Dag 5: Three Rivers Resort-Missoula

Vandaag een bijna 200 kilometer voor de boeg met op het laatst een forse klim over Lolo Pass heen, zo'n 1600 meter hoog. De top lag op ongeveer 100 kilometer afstand en ging iets steiler omhoog dan gisteren, maar nog steeds goed te doen.

Op een gegeven moment kwam er na een klim weer een afdaling en ik wou naar het grote blad voor schakelen, maar toen deed de ketting 'kloenk' en was vastgelopen. Gelukkig was het een afdaling en kon ik me laten vieren naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats. Een ouder echtpaar dat daar stond te wachten had ons al op de foto proberen te krijgen, maar dat was niet gelukt. Nu dus wel! Nadat ik de achterste ketting, die er afgelopen was, weer op z'n plek gelegd heb en mijn handen aan het gras schoon had gemaakt (gaat prima trouwens), kwam de vrouw nog met vochtige doekje aanzetten. Ik mocht er zelfs nog eentje extra houden.

Zo af en toe worden we gepasseerd door een SAG-wagen en ineens zagen we de fiets van Harry boven op de wagen staan. Even later stond de wagen stil, was de fiets er afgehaald en wou Harry bij ons aansluiten. Hij had wat problemen met zijn voorderailler en het SAG-team had geen zin om daar op te wachten. Even verderop waren er wat wegwerkzaamheden (ze waren een weghelft aan het asfalteren) en had ik even tijd om met Harry bij te praten. Hij wist me te vermelden dat de Schwalbe Tryker banden die we meegekregen hebben niet helemaal de juiste waren. Op zich kan ik de test afbreken en mijn eigen banden weer monteren, maar ik wil het nog een paar dagen aanzien. We hebben tot nu toe alleen nog maar bergen gehad en ik heb geen referentie hoe de banden zich verhouden ten opzichte van mijn eigen banden. Over een paar dagen zijn we uit de bergen en zijn er alleen maar vlakke rechte wegen.

Bijna exact op de helft van de tocht kwamen we aan bij Lochsa Lodge een eetgelegenheid op een super mooi plekje langs de rivier. Heerlijk een grote burger met krulfrietjes gegeten.

Na de lunch kwam het meest pittige deel van de tocht, de laatste klim naar 1600 meter over Lolo Pass heen. In de laagste versnelling, ik noem hem de koffiemolen, met zo'n 7 a 8 km/u naar boven. De hele dag was de temperatuur goed te doen (half bewolkt en koeler dan de dagen ervoor), maar tijdens de klim kreeg ik het toch warm. Ik was trouwens niet de enige die het warm had, Harry heeft maar even een grote kan met water over zich heen gegooid. De afdaling was wel heel mooi, 40 kilometer lang naar beneden.

Bij het oversteken van de Lolo Pass zijn we in een andere tijdzone terecht gekomen en zijn we een uur 'verloren'. De klok moest dus vooruit gezet worden. Dat houdt dus in dat we geleidelijk steeds vroeger beginnen en later aankomen. Het verschil is echter alleen merkbaar op de klok. Dit zal naar mate we richting Washington DC gaan nog een keer of drie moeten gebeuren.

Grote delen van de tocht van vandaag heb ik zonder shirt gereden om een beetje bruin te worden. Uiteraard wel ingesmeerd, maar toch is het 'experiment' niet helemaal gelukt. Dat stukje huid ziet over het algemeen geen zonlicht en aan het einde van de dag waren er ook diverse plekken iets rood. Alleen over mijn borstkast zat een witte streep van waar de hartslagmeter heeft gezeten.

Morgen hebben we een rustdag en 's ochtends komen er eerst een paar studenten van de massageschool om ons gratis een sportmassage te geven. Wel is het idee geopperd om donaties te doen omdat we het idee erg waarderen. Nog even wat boodschappen doen, kleren wassen en algemeen relaxen. Aan het einde van de middag gaan we naar een dichtbijgelegen park om daar andere fietsers uit de omgeving te ontmoeten. Maar eerst nog even de fiets schoonmaken denk ik… die is een beetje smerig na 5 dagen fietsen.

• ‹ vorige
• 412 van 548
• volgende ›