen. In eerste instantie liep de GPS-track langs de spoorlijn, maar aangezien daar niet echt een befietsbare weg lag heb ik mijn eigen weg maar gezocht. Wat eerst een park leek met kris kras wat paden bleek uiteindelijk een golfbaan te zijn. De weggetjes hielden zomaar op en ineens zag ik een fairway en een green. Gewoon doorkarren en doen alsof er niets aan de hand was.

Fietsen door Minneapolis ging best goed. De fietspaden zijn over het algemeen goed en er waren ook veel fietsers (en hardlopers). Het lijkt me een leuke stad om te wonen, erg hippe fietscultuur.

Op de camping was voor de zoveelste keer geen WiFi dus het online plaatsen van de blogberichten is weer niet gelukt. Wel heb ik kort even Mike zijn 3G USB-stick kunnen lenen om met een vriendin te Skypen. Fijn om 17 minuten lang een bekende stem vanuit het thuisland te horen.

's Avonds was er een verzameling kinderen (met hun ouders) die naar een verhaal van een 'reptielenman' aan het luisteren waren. Hij vertelde over hagedissen, schildpadden en slangen en had diverse attributen bij zich. Een skelet van een alligator (hoofd), het schild van een schildpad, diverse slangenhuiden, maar ook levende dieren. De ratelslang had hij in een afgesloten doos, maar de boa constrictor mocht geaaid worden. Ik mocht hem zelfs nog even om m'n nek. Een prachtig dier, goed gezond en ruim in z'n vel. Een en al spieren.

Daarna was het mijn beurt om iets over Roll over America en velomobielen in het algemeen te vertellen. Bijgestaan door Patrick werden de mensen enthousiast en stelden ze verschillende vragen. Veelal waren dat de standaard vragen die we onderweg ook krijgen (zie lijstje hieronder). Daarnaast werd er ook nog gevraagd of het voor een goed doel was. En toen haalde ik Ellie the Elephant tevoorschijn en vertelde dat ik (persoonlijk) voor voor Villa Joep reed (tegen Neuroblastoom kinderkanker). Aan het einde van de presentatie (toen ik mensen de fiets van dichtbij liet zien) kwam er iemand naar me toe die me vijf dollar in m'n hand drukte en er waren nog een tweetal mensen die iemand kende met kanker en ook een donatie willen doen. Ik heb ze hiervoor doorverwezen naar de website en gevraagd of ze het formulier in willen vullen. Wel moet ik nog even uitzoeken hoe ik dat ga doen met het overmaken van het geld, maar ik denk dat PayPal of iets dergelijks wel gaat werken. Mocht er trouwens nog iemand zijn die wil doneren voor het goede doel… het kan nog steeds.

• Zit er een motor in?
• Hoe stuur je?
• Wat kost dat ding? (wordt meestal te laag geschat)
• Trapt het zwaarder dan een rechtopfiets?
• Hoe snel gaat 'ie?
• Wat nu als het regent? (dan laat ik hun het dekje zien)
• En een lekke band? (die is binnen 5 minuten verwisseld)
• Wat betekend DHL? (Patrick zou zeggen: "Damn Happy Legs")

• ‹ vorige
• 424 van 548
• volgende ›