Cycle Vision 2012 en andere nieuwtjes

Woensdag was een lange werkdag omdat ik de trein van even voor 7 uur nam richting het AMC in Amsterdam. Ik had daar om 10 uur een afspraak voor mijn werk (nee, gelukkig geen enge ziekte). De werkzaamheden gingen goed, alleen ging ik pas om half 5 naar huis en was ik om even na 20 uur weer thuis. Een lange dag dus. Mede daardoor kon ik afgelopen vrijdag wat eerder weg van mijn werk. Op weg naar Cycle Vision in Lelystad.

Eerst mijn veel te grote vierpersoonstent opgezet (wat niet meeviel in die harde wind) en daarna de kantine in gegaan om me als vrijwilliger te melden, een T-shirt op te halen en wat eten naar binnen te werken. Er was keuze uit twee gerechten, nasi en spaghetti. Ik heb voor het laatste gekozen en ik kreeg een grote bak van aluminiumfolie geserveerd. Bij het openen van de bak zat de kaas vastgeplakt aan het 'deksel'. Het er af halen viel niet mee, zeker niet na een lange werkdag en het opzetten van een veel te grote tent in je eentje in de wind en grond waar ze eerst een paar grote stenen in gezet hebben. Maar het eten ging goed naar binnen. Verbazingwekkend wat en mens allemaal kan verduren.

Vrijdagavond waren er ook nog de 1-uursraces op de baan van de RDW. Vlak voor het einde van de eerste helft ben daar gearriveerd en ben daar een paar fietsjes gaan bekijken die heel snel rond fietsen. Onder andere waren daar een aantal Velomobiel.nl QuestXS'en. Ook Anton met zijn hagelnieuwe XS was aan het rondjes rijden. En ook goed hard. Maar er viel me nog iets op aan zijn fiets... de kleur. In plaats van het standaard wit heeft de fiets een vanille-kleur. En ik vind het wel mooi. Zelfs zo mooi dat ik in plaats van nog twee weekjes (dan zou mijn fiets klaar zijn) nog iets van 10 a 12 weken ga wachten op de nieuwe kleur. Mijn 'oude' Sinner Mango+ heb ik nog niet verkocht dus blijf ik mobiel. En mocht ik die ondertussen toch verkopen. Geen probleem, ik heb nog twee andere fietsen. Hieronder zie je de origineel bestelde kleur (wit) met daaronder de nieuwe kleur (vanille).

Zaterdag begon om half tien het geocachingevenement Thee in de polder. Ik zou samen met iemand uit België in het midden van Nederland samenkomen om een kopje thee te gaan drinken. Wel met zo'n 100 andere mensen (schat ik). En blijkbaar nemen geocachers het niet zo ruim met de tijd, want zo'n 1,5 uur later druppelden er nog steeds mensen binnen. Na mijn kopje thee heb ik nog even rondgekeken bij de Geocachingshop en een T-shirt gekocht. Dit T-shirt heeft namelijk een unieke code die je op internet in kan vullen. Mijn idee was dat je een originele, leuke of gekke foto maakt van mij in het T-shirt en deze logt op de XL-GeoShirt-pagina. Zoals je kan zien zijn er al een aantal leuke inzendingen.

Foto: DaMSWer

Tijdens het evenement had Toni C. ook een multi-cache met de toepasselijke naam 'Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen?' uitgezet. Een leuke en best semi-pittige cache met verschillende coördinaten in verschillende meetstelsels, een aantal kettingbladen en een paar foutjes in de omschrijving.

Na het geocachen nog lekker gezeten en de 3-uursrace op het Midland Circuit gezien. Het weer was goed en de patat met cola smaakte prima. Nog even wat fietsen geprobeerd, waaronder de Nazca Quetzal (een tandemligfiets), de Raptobike Low Racer, de Optima Baron en de Sunrider. Allemaal leuk om te doen. Vooral de tandem is wel leuk. Nu alleen nog iemand zoeken die er met me op wil fietsen. Na afloop van de race nog even met Derk Thijs gepraat over roeifietsen. Een andere man was geïnteresseerd en wou wel even zo'n fiets proberen. Na wat uitleg van Derk fietste hij er bijna als vanzelf op weg. Dat gebeurt niet vaak, meldde Derk. Ook vroeg ik Derk of hij nog een extra bidon in z'n auto had liggen. Ik was de mijne namelijk op de heenweg naar de fietselfstedentocht van vorig jaar verloren. Dat had hij! En toen ik vroeg wat hij voor het gebruikte model wou hebben was het antwoord: ach... neem maar mee. Wat een service! Een pluim voor de man van Rowingbike.com.

Aangezien het eten in de grote kantine van het Midland Circuit nou niet echt een culinair hoogstandje te noemen is (en zeker niet voor de prijs van 13 euro) had ik besloten om naar Lelystad te gaan om daar wat te gaan eten en om wat boodschappen te doen. Na wat rondvragen had ik nog iemand anders bereid gevonden om mee te gaan. Harry L. had net de 3-uursrace gedaan en had een berehonger. Dat kwam goed uit want bij het all-you-can-eat Japans Sushi & Steak-restaurant. Ik hou niet zo van sushi, maar wel van steak. Lekker gegeten en weer eens wat anders dan patat.

