Na zdrowie

Afgelopen Pinksterweekend was het alweer de tiende keer dat de liftwedstrijd van theatersportvereniging Ulteam gehouden werd. De voorgaande edities gingen naar Berlijn, Brugge, Trier, Lille, Århus, Brussel, Keulen, Gent en Heidelberg. Waar de reis dit jaar heen ging werd donderdagavond om middernacht bekendgemaakt tijdens de traditionele liftborrel. De organisator van het liftweekend, Liesje Lift, kon helaas niet aanwezig zijn. Gelukkig waren haar helpers, Marco en Anneke, wel aanwezig. Na een spannende quiz werd de eindbestemming goed geraden. We gaan naar Poznań (Polen)!

Samen met medelifters Chris en Kim hebben we eerst besloten om nog een paar uurtjes slaap te pakken en morgen rond 6:00 uur op de liftplek te gaan staan. Kim bleef bij een vriendin slapen en ik bij Chris. Om 5:00 uur ging de wekker. Veel te vroeg, maar okay. Daarna spullen in de auto gezet, Kim opgehaald en naar de liftplek gereden. In eerste instantie wilden we bij de bushalte aan de Europaweg in Groningen staan, maar daar waren wegwerkzaamheden. Dus toch maar besloten om bij de oprit richting de ring te gaan staan. Na zo'n 45 minuten zagen we een auto de bocht om komen met daarin een ander team. En niet veel later nog een ander liftteam. Dan maar terug naar de originele liftplek bij de wegwerkzaamheden. Dat duurde niet lang, want op somme van 250 euro boete per persoon werden we door de politie weggestuurd. Dan maar naar het Emmaviaduct bij de officiele liftplek. Anneke en Riemer stonden daar ook al een tijdje te wachten. We hadden ondertussen koffie gehaald en daar was Anneke heel blij mee. Zo blij dat ze 5 minuten later hun eerste lift hadden.

Enige tijd later waren ook wij onderweg en we zijn naar het eerste tankstation (Dikke Linde) op de A7 richting de Duitse grens afgezet. En wie kwamen we daar tegen? Anneke en Riemer. Enfin, 5 minuten later hadden we hun weer 'verdergeduwd' met een volgende lift. En ook onze lift liet niet lang op zich wachten. Een gezellig nuchter echtpaar met een liefde voor Nederlandse muziek en autorijden. Vooral dat laatste vonden wij ook erg fijn. In eerste instantie zouden ze ons in/bij Leer afzetten, maar de man hield wel van autorijden en zo zijn we 65 kilometer verder (bij Oldenburg) afgezet dan de bedoeling was. Hulde!

Wegkomen van deze parkeerplaats (geen tankstation) was lastiger dan gedacht, maar toch hadden we een camper bereid gevonden om ons een stukje mee te nemen naar het eerstvolgende tankstation. Daar stonden een ander liftteam (Marloes, Maarten en Pieter) op ons te wachten en het zat hun niet mee. Veel mensen gevraagd, maar geen lift. Wij zijn een eindje verderop op de parkeerplaats gaan staan en al snel hadden wij een vette lift van zo'n 400 kilometer net voor Berlijn. Maar ja, de regels zijn dat je zo'n lift weg moet geven aan het andere (actief) liftende team. Onze mening was dat zij niet actief aan het liften waren en wij dus deze lift mochten hebben. Gelukkig zagen we in de verte dat ook zij gelukkig een lift kregen. Zij gingen naar Hannover (zo'n 160 kilometer). Dan hebben wij het toch een stuk beter getroffen.

De rit naar Berlijn was gezellig. Monique (onze chauffeur) was onderweg naar een vrijgezellenfeest voor haar vriendin. Ze was ook geïnteresseerd in theatersport en vroeg of wij ook in te huren zijn. Tuurlijk! Onderweg nog wel wat file gehad bij Hamburg, maar met muziek en lol in de auto was dit niet zo'n ramp. Uiteindelijk vlak voor Berlijn op een groot tankstation met restaurantjes uitgezet en aangezien het middaguur al gepasseerd was besloten we om iets te gaan eten. Kort daarna kwamen er nog twee lifters binnen. Ellie en Bernd. Samen gezellig wat gegeten bij de McDonalds en daarna heb ik de laatste lift van bijna 250 kilometer rechtstreeks naar de eindbestemming geregeld. Het was een in Poznań woonachtige Pool die praktisch geen Duits en al helemaal geen Engels sprak. 's Avonds om 22:59 uur kwamen we in het Frolic Goats Hostel aan. Midden in het centrum. Ingeschreven, een citroenvodka achterovergeslagen en daarna tot bijna 3:00 uur in korte broek en t-shirt buiten op een terrassje gezeten.

De volgende dag was het zaterdag en om 8:00 uur 's ochtends stond ik naast mijn bed. Eerst even gedoucht en ontbeten. Langzaamaan werden de rest van de lifters ook wakker, behalve de groep van Marloes, Maarten en Pieter. Zij waren in Berlijn gestrand en hebben daar een hostel gevonden om te overnachten. Vanochtend gingen ze met de trein het laatste stukje naar de eindbestemming. Wij hebben ze, via een korte pitstop bij de Starbucks van het station gehaald.

Eenmaal terug in het hostel was het tijd voor de bekendmaking van de winnaars. Iedereen mocht van het laatste naar het eerste team even kort een verhaaltje vertellen over hun liftervaringen. Er was zelfs een team dat met de politie met zwaailichten is meegereden en aan de rand van Poznań is afgezet. Daarna was het tijd voor de prijsuitreiking aan het winnende team. Het groepje van Marco, Frank en Judith is eerste geworden. De prijs was natuurlijk een de gebruikelijke wisselbeker, maar ook een leuke rugtas met goodies, aangeboden door de Poolse Organisatie voor Toerisme. Trouwens, ook niet verwonderlijk dat ze gewonnen hebben want Marco heeft van de 9 keer dat hij meegedaan heeft 6 keer gewonnen. Volgende keer gaat hij maar met mij mee, dan weet hij ook eens hoe het is om 11e te worden.

Om 14:00 uur had Liesje een verrassing voor ons. Dankzij initiatief van POiT Amsterdam kregen we een rondleiding door de stad aangeboden door de Poznań Tourist Organization. Joanna, onze gids, was goed bezig. Ze heeft ons een aantal uren op sleeptouw genomen en de verschillende plekken van de stad laten zien. Van het oude centrum naar de moderne gebouwen. Aan het einde zijn we nog bij een oude bierbrouwerij geweest wat nu als winkelcentrum fungeert. Daar lekker buiten een lokaal biertje gedronken. Poznań is een hele leuke stad met van alles te doen. Hou je van oude gebouwen, kerken, folklore, cultuur, muziek, het nachtleven of wat anders? Poznań heeft het! Het weekend was nog niet half om en ik had het nu al lekker naar mijn zin.

's Avonds hebben we in de stad gegeten en zijn we in een typisch Pools restaurant terechtgekomen. Bietensoep en dumplings... hmmm, lekker! Daarna nog het oude stadhuis/raadhuis bekeken en diverse andere musea. Het was namelijk een of andere culturele avond waarbij je in alle musea gratis naar binnen kon. Nice! Als laatste zijn we via een plein waar we nog net het laatste nummer van Kraftwerk (Das Model) mee hebben gepikt, in de chocolaterie beland. We hadden nog 20 minuten tot sluitingstijd dus was het snel eten. Een hazelnoten-, chocolade-, cheesecake en warme vloeibare chocolade was allemaal overheerlijk. Een perfecte afsluiting van weer een mooie dag.

Zondagochtend nog even wat inkopen gedaan bij de supermarkt tegenover het hostel om de zloty's (munteenheid van Polen) op te maken. Eten en drinken is er echt supergoedkoop. Een avondje uit eten kost 10 à 15 euro en dan zit alles er zo'n beetje bij. Om 12:00 uur stonden we klaar op het grote plein om de geitjes (een lokale legende) te zien kopstoten boven de grote klok.

De rest van de middag zijn we naar KonterART, een kunstmatig strand, gegaan om lekker te relaxen. Ze hadden daar een aantal oude containers neergezet, een bult zand neergegooid en afgemaakt met hier en daar een paar bomen, autobanden en pallets. Supergezellig! Een aantal mensen hadden allemaal eten gehaald en we hebben daar overheerlijk geluncht. Ook nog een paar spelletjes gespeeld en Eelke is zelfs nog tante geworden. Haar zus lag op dat moment in het ziekenhuis te bevallen van een tweeling.

Na een middag in de zon (het was dat weekend zo'n 25 graden Celsius) nog even lekker opgefrist en naar de buren gegaan om daar in het restaurant lekker te eten. Dit keer geen dumplings voor mij, maar een grote lap vlees. Schnitzel! Lekker uitbuiken op een terrasje en als afsluiter naar een ondergrondse cocktailbar waar ze de kleinste dansvloer ooit hadden.

Maandagochtend 7:30 uur. Opstaan. En daar had je geen wekker of alarm voor nodig. Het leek wel of iemand een glasbak of een grote container met bestek omkeerde buiten in het steegje. De mannen van de afvalverwerking waren al vroeg in de veren. Laatste keer ontbeten met toast, worst, kaas en jam en daarna 9 uur lang in de trein gezeten. Weer terug naar Groningen. De rit ging best voorspoedig dankzij de vele spelletjes en andere soorten afleiding. Eenmaal in Groningen aangekomen nog even lekker een vette burger bij de Pappa Joe's gegeten en daarna naar huis. Lekker slapen...

PS. 'Na zdrowie' betekend zoveel als 'proost' in het Pools. We riepen dit zo af en toe omdat we het zo gezellig met zijn allen hadden. Het was een van de weinige Poolse woorden die we kende.

• ‹ vorige
• 528 van 548
• volgende ›