Stoeprandje in de sneeuw

Gisteravond hadden we bij ons op de roeiclub een kamprechtercursus. Kamprechters zijn de mensen die tijdens een roeiwedstrijd alles in goede banen lijden. Iemand zorg er voor dat alle boten goed liggen bij de start, een anders klokt de tijden, weer een ander zorgt dat er bij bruggen en andere obstakels gekeken wordt of alles wel veilig en volgens de regeltjes gaat en weer een ander staat bij de finish. Een heleboel verantwoordelijke taken dus. Vandaar ook een cursus, met over twee weken een examen.

Na een geslaagde avond weer met Ocho, mijn velomobiel, naar huis door de grote hoeveelheid sneeuw. Tjonge, dat gaat best zwaar zo over een met sneeuw bezaaide stoep. Dan maar uitstappen en een stukje lopen naar de hoek van de straat. Eenmaal terug in de fiets kom ik er na 15 meter achter dat ik een lekke rechterband heb. Eerder die avond heb ik bij het oprijden van de stop de bocht iets te krap genomen en ben ik met dat wiel behoorlijk tegen de stoeprand aangekomen. Zo'n 100 meter verderop was de roeiclub en aangezien de stoep behoorlijk besneeuwd was had ik niets in de gaten. Totdat ik dus terug naar huis moest.

Fiets op z'n kant in de sneeuw vlak bij een lantarenpaal en begonnen met het vervangen van de binnenband. Door de kou was de buitenband behoorlijk stug en het feit dat m'n vingers steeds minder gevoel kregen hielp ook niet. Maar zo'n 20 minuten later was de klus toch geklaard. Ondertussen was er nog wel een automobilist gestopt om te vragen of ik hulp nodig had en een voorbijganger was ook behoorlijk geïnteresseerd, maar dan meer in mijn fiets dan om te helpen. Nadat ik de band half opgepompt had (ik kreeg er simpelweg niet meer lucht in) ben met een slakkengangetje vertrokken. Normaal doe ik er zo'n 30 a 35 minuten over, maar deze keer duurde het meer als een uur.

Onderweg kwam ik ook nog een gast tegen samen met zijn (volgens mij) kleine broertje. Terwijl ik voorbij reed riep hij: "Dit is niet verantwoordelijk. Dat is gevaarlijk". Ik denk dat hij bedoelde dat hij z'n scooter half op de rijbaan had staan of zo, want ik zou niet weten wat voor gevaar ik zou moeten opleveren. Verantwoordelijk is het wat mij betreft zeker. Ik laat een gevaarlijke auto staan en pak de zuinige en veilige fiets. Het meest mooie wat ik tijdens de terugrit heb gezien is de fijne sneeuw die als stuivende wolken over het fietspad. Het leek haast alsof het fietspad in de brand stond midden in de koude winternacht.

• ‹ vorige
• 518 van 548
• volgende ›