Dag 22: Chesterton-Fort Wayne

Toen we vanochtend wakker werden melde Machiel dat we naast de muizen en de eekhoorns nieuwe dieven hebben. Wasberen. 's Nachts probeerde ze namelijk bij hem in de tent te kruipen om eten te zoeken. Hij heeft ze weggejaagd en probeerde ook de rest van de bandieten bij ons brood et cetera weg te jagen. Maar ze zijn behoorlijk hardnekkig. Toen hij op een meter afstand ging staan en ging stampen en roepen bleef hij gewoon zitten en keek hem aan van: "ja, wat moet je nou?". Ook zijn ze er vandoor gegaan met een stapel Clif Bars.

Ik heb de hele dag lekker met Greg gefietst maar als op een gegeven moment een klein hondje het erf af komt rennen en ons probeer te achtervolgen begint de lol. Het beestje achtervolgt ons voor wel 100 meter of zo. In het begin van de dag leek het er op dat we allemaal lekkere en mooie tussendoorweggetjes zouden gaan fietsen, maar op een gegeven moment kregen we een stuk van twee kilometer wat allemaal gravel was. Jorg, met zijn Evo-R twijfelde nog maar ging er toch in volle vaart doorheen. Het ging, maar echt comfortabel was het niet. En het was ook niet de laatste keer dat we gravel tegenkwamen.

In Nappanee hebben we bij een koffiehuis geluncht en zijn ook nog drie keer gefilmd vlak voor we het plaatsje binnenkwamen. Eigenlijk werden we verwacht bij de Amish Acres, maar we zijn doorgereden naar het centrum omdat we geen velomobielen zagen. Blijkbaar waren we de eerste van de groep. Maar bij het koffiehuis was het ook goed toeven, ze hadden WiFi en lekker eten. Bij vertrek kwam er nog een politiewagen met alarmlichten aan en ik dacht dat ik weer de klos was, maar gelukkig zette hij alleen de kruising af omdat er groot transport langs kwam. Ze waren een grote windmolen in delen aan het vervoeren en het onderste deel was enorm groot. Een andere wetenswaardigheid is dat Nappanee procentueel de meeste fietsen per inwoner heeft. Dat komt omdat de Amish zo'n beetje allemaal op de fiets rijden. Maar dat is niet het enige vervoersmiddel, ze begeven zich ook gewoon met paard en wagen (voorzien van een goedgekeurde reflector) op de vluchtstrook.

Soms heb je even dat het verkeer moet wachten met inhalen totdat hij veilig is. De meeste bestuurders kunnen dit prima waarderen en wachten keurig netjes, maar vandaag hadden we een zwarte pick-up truck die het allemaal te lang duurde. En als blijk van waardering gaf hij een enorme dot gas bij het inhalen waardoor ik letterlijk geen hand meer voor ogen zag door de zwarte dieseldampen. Ik heb het incident op video, maar helaas kan ik door alle rook zijn kenteken niet zien.

Zo'n 25 kilometer voor de camping hebben Greg en ik nog even snel een milkshake met slagroom en een kers gehaald bij de McDonalds, heerlijk zo kunnen we er weer tegenaan. Sommige mensen hebben een andere traktatie gehad trouwens, ze werden in Fort Wayne door twee politiewagen geëscorteerd door de stad om zo veilig op plek van bestemming aan te komen. Toen we eenmaal daar waren waren er ook diverse geïnteresseerden. Zo was er iemand van de lokale televisie die mensen interviewde en mij ook. Ik heb hem mijn visitekaartje gegeven en hij zou een e-mail sturen als hij online staat. Ook kwam Patrick nog met 20 dollar aanzetten. Hij had deze van iemand gekregen (Don Patrick) die gehoord had dat ik voor Villa Joep (onderzoek tegen Neuroblastoom kinderkanker) reed.

We zijn trouwens voor de laatste keer een nieuwe tijdzone, betekend dat we eerder op bed moeten en er dus ook weer eerder af moeten. Gaap...

• ‹ vorige
• 429 van 548
• volgende ›