Roll over America

Dag 16: Benson-Maple Plane

Gisteren had ik wel zin om op te staan en ik voelde me ook fit, maar vandaag totaal niet. Geen zin om op te staan en erg moe. Gelukkig was vandaag met zo'n 174 kilometer niet echt een lange dag. Doordat ik gisteren aan het einde van de dag wat teveel van mijn lichaam gevraagd had heb ik vandaag wat last van mijn knie. Tijdens het fietsen heb ik er gelukkig niet zoveel last van (netjes rondjes trappen) en morgen is met 91 kilometer ook een korte dag.

Bij het verlaten van het standje Benson zag ik onderstaand bij de drankwinkel.

Dag 15: Aberdeen-Benson

Vanochtend was er iets typisch Nederlands bij het ontbijt. Mary, een van de mensen uit de buurt van Minneapolis, had hagelslag meegenomen. Niet dat dat geholpen heeft met de fitheid van vanochtend, want de eerste twee uur kwam ik niet op gang. Ik wil weer slapen! Veel te weinig uren in de nacht. Daarnaast vond mijn hartslagmeter ook dat ik klinisch dood was aangezien die het niet meer deed. Maar wat eten (Clif Gel en een reep) en een kauwgompje zorgen er weer voor dat ik me toch wat beter ging voelen.

Dag 14: Mobridge-Aberdeen

De afgelopen drie dagen heb grote delen van de dag naar mijn iPod geluisterd. Op die manier gaat de tijd op deze lange rechte wegen wat sneller. Ik wil toch nog een keer gaan kijken naar oordopjes die comfortabeler zitten en het geluid van buiten wat meer afschermen. Een van de Duitse rijders heeft een soort van oorwarmers die hij op doet om het windgeruis te verminderen.

Dag 13: Bowman-Mobridge

Vannacht was het koud en vochtig. Toen ik 's ochtends wakker was was de tent van binnen helemaal nat. Bij aankomst op de camping in Mobridge kan 'ie vast wel even drogen. Aangezien het zo fris was (ongeveer 13 graden in de fiets) had ik mijn jasje maar aangedaan en het schuimdeksel geplaatst.

Dag 12: Miles City-Bowman

Op een vorige camping waren het de muizen die de snacks stelen, maar in Miles City zijn het de eekhoorns. Rob wou namelijk wat inslaan voor de dag toen hij er eentje zag die een Clif Bar probeerde te openen. Gelukkig hebben we genoeg voor iedereen.

Onderweg hadden we ook weer wat korte klimmetjes, maar de route was grotendeels naar beneden. De helling wordt pas pittig als je de borden Chain Up Area ziet. Dat betekend namelijk dat de sneeuwkettingen om moeten. Bij het bordje Chain Removal Area weet je dat de helling zo weer afgelopen is (ook goed om te weten).

Dag 11: Miles City

Vandaag was een rustdag en nadat we weer prinsheerlijk ontbeten hebben met ei met ham en een kopje thee nog maar eventjes mijn kleren gewassen. Nou ja… samen met wat kleren van Marcel, Johann en Rob in de wasmachine gegooid. Daarna lekker de schaduw opgezocht en wat achterstallige berichten gelezen op Google Reader. Sommige mensen Skypen met het thuisfront om toch (gratis) in contact te blijven. Ik heb een paar dagen geleden nog met mijn ouders ge-MSN't en vandaag nog even met een collega (die morgen na twee weken vakantie maandag weer aan de slag moet).

Dag 10: Billings-Miles City

Ik zal nooit meer klagen over de kwaliteit van de Nederlandse fietspaden. Vandaag had ik namelijk een (gelukkig kort) stuk weg van zulke belabberde kwaliteit dat als ik vullingen zou hebben dat ze er spontaan uit zouden springen. En de veeroosters hier zijn ook van een wat groter formaat dan 'bij ons'. De spleten zijn daar zo groot dat een klein kind er tussen zou kunnen verdwijnen. Net als de rumble strips dus best gevaarlijk.

Dag 9: Harlowton-Billings

Vandaag zou een makkelijke dag worden. Grotendeels naar beneden en een afstand van maar ongeveer 150 kilometer. De moeheid van gisteren is voorbij na een wat langere nacht (ik kon uitslapen tot 6:00 uur). Het eerste uur fietsen ging heel lekker met een gemiddelde van 37+ km/u. De route was ook erg makkelijk. Gewoon zo'n 75 kilometer rechtdoor, dan naar rechts en nog eens zo'n 75 kilometer rechtdoor. Nu we de Rocky Mountains door zijn zullen de wegen eigenlijk alleen maar vlakker worden en de wegen rechter.

Dag 8: Helena-Harlowton

Gisteren was ik te moe om een lang stukje te schrijven. Vandaar nog even een korte samenvatting van wat er die dag zoal gebeurd was. Ten eerste was de muis die bij Josef in z'n fiets zat verhuisd naar die van mij. Toen ik het deksel open deed zag ik als eerste dat mijn papieren tas met eten aan de zijkant open was. Hij probeerde zich nog onder mijn stoeltje te verstoppen en ik probeerde mijn camera te pakken. Maar helaas hij was gevlucht. Wel heeft hij een Clif Gel buit gemaakt, want ik had er die dag ervoor twee gekocht bij de REI (soort van Bever).

Dag 7: Missoula-Helena

Vandaag maar een kort berichtje omdat het hier al laat is (bijna 22:00 uur). We hadden een tocht van 225 kilometer met een 7 kilometer lange zware klim naar bijna 2000 meter. Daarna weer lekker met 50+ km/u richting Helena gereden. Bij het verlaten van de stad hadden we nog een paar kleine 'heuveltjes' met de zwaarste van 3 kilometer lang en nog ietsje zwaarder dan de vorige. Bij het naar beneden gaan kwamen we uit bij een stuwmeer. Aan de andere kant van de dam lag (na een stukje fietsen) onze camping, pal aan het water.