Bij terugkomst op de geïmproviseerde camping op het Midland Circuit raakte ik met Lee W. aan de praat over zijn hagelnieuwe Räderwerk Milan SL Mk2. Hij vroeg of ik hem eens uit wou proberen, maar ik moest wel heel erg voorzichtig zijn. Nou en of ik dat wil! Samen naar de baan gelopen en nadat de fiets het laatste drempeltje over was (het ding heeft namelijk een bodemspeling van een paar centimeter) stapte ik in en maakte ik een paar rondjes op het circuit. 30, 35, 40, 45... man wat gaat dat ding snel zeg! Op een gegeven moment kwam Peter H. met zijn Beyss Evo K ook op de baan en gingen we samen een stukje racen. Op het rechte stuk haalde ik makkelijk 50+ km/u om vervolgens met die snelheid de bocht in te duiken. Later hoorde ik van Peter dat Lee best wel in het angstzweet zat dat ik zijn fiets zou crashen. Sorry Lee, won't happen again. De fiets rijdt trouwens heel fijn. Dus als je geen drempels hebt en je hebt zo'n 10.000,- euro liggen, dan is 'ie van jouw. En omdat we rondjes aan het rijden waren kwamen er steeds meer mensen langs de baan. Iedereen wou wel even een ritje maken in zo'n fiets. Victor R. probeerde met zijn (schat ik) 2 meter in de Milan te komen, maar hij bleef als een te groot kind in een te klein speelgoedautootje zitten. We hebben maar niet geprobeerd om hem in de Evo K te zetten. Andere mensen hadden wel een rondje gefietst in de Evo K. Maar toen ik aan Peter vroeg of ik ook een ritje mocht maken was het antwoord: "Oh ja, jij wou als eerste een ritje maken hè?". Juist ja... het beste paard van stal, aan de kant geschoven. Ook de Evo K is een snelle fiets, maar ik heb me wat ingehouden (althans dat denk ik, omdat de kilometerteller niet goed zichtbaar was in het donker). Ik wou Peter niet graag boos hebben als ik zijn fiets zou crashen.

Zondag heb ik lekker een beetje uitgeslapen. Nou ja, voor zover dat kan. Ontbijt gehaald bij de kantine (een gebakken ei op een broodje met wat thee). Ook vrij prijzig, maar dit smaakte goed. Nog even mijn laptop aangeslingerd om wat te schrijven voor mijn weblog. Ik kwam er achter dat het al minstens een week of 4 a 5 is dat ik wat geschreven heb. Hoog tijd dus. Maar omdat de velomobielrace zo zou beginnen heb ik het scherm dichtgeklapt en ben naar de tribune gelopen. 20 minuten lang moesten de rijders zo hard mogelijk rondjes rijden. Vol spanning kijken of er nog wat spannends ging gebeuren. Maar het enige spannende gebeurde op de tribune zelf. Ik had een bekertje cola naast me neergezet en tikte die met een vloeiende bewegen zo, hup, volledig in mijn tas. Oh nee, shit! Alles onder de plakkerige cola! Snel alle spulletjes er uitgehaald met de tas naar de dichtstbijzijnde WC gegaan. Waar toiletpapier al niet goed voor kan zijn. Nadat alles weer een beetje droog was, was het tijd voor de 50 meter dragrace, waarbij een roeifietser iedereen er uit reed. Hoera voor de roetsers! Daarna nog een criterium voor de mannen en voor de vrouwen en uiteindelijk de kinderraces. Van alle wedstrijden vond ik deze nog wel het leukste denk ik. Het gaat dan misschien niet hard, maar er wordt wel vol enthousiasme gefietst. Vlak voordat ik weg ging nog even langs de stand van het NVHPV (lees: ligfietsvereniging) gelopen om te kijken wat daar zoal lag. Oh, een ligfietsshirt met korte mouwen en een lange rits. Die had ik nog niet. Twee tientjes later is het shirt van eigenaar gewisseld.

Het grappige is dat je met zo'n evenement altijd met meer spullen terugrijdt dan dan je gekomen bent. Zo had ik naast het geocachingshirt en het ligfietsshirt ook nog een boel bagage van Harry en Anton me. Ze vroegen of ik het niet mee kon nemen zodat zij 'licht' naar huis konden fietsen. Prima hoor. Ook de Sinner velomobielkap die Theo van G. geleend had moest ik meenemen (Theo had inmiddels een andere kap meegekregen om te proberen en met dubbele kap fietsen gaat niet zo). Hmmm, een velomobielkap... die wil ik ook wel eens proberen. En nadat ik Harry vakkundig lief aangekeken heb mocht ik hem een weekje of twee lenen. Het plan is dat ik hem weer inlever als ik met mijn fiets langskom om de linker richtingaanwijzer te repareren (iets van sluiting of zo, vermoed ik). Ik zal eens kijken of ik in die twee weken ook een soort van 'oordeel' over de kap kan geven.

Zo'n 1,5 uur later was ik weer in het vertrouwde Groningen en heb ik de spulletjes bij Anton thuis afgegeven. Daarna door naar huis om te douchen en iets te eten. Ook in Groningen had het geregend en dat was te merken. Overal lagen grote plassen, zoals in onderstaand filmpje te zien is.

• ‹ vorige
• 491 van 548
• volgende ›