Ik noem hem Ocho

Bijna een jaar geleden had ik een nieuwe velomobiel besteld, een Velomobiel.nl QuestXS. Afgelopen week was het wachten voorbij en kon ik hem eindelijk ophalen.

Woensdagochtend ging de wekker al vrij vroeg (ergens rond 6:00 uur), maar omdat het de avond ervoor nogal wat laat was geworden heb ik besloten om een uurtje extra bij te pakken. Later bleek dag ook geen onverstandige keuze. Nadat om 7:45 uur van huis was vertrokken, zo'n 15 a 20 minuten naar het station in Zuidhorn ben gelopen en nog zo'n 3 uur in de trein (met gratis WiFi, hoera!) en bus heb doorgebracht kwam ik om even na 11:00 uur eindelijk in velomobielmekka Dronten aan. De werkplaats binnengelopen om daar een verbaasde Jos H. aan te treffen. Jij zou je fiets toch morgen ophalen...? O, jee... stress alom. Als ik beloofde boven rustig te gaan zitten, zou hij beloven om de fiets voor het einde van de dag klaar te hebben. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik heb me boven zo'n 4 a 5 uurtjes vermaakt met mijn recentelijk aangeschafte Google Nexus 7 tablet en Jos ging aan de slag. Zo af en toe kwam ik even kijken en zo halverwege de middag zag ik dat er verkeerde shifters gemonteerd waren. Blijkbaar waren mijn laatste wensen (voor de fiets bedoel ik dan) niet goed in de werkplaats terechtgekomen. Dus toch maar even het lijstje doorgenomen om er zeker van te zijn dat er niet nog meer dubbel werk verricht moet worden. Tegen 14:45 uur had Jos alles gemonteerd en was het tijd voor een kort rondje, voordat de top er opgeschroefd werd.

Alles werkte zoals het zou moeten, behalve dan dat bij het middelste blad voor en het grote blad achter de ketting een schurend geluid maakte. Dit kwam doordat deze over het derailleurkapje ging. Dit was gelukkig simpel te verhelpen door een rubberen ring wat om de kettingbuis bij het achterwiel zit naar achteren te schuiven zodat de kettingbuis hoger lag en de teruggaande ketting geen kans had om te schuren. En nadat alles helemaal af was 16:30 uur en was het donker. Tijd om te vertrekken naar Zwolle waar ik bij Quesjer kon blijven slapen. Het was een rit van 1:10 uur en bij aankomst wachtte me een heerlijke tomatensoep en lasagne. Hmmm.

Na het eten ben ik nog even creatief geweest met papier, schaar, tape en stiften om een inschatting te maken wat de juiste grootte moet worden van de cirkel. De strepen had ik al bekeken / berekend. Deze hebben een hoogte van 4,5 (rood), 4,5 (wit) en 7,2 (blauw) centimeter. Het blauwe gedeelte is dus 60% hoger dan rood en wit (zoals het bij de echte Herbie ook is).

Donderdagochtend om even voor 8 uur van bed gegaan en lekker ontbeten met getoast brood en een gekookt eitje. Daarna nog even de fiets op z'n kant gelegd om de trapafstand iets te verstellen. Ik kwam zo af en toe met mijn knieën tegen de bovenkant van de fiets aan. Daarna richting De Kleine Reclame in Zwolle waar ik rond 10:00 uur afgesproken had. De laatste dingen nog even doorgenomen en het bestickeren kon beginnen. In eerste instantie dacht ik dat dit klusje in een paar uur wel geklaard zou zijn, maar daar heb ik me een beetje in vergist. Gelukkig zijn de mannen en vrouwen bij De Kleine professionals en is het eindresultaat erg strak en mooi geworden.

Zo tegen 16:00 uur was de fiets klaar en ben ik terug naar Quesjer gefietst om het eindresultaat te presenteren. Erg mooi vond 'ie het. Snel nog even mijn telefoon aan de lader gehangen (deze was aan het einde van de middag echt leeg) en een SMS'je gestuurd naar Robert B. Hij zou samen met Anton L. mijn kant op komen en vanaf Meppel mee terug naar Assen / Groningen fietsen. Maar doordat ik zo laat uit Zwolle vertrok ging dat feest niet door. Dan maar alleen terug naar het Hoge Noorden fietsen. Het was maar 100 kilometer en 95% van de route ken ik uit mijn hoofd.

De QuestXS fietste heerlijk en was bovendien lekker stil. De kilometers schoten onder mij door. Als dit zo door zou gaan dan zou ik mijn afspraak om 20:00 uur in Groningen misschien nog wel halen. Maar helaas. Zo halverwege de tocht hoorde ik ineens: pfffssssst... Een lekke linkerband. En dat na nog geen 100 kilometer met de fiets te hebben gefietst. Aan de kant van de donkere weg langs de Drentsche Hoofdvaart de fiets op z'n kant gelegd, band er afgehaald en gezocht naar de oorzaak van het lek. Maar de buitenband was puntgaaf. Inmiddels ligt er een nieuwe binnenband in en die is (nog) niet lek. Ik ga er vanuit dat de binnenband misschien bekneld was en hierdoor ineens in 3 seconden leegliep. Gelukkig was de band in 5 a 10 minuten verwisseld, maar 20:00 uur in Groningen ging ik niet meer redden. Het werd uiteindelijk 20:30 uur (inclusief een broodje halen bij de Sub-Way).

Onderweg kwam ik trouwens nog wel Robert tegen die als alternatief met Anton een rondje heeft gereden. Ik reed richting Groningen net voorbij Vries en hij kwam mij aan de andere kant van de weg tegemoet richting Assen.

De rode en blauwe strepen zijn trouwens reflecterend (daarom koste het ook zoveel tijd om alles te bestickeren). Van zo'n 10 meter afstand en met de flitser van mijn telefoon reflecteren die dingen nog behoorlijk goed. Niemand kan nu nog zeggen dat ze me niet aan hebben zien komen.

Vandaag voor het eerst een echte toertocht met de fiets gemaakt. Gezellig richting Café Vriezerbrug waar de Huneliggers starten. Er kwamen vier andere Huneliggers, namelijk Harry L, Anton L, Robert R. en David H. Harry kwam trouwens alleen even kijken omdat hij geen behoefte had aan een lange rit vanwege een achillespeesblessure. Met z'n vieren zijn we lekker door het Drentse landschap getourd. En uiteraard zijn we even gestopt om een paar leuke foto's mijn nieuwe fiets te maken.

Anton moest ook halverwege weg omdat hij thuis nog verschillende dingen moest doen. Samen met Robert en David ben ik doorgereden naar het station van Assen om Peter H. een blik op de fiets te laten werpen (hij werkt daar bij de fietsenhandel). Peter was om 12 uur vrij en hij, David en ik zijn samen door Assen gefietst en ik ben langs het Noord-Willemskanaal en Haren terug naar Groningen gefietst. Ik zou daar namelijk nog gaan roeien. Maar wat ik nog niet verteld had is dat het vandaag enorm waaide. Zeg maar gerust stormen. Daarom ging het roeien niet door en zouden we gaan ergometeren. Ik was 1,5 uur te vroeg en had geen zin om zo lang te wachten op zoiets saais als ergometeren. Daarnaast heb ik vandaag ook 99 kilometer gefietst wat mij een beetje 'recht' geeft om lekker naar huis te gaan en dit blogbericht te schrijven.

Als laatste nog even dit. Waarom noem ik de fiets Ocho? Nou, 53 (het nummer van Herbie) is opgeteld 8. Ocho is Spaans voor het getal acht. In de film Herbie Goes Bananas is er een klein Braziliaans jongetje, Paco, die Herbie die naam geeft. Ik vond het wel toepasselijk.

Inmiddels staat de teller op 320 kilometer. Dat gaat dus lekker! Ik zou zeggen op naar de eerste duizend! Dat moet vast lukken want zaterdag 29 december is er in Zwolle de jaarlijkse Oliebollentocht. Altijd goed voor zo'n 260 extra kilometers (100 heen, 100 terug en de tocht zelf is 60 kilometer). Tot fietsze!

• ‹ vorige
• 513 van 548
• volgende ›