Oliebollentocht 2012

jan
3
Verzonden door XL-Network op do, 2013-01-03 17:05

Afgelopen zaterdag was de 17e editie van de Oliebollentocht, een tocht voor velomobielen. Het plan was om vrijdagavond naar de start in Zwolle te fietsen, daar te overnachten en zaterdag na de tocht weer naar huis. Maar zoals wel vaker het geval is liep dit plan toch iets anders.

Vrijdagavond na mijn werk ben ik omstreeks half vijf in de velomobiel gestapt en heb koers gezet richting Zwolle. Het plan was om eerst richting Assen te fietsen en vanaf daar de Drentse Hoofdvaart richting Meppel te pakken. Dan heb je al zo'n 65 tot 70% van de route gehad. Omdat het donker was en wat vochtig zag ik om de haverklap niets door m'n bril omdat ik door de tegemoetkomende auto's verblind werd. Daarnaast ging ik ook steeds langzamer fietsen. Fietsen in het donker is toch behoorlijk vermoeiend qua concentratie. Daarom wou ik bij Havelte wat gaan eten bij een café/restaurant op de hoek bij de brug, maar deze bleek dicht. En omdat ik ook heel nodig 'moest' ben ik even verderop maar in de bosjes gegaan. Daar wordt je toch handig is als je lange afstanden moet fietsen. Dan maar de eerstvolgende eetgelegenheid opzoeken. De Drie Kalkovens vlak voor Meppel leek me wel wat. Enfin, goed gegeten en gedronken en daarna met zo'n 27 a 28 km/u het laatste stuk met wind tegen richting Zwolle gedaan.

Bijna vier uur heb ik er over gefietst wat ik normaal in ongeveer drie en een half uur kan. Lekker gedoucht, nog wat cola en een oliebol naar binnengewerkt, wat gekletst met oude bekenden en daarna m'n matje uitgerold en gaan slapen. Morgen zou de wekker weer om zeven uur gaan voor het ontbijt.

Echt goed geslapen had ik niet en naast de vermoeidheid had ik ook last van diarree een knoop in m'n maag en als extra nog wat hoofdpijn zo af en toe. Had eigenlijk geen zin in ontbijt, maar kreeg het toch voor elkaar om een paar broodjes (eentje met ei) en wat yoghurt en cruesli naar binnen te werken. Eenmaal in de buitenlucht en in de fiets ging het een stuk beter. De Vrolijkheid (waar de start/finish is) lag maar een paar kilometer van waar ik sliep (bij Quesjer). Goed geregeld. Eenmaal daar aangekomen heb ik me grotendeels bemoeit met het openen en sluiten van het hek om wel velomobielen en verkeersregelaars toe te laten, maar geen auto's met aanhangers. Zij mochten een klein stukje verderop parkeren.

En toen de start. Er waren vier verschillende groepen gemaakt van verschillende snelheden variërend van 23 tot en met 29 km/u. Ik had mezelf bij de eerste groep aangesloten (de snelste) om op die manier op tijd terug te zijn zodat ik nog naar huis kon fietsen. De tocht was maar 60 kilometer lang, maar het waren wel hele mooie kilometers. Hoewel ik m'n kop er niet altijd 100% bij had (moe, weet je nog) kwamen we over mooie dijkjes, langs molens en door het centrum van een klein dorpje met klinkers. En dankzij de verkeersregelaars die op verschillende drukke kruispunten stonden, konden we lekker en veilig doorfietsen. Na een korte pauze halverwege met een kop thee en appelgebak voorzien van slagroom kwamen we uiteindelijk weer op het startpunt terug waar we een heerlijk kop erwtensoep en drie oliebollen kregen. De laatste van de drie oliebollen heb ik maar weggegeven want ik kakte helemaal in en had geen eetlust meer. Omdat naar huis fietsen geen optie was vroeg ik Paulus of ik nog een nachtje kon blijven. "Geen probleem!" was de typische Paulus-reactie.

Nadat ik teruggefietst was naar de startlocatie en mezelf opgefrist had door een warme douche te nemen ben ik lekker op de bank gaan liggen om wat uit te rusten. Niet veel later kwamen daar een viertal velonauten aan die besloten hadden om niet, net als de rest, bij De Vrolijkheid te gaan eten, maar om zelf wat te gaan halen bij de lokale Thai. Toen ze bijna alles op hadden vroeg ik of ik nog wat restjes mocht. Had toch geen zin in veel eten en aan een paar restjes had ik wel genoeg. Gelukkig knapte ik, ook mede dankzij het gezelschap en de warme kachel, weer wat op. Genoeg om mee te doen aan een potje Machiavelli. Niet gewonnen, maar wel een uurtje plezier gehad. Daarna weer m'n bed opgezocht, want ook de volgende ochtend zou de wekker weer om zeven uur gaan. Samen met Harry L. zou ik terug naar Groningen fietsen. Gelukkig deze keer met een stevige wind in de rug.