Dag 24: Shelby-Streetsboro

Omdat ik gisteren niet de kans had om mijn spullen op te laden was mijn telefoon leeggeraakt. Hierdoor had ik me verslapen en werd pas om 5:50 uur wakker. Toch nog redelijk op tijd. Na 48,5 kilometer gefietst te hebben merkte ik tijdens een stopje dat mijn achterband er wat leeg uitzag. Bleek dat er nog maar 1 a 1,5 bar in zat. Opgepompt tot 5,5 bar en toen ging het een stuk beter.

Na onze lunchstop weer verdergegaan zonder mijn shirt aan. Je wil toch een beetje bruin worden. Wel goed insmeren met factor 30 want het was goed warm (voor 12:00 uur al 30 graden). Later heb ik de achterband nog maar eens gecontroleerd en bij 90 kilometer zag ik dat er toch weer wat lucht ontsnapt was. Okay, fiets op z'n kant en een nieuwe binnenband er in. Eerst wel even controleren op scherpe delen in de buitenband (niets gevonden).

Ik dacht dat heel Amerika geasfalteerd was (op de gravelwegen na dan), maar ik heb toch een stukje klinkerweg kunnen vinden. Midden in de grote stad Akron waar we een trail op gingen. De trail was qua wegdek gelijk aan die van Sparta-Elroy een tijdje geleden. Niet zo lang (maar 10 kilometer), maar wel mooi. Echte fysieke problemen heb ik nog niet gehad, maar vandaag schoot het me even in mijn linker bovenbeen. Later trok het wel weer weg, maar zo zie je maar weer dat je lichaam op een gegeven moment genoeg 'gemarteld' is.

Als je veel fietst, zweet je ook. En als je zweet worden je handen glibberig. Als je dan gripshifters hebt om te schakelen dan heb je vaak geen goede grip om te schakelen. Daarom heb ik mijn shirtje maar gebruikt om extra grip te creëren. En dat was nodig, want vandaag hadden we twee gemeen steile klimmetjes. Geen idee hoeveel procent, maar genoeg om met een cadans van 25 omhoog te stampen. Twee mensen (Marcel en Martin) hebben zo hard getrapt dat hun ketting gebroken is. Mijn snelheid was maar 3 a 4 km/u, maar het is gelukt om boven te komen. Eenmaal boven zaten er vier mensen op stoelen langs de kant van de weg om ons aan te moedigen en water te geven. Het begint steeds meer op de Tour du France te lijken.

Bij aankomst op de camping hebben we eerst lekker in het meer gezwommen. Heerlijk warm water om wat 'schoon' te worden en af te koelen. Uiteraard wel even douchen nadien. Aangezien alle hokjes bezet waren moest ik wachten en toen zag ik het varkentje. Een heel lief beestje dat wel een kusje kon gebruiken.

Nu ben ik klaar met het schrijven van het blogbericht en controleer ik mijn achterwiel. En wat denk je. Alweer zacht. Na de rijders meeting bandje er afgehaald en goed geïnspecteerd (met de hulp van Marcel). Bleek dat er een heel klein stukje metaal zich door de buitenband heengewerkt heeft. Met behulp van de Leatherman van Daniel verwijderd, de band geplakt en alles weer in elkaargezet.

• ‹ vorige
• 431 van 548
• volgende ›