Rondje IJsselmeer

Vrijdagavond na een week hard werken was het tijd om de trein richting Almere te pakken... waarom? Nou, een kleine 2,5 week geleden had iemand het idee geopperd om op een zaterdag een rondje IJsselmeer te fietsen. Aangezien ik dit nog nooit gedaan had (en het me wel leuk leek) heb ik me 'aangemeld'. Nu moest ik alleen nog een slaapplek zien te vinden, want we zouden al vroeg vertrekken. Een medeligger die het rondje ook zou gaan fietsen (Jos Hendriks) heeft mij en nog een andere ligger (Victor Rinia) een slaapplek aangeboden.

Zoals ik dus al zei was ik vrijdagavond na m'n werk richting Almere vertrokken. Ik had een weekend-retour gekocht en een los kaartje voor m'n fiets, ben in de trein gestapt en heb koers gezet in een zuidelijke richting. Aangezien ik graag bij m'n fiets in de buurt blijf ben ik in de balustrade blijven zitten. Meestal zit je daar alleen (tenzij het spitsuur is en de trein vol zit), maar deze keer kwam er vanaf Assen een zwarte man (netjes in pak) bij zitten. Blijkbaar was hij behoorlijk moe, want hij lag half te slapen en te gapen. Tot hij op een gegeven moment een babbeltje begon te maken en hij vroeg wat ik zo doe in de trein. Ik vertelde uiteraard dat ik een stukje ga fietsen etc. en hij was meteen klaarwakker. We hebben zo'n beetje tot Amersfoort (waar ik over moest stappen) gekletst. Hij kwam uit Burundi en studeerde hier in Nederland toerisme (als ik het goed begrepen had). Ook vond hij het moeilijk om met computers te werken (Excel en Access etc.). Leuk gekletst en het dood de tijd een beetje.

Na in totaal 2 keer overstappen, in Amersfoort (zoals gemeld) en in Hilversum kwam ik aan op plek van bestemming... Almere-Buiten. Terwijl ik door de straat reed zag ik vanuit een raam een silhouet en opeens ging er beneden een garagedeur open. En toen ik daar naar binnen keek zag ik het nodige ligfiets geweld. Met andere woorden, ik was bij Jos en Hankie aangekomen