Plakwerk

Een weekje later dan gepland, maar dan toch nog een verhaaltje over mijn Oud & Nieuw en de gevolgen. Het was een druk weekend met op zaterdagmiddag eerst de gebruikelijke roeiafspraken. Eerst zelf roeien van 11:00 tot 13:00 uur en daarna van 13:30 tot 15:30 uur een damesploeg coachen. Ging allemaal prima en het weer was ook goed te doen. Na afloop nog even snel een kopje thee in de sociëteit gedronken en dan in m'n fiets geklommen om naar mijn jongste broer en zijn vrouw in Stadskanaal te fietsen. De route had ik vaker gefietst en ik kon deze bijna blindelings doen. En da's maar goed ook omdat het al op tijd donker is. Na bijna 14 kilometer was ik in Hoogezand toen ik plotseling vernam dat ik een lekke band had. Fiets aan de kant, rechter voorband verwijderd en wat denk je...? De binnenband is een paar centimeter opgeschoven en daardoor zat het ventiel helemaal klem in de velg. Gevolg: weer een binnenband minder. Mijn vorige lek was trouwens zo'n twee maanden en 1.000 kilometer geleden, ook de rechter voorband.

Nadat de binnenband vervangen was moest ik nog zo'n 30 kilometer door het donker. Hopen dat ik niet nog een lekke band krijg want dan red ik het niet om voor 18 uur aan te schuiven voor het eten.

Maar gelukkig ging alles goed en na op plek van bestemming lekker gedoucht en gegeten te hebben konden we lekker op de bank liggen. Daar heb ik mijn kleine neefje Joas de fles gegeven. Nog genoten van een paar spekdikken en oliebollen terwijl de rest van de familie ook gearriveerd was. Daarna werd de champagne om middernacht geopend en konden we naar buiten om het vuurwerk te bekijken. Net als de jaren er voor had ik ook nu helemaal geen geld uitgegeven aan het zwarte kruit. Waarom zou ik? Als je om je heen kijkt dan kun je ook genieten van andermans vuurwerk... gratis!

Ik heb het niet te laat gemaakt. Zo tegen 1:00 uur lag ik op bed. Ja, dat moet omdat deze gek de volgende dag weer om 15 uur op de roeiclub moet zijn om te roeien. Dus na het ontbijt van, door mijn schoonzusje, zelfgemaakt brood was het tijd om te gaan. Onderweg nog even langs mijn ouders voor een kop thee. Maar voordat ik daar aankwam werd ik nog twee keer door een automobilist aan de kant getoeterd en een keer door een man naar het fietspad 'gewezen'. Uiteraard had ik alles weer op film staan voor het geval ik bewijsmateriaal nodig heb.

Omdat ik behoorlijk geschrokken was van de inhaalactie van de eerste automobilist besloot ik om nog eventjes langs het politiebureau te gaan. Maar wat blijkt. Ook met filmbeelden als bewijsmateriaal kon de politie niets doen. Pas als ik schade had aan mijn fiets (of erger) zouden ze iets voor me kunnen betekenen. Je mag je dus blijkbaar in het verkeer als een gevaarlijke hufter gedragen, zolang er maar niets gebeurd.

Nadat ik wat afgekoeld was arriveerde ik bij de roeiclub. Zet mijn fiets op z'n plek en wil de ketting door het achterwiel doen en... ja hoor, weer een lekke band. Dit keer het achterwiel. Het jaar is dus geëindigd met een lekke band en hij begint met eentje. Nou, dat belooft veel goeds.

Gelukkig zijn er ook leukere dingen, zoals oliebollen en rolletjes. Die waren er namelijk na onze roeiouting klaargezet voor de nieuwjaarsborrel van onze roeiclub. Lekker gezellig handjes schudden. Na de borrel even gedoucht en door naar mijn vaste café om nog een drankje te doen voordat ik naar De Oosterpoort ga voor de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Groningen.

Omdat ik met de velomobiel was en ik geen zin had om deze buiten tussen alle andere fietsen neer te zetten heb ik besloten om gewoon onder de slagbomen door de fiets in de parkeergarage te zetten. Daar staat 'ie lekker droog en relatief veilig.

De nieuwjaarsreceptie zelf was trouwens best leuk. Alleen was het jammer dat ik na het halen van drankjes de grote zaal niet meer inkwam. Het concert van het NNO was begonnen en de man bij de deur was genadeloos. Ik kwam er niet in. Maar er was buiten die zaal om nog genoeg andere dingen te doen, dus ik heb me wel vermaakt.

Inmiddels is het een weekje later en ik ben vanochtend weer naar de roeiclub gefietst. De afgelopen paar dagen was het veel wind en regen. Dat heeft er toe geleid dat het water in de kanalen rondom Groningen erg hoog staat. De vraag was dus ook of je kon roeien en gelukkig kon dat omdat ze afgelopen nacht een boel water weg hebben laten lopen. Twee dagen geleden stond het water bijna tot aan de brug. Daar kom je als roeier dus niet onderdoor.

Foto: Dagmar Hansen

Toen ik klaar was met sturen en roeien was het tijd om weer naar huis te gaan. Kom ik bij m'n fiets en wat denk je? Alweer een lekke band. Ik wordt er inmiddels een beetje moe van, maar okay. Vanavond dus eens lekker ouderwets een stapeltje binnenbanden plakken.

• ‹ vorige
• 476 van 548
• volgende ›