Dag 20: Madison-Evanston

Vanochtend wakker geworden met de gedachte van het hotel, dat helpt om het drama van het opzetten van de tent in het donker en alle natte zooi iets te vergeten. We vertrokken door eerst een kort stukje door een natuurgebied te fietsen. Daarna kwamen we op een grote weg die vanaf de snelweg rechtstreeks Madison in liep. In de tegenovergestelde richting kwamen honderden (zo niet duizenden) auto's, allemaal in een lange langzaam rijdende rij. De richting die wij op gingen had maar een 10 a 20 tal auto's zo schat ik. Geen wonder dat je dan in de file staat.

Bij de supermarkt hadden we in het eerstvolgende kleine plaatsje eerst nog wat eten en drinken gehaald. Ik een tros bananen en twee flessen Powerade. Toen we buiten kwamen sprak een vrouw ons aan dat we op de radio waren. Mensen belden naar de zender omdat ze ons op de weg hebben zien fietsen en dachten dat we het verkeer ophielden. Lijkt me een beetje raar aangezien we de andere kant op gingen. Ook was er een man die ons via onder andere mijn site volgt en vroeg een stukje mee te fietsen naar zijn winkel. Daar heeft hij van Johann en mij een foto genomen en gezegd dat hij een fietsenwinkel wil openen en dealer wil worden van velomobielen. We hebben dus iemand kunnen 'bekeren' .

Je krijgt tijdens de dag genoeg aanspraak van verschillende mensen. Zo was er een man onderweg naar zijn werk en kwam met ons mee fietsen. Hij had al van ROAM gehoord en wou iets meer weten. Betekende wel dat we de snelheid er wel iets uit moeten halen en tijdens heuveltje af kon ik gewoon laten rollen. Verder wou hij weten of ik ook een rechtop-fiets had en wat ik in de winter deed om fit te blijven. Ten eerste heb ik geen zin in een pijnlijke reet en de velomobiel is een all-year fiets die je ook gewoon in de winter kan gebruiken.

Verder zijn we (Harry, Lee, Patrick en ik) niet een maar twee keer door de politie aangesproken. De eerste keer was in een klein plaatsje waar de agente voor ons kwam rijden en vroeg of we wel veilig reden. Na het hele verhaal uit te hebben gelegd over onze coast-to-coast tocht gaf ze ons een escorte van 15 minuten. De hele tijd bleef ze achter ons rijden. De twee de keer was bij een tankstation waar we even wat dronken. De agent sprak ons aan op het feit dat we het verkeer ophielden. Ik dacht altijd dat ik ook gewoon verkeer ben, maar ik zal het vast wel mis hebben. Nadat hij al onze gegevens genoteerd had en deze via de radio doorgespeeld had naar het hoofdkantoor konden we weer gaan. De totaalscore voor ontmoetingen met de politie staat nu op zes keer in drie weken tijd. Dat red ik in Nederland niet. Daar heb ik twee keer met de politie gesproken in 1,5 jaar tijd.

Nu zitten we lekker in een hotel en hoeven ons geen zorgen te maken over een tent of natte zooi. Gewoon een paar minuten lopen naar een lekker restaurant (Dave's Italian Kitchen) voor wat pasta en daarna nog even langs het meer gelopen.

• ‹ vorige
• 427 van 548
• volgende ›