Dutch Capitals Tour 2012

Vorige week donderdag ben ik na m'n werk richting Zwolle vertrokken om samen met Paulus te helpen met de DCT 2012 (Dutch Captials Tour 2012). Zoals ik eerder wel eens gemeld had leek het me leuk om langere tochten te gaan fietsen. Niet dat deze non-stoptocht van 1425 kilometer hier nu al voor in aanmerking kwam, maar op deze manier kon ik het wel van dichtbij meemaken. Er was namelijk dringend hulp nodig bij de controlepost in Zwolle.

Eenmaal in Zwolle aangekomen waren de voorbereidingen in volle gang. Grote bakken met pastasaus, stapels eten en drinken, een twaalftal bedden en een heel systeem om van de rijders te registreren hoe laat ze binnenkomen, wanneer ze gewekt willen worden (indien nodig) en, niet te vergeten, of ze een stempel hebben gehad. Maar eerst even wat eten. Pasta uiteraard! Als toetje hadden we perenijs, hmmm! Zo nu en dan, tijdens een stil momentje de komende twee dagen, kwam Paulus met de vraag: "Perenijsje?" Natuurlijk, lekker!

De rijders waren woensdagochtend om 10:00 uur al vertrokken en als de eerste (officiële) rijders bij ons aankomen hebben ze er al minimaal 40 uur op zitten. Ik zeg officiële omdat om 21:45 uur (vier uur voor de eerste officiële rijders) er een 'illegale' rijder langs kwam. Theo Homan had zich niet officieel ingeschreven maar ging wel grotendeels de tocht rijden. Alleen het laatste stukje vanaf Almere ging hij niet doen. De vorige nacht had hij niet geslapen en ook deze nacht was hij van plan om door te fietsen op zijn roeifiets. Stempeltje gehaald, wat eten en dan weer verder.

Inmiddels was het 3:00 uur geworden en waren er al zo'n vijftal andere rijders gekomen voor een beetje slaap. Ook tijd voor ons om te gaan slapen en de nachtploeg (Gerrit en Gerold) hun werk te laten doen. Om 7:00 uur zou de wekker weer gaan. Die nacht waren er nog een paar andere fietsers langsgekomen en blijven slapen. Alleen roeifietser Richard Bruijn (deze keer niet op z'n roets) is doorgefietst (misschien nog wel even kort geslapen, dat weet ik niet). Wat is het toch met die roeifietsers?

Gedurende de dag kwamen er zo af en toe fietsers binnen, ze aten en dronken wat, gingen douchen en slapen (in willekeurige volgorde). Qua eten hadden ze de keus uit pasta met rode tomatensaus en ansjovis, witte kerriesaus met champignons of groene saus met broccoli en spinazie. Je kon er ook nog kip of spekjes doorheen doen. Daarnaast was er ook nog courgettesoep á citron (de courgettes komen uit de tuin van de buurvrouw en het recept was van Jamie Oliver) en brood. Fruit, bananen en appels, waren er ook. Voor een ieder wat wils dus.

Een andere reden dat ik naar Zwolle ben gekomen is om naar De Kleine, een bestickerbedrijf in Zwolle, te gaan om te kijken wat mogelijk is voor het bestickeren van mijn nieuwe Velomobiel.nl QuestXS. Ik werd gebeld door Hessel (een van de eigenaren). Omdat ze eerder begonnen waren die dag (vermoedelijk vanwege de hitte) gingen ze ook eerder dicht. Of ik ook eerder kon komen. Prima. Zodra het wat rustiger werd ging ik met Quesjer (de fiets van Paulus) 10 kilometer verderop naar de andere kant van Zwolle. Onderweg kwam ik nog een andere DCT-rijder tegen (Sake B.). Hij zal wel gedacht hebben: "Zo, Paulus is verandert en hoe komt hij zo snel weer terug op de controlepost?" Eenmaal bij De Kleine werden mij de mogelijkheden getoond en het zag er allemaal goed uit. Even snel een 'streep' op de fiets geplaatst voor de maatvoering en ik had mijn keuze gemaakt. Zij mochten mijn fiets gaan bestickeren. Hieronder zie je trouwens over welke 'streep' ik het heb. Heb je al enig idee wat het ontwerp gaat worden? Degene die er het dichtste bij zit krijgt een prijs (nog geen idee wat dat zal worden).

We probeerden de rijders ook zo goed mogelijk te ondersteunen met van alles en nog wat. Zo was er een Duitser (Torsten Mahnecke) die een nieuw zadel nodig had omdat z'n oude niet beviel. Een beetje een noodgreep zo halverwege de tocht (je verwisselt halverwege een marathon toch ook niet je schoenen voor een nieuw paar), maar toch is Paulus met hem mee gefietst richting de dichtstbijzijnde fietsenwinkel.

Voor het ondersteunen had Paulus een heus formulier gemaakt waarop alle wensen genoteerd werden. Variërend van de tijd van binnenkomst, hebben ze een stempel, willen ze eten en/of slapen en in welk bed et cetera. Bij vertrek kregen ze allemaal een zakje met Zwolse Balletjes, een zoete lekkernij die ze door de donkere momenten moet trekken. Een deelnemer was al weer zo snel vertrokken dat hij geen balletjes meegekregen had. Paulus stapte snel in z'n fiets en reed naar een punt waar de rijders langs zouden komen. Hij stond nog geen minuut op dat punt en daar kwam de fietser al aan. Blij met z'n balletjes.

De laatste rijder kwam vrijdagavond om 21:27 uur binnen. Om hem extra welkom te laten voelen hebben we het krijtbord buiten neergezet met daarop de tekst: "Welkom Arthur, kom gezellig binnen!" Om 23:57 uur waren de laatste weg en konden ook wij rustig zitten en genieten van een biertje.

Totaal is er zo'n 4 kilo pasta doorheen gegaan, exact zoveel als ingekocht werd. Het drinken was minder. Maar 1,5 fles cola en 3 pakken sap. Koffie en thee liep wel gewoon door. In totaal hebben de 27 rijders zo'n 1 tot 8 uur doorgebracht met eten, slapen, douchen of het onderhouden van de fiets. Een enkeling ging niet slapen en fietste gelijk door.

Andere leuke en overwachte dingen waren het af en toe binnenkomen van andere fietsers. Wim Brink (Zwolse fietser) en zijn chauffeur Peter, Kees van de Wetering (velomobilist), Evelien Veerman en Harold Coster (uitgevallen deelnemers) kwamen ook nog even kijken. Dat soort dingen houdt het ook voor de medewerkers van de controlepost leuk. Enfin, het zit er op... tijd voor een goede en welverdiende nachtrust.

De volgende ochtend ben ik op een hele oude, maar daarom niet minder mooie, geleende fiets uit 1930 van Paulus naar het centrum van Zwolle gereden. Zaterdagavond had ik namelijk nog een verjaardag van Walter in Delft. Tijd om een cadeautje te kopen. Ik had tijd genoeg en na wat slenteren in het centrum vond ik eindelijk een leuk cadeautje... een verzameling Belgisch bier. Het was een beetje een gokje, maar hij blijkt erg van de dranken te houden, zo kwam ik diezelfde avond achter. Ook nog even een lekker broodje bij de Bakkerij Bart besteld en tijdens het afrekenen met mijn pinpas maakte ik een foutje. Ik drukte per ongeluk op het hekje in plaats van de OK-toets. Oh, ehhh... en toen wist ik door de stress mijn pincode niet meer. Wacht, volgens mij is dit hem. Nee. Oh shit, nog maar een poging over. Laatste keer en... ja hoor, pas geblokkeerd. Gebeld met de bank en het bleek dat deze pas maandag bij een bankkantoor gedeblokkeerd kan worden. Bij terugkomst kon ik gelukkig van Paulus wat geld lenen om te tanken (ik had namelijk niet genoeg brandstof en contant geld om via Delft naar huis te rijden). Als 'tegenprestatie' moest ik nog wel alle kamers en de zalen vegen en dweilen. Geen probleem, ik had genoeg tijd over en vond het dweilen erg leuk.

• ‹ vorige
• 505 van 548
• volgende ›