Kamperen

Dag 13: Bowman-Mobridge

Vannacht was het koud en vochtig. Toen ik 's ochtends wakker was was de tent van binnen helemaal nat. Bij aankomst op de camping in Mobridge kan 'ie vast wel even drogen. Aangezien het zo fris was (ongeveer 13 graden in de fiets) had ik mijn jasje maar aangedaan en het schuimdeksel geplaatst.

Dag 12: Miles City-Bowman

Op een vorige camping waren het de muizen die de snacks stelen, maar in Miles City zijn het de eekhoorns. Rob wou namelijk wat inslaan voor de dag toen hij er eentje zag die een Clif Bar probeerde te openen. Gelukkig hebben we genoeg voor iedereen.

Onderweg hadden we ook weer wat korte klimmetjes, maar de route was grotendeels naar beneden. De helling wordt pas pittig als je de borden Chain Up Area ziet. Dat betekend namelijk dat de sneeuwkettingen om moeten. Bij het bordje Chain Removal Area weet je dat de helling zo weer afgelopen is (ook goed om te weten).

Dag 11: Miles City

Vandaag was een rustdag en nadat we weer prinsheerlijk ontbeten hebben met ei met ham en een kopje thee nog maar eventjes mijn kleren gewassen. Nou ja… samen met wat kleren van Marcel, Johann en Rob in de wasmachine gegooid. Daarna lekker de schaduw opgezocht en wat achterstallige berichten gelezen op Google Reader. Sommige mensen Skypen met het thuisfront om toch (gratis) in contact te blijven. Ik heb een paar dagen geleden nog met mijn ouders ge-MSN't en vandaag nog even met een collega (die morgen na twee weken vakantie maandag weer aan de slag moet).

Dag 10: Billings-Miles City

Ik zal nooit meer klagen over de kwaliteit van de Nederlandse fietspaden. Vandaag had ik namelijk een (gelukkig kort) stuk weg van zulke belabberde kwaliteit dat als ik vullingen zou hebben dat ze er spontaan uit zouden springen. En de veeroosters hier zijn ook van een wat groter formaat dan 'bij ons'. De spleten zijn daar zo groot dat een klein kind er tussen zou kunnen verdwijnen. Net als de rumble strips dus best gevaarlijk.

Dag 9: Harlowton-Billings

Vandaag zou een makkelijke dag worden. Grotendeels naar beneden en een afstand van maar ongeveer 150 kilometer. De moeheid van gisteren is voorbij na een wat langere nacht (ik kon uitslapen tot 6:00 uur). Het eerste uur fietsen ging heel lekker met een gemiddelde van 37+ km/u. De route was ook erg makkelijk. Gewoon zo'n 75 kilometer rechtdoor, dan naar rechts en nog eens zo'n 75 kilometer rechtdoor. Nu we de Rocky Mountains door zijn zullen de wegen eigenlijk alleen maar vlakker worden en de wegen rechter.

Dag 8: Helena-Harlowton

Gisteren was ik te moe om een lang stukje te schrijven. Vandaar nog even een korte samenvatting van wat er die dag zoal gebeurd was. Ten eerste was de muis die bij Josef in z'n fiets zat verhuisd naar die van mij. Toen ik het deksel open deed zag ik als eerste dat mijn papieren tas met eten aan de zijkant open was. Hij probeerde zich nog onder mijn stoeltje te verstoppen en ik probeerde mijn camera te pakken. Maar helaas hij was gevlucht. Wel heeft hij een Clif Gel buit gemaakt, want ik had er die dag ervoor twee gekocht bij de REI (soort van Bever).

Dag 7: Missoula-Helena

Vandaag maar een kort berichtje omdat het hier al laat is (bijna 22:00 uur). We hadden een tocht van 225 kilometer met een 7 kilometer lange zware klim naar bijna 2000 meter. Daarna weer lekker met 50+ km/u richting Helena gereden. Bij het verlaten van de stad hadden we nog een paar kleine 'heuveltjes' met de zwaarste van 3 kilometer lang en nog ietsje zwaarder dan de vorige. Bij het naar beneden gaan kwamen we uit bij een stuwmeer. Aan de andere kant van de dam lag (na een stukje fietsen) onze camping, pal aan het water.

Dag 6: Missoula

Vandaag een rustdag en dat betekent ten eerste lekker uitslapen. Maar ja, als je de afgelopen dagen elke dag rond 5:00 uur opstaat dan wordt je ook vandaag rond dat tijdstip wakker. Gelukkig kon ik me nog een keer omdraaien. Daarna lekker ontbeten (gebakken eitje, gemaakt door Winda en co.) en nog wat geschreven / gereageerd op mijn blog. Daarna was het tijd voor een massage. De studenten van de lokale massageschool kwamen gratis langs om hun kunsten te beoefenen. En de dames wisten wel wat ze deden. Ze knepen, kneedden, masseerden en klopten alles weer in orde.

Dag 5: Three Rivers Resort-Missoula

Vandaag een bijna 200 kilometer voor de boeg met op het laatst een forse klim over Lolo Pass heen, zo'n 1600 meter hoog. De top lag op ongeveer 100 kilometer afstand en ging iets steiler omhoog dan gisteren, maar nog steeds goed te doen.

Dag 4: Lewiston-Three Rivers Resort

Na de twee zware dagen was het tijd voor een dag met iets minder afstand en iets minder klimmen. Geen interstates meer, maar gezellige bergweggetjes langs de rivier Clearwater. Nou ja, gezellig… Een aantal automobilisten waren toch wat ongeduldig en gingen inhalen waar het niet echt verstandig / veilig was. En raad eens wie de gebeten hond is als er een voortuig van de tegenovergestelde richting komt. Maar over het algemeen ging het goed. Het enige wat ik wel merk is dat er een aantal automobilisten waren die het niet zo op fietsers hadden die hun de weg versperren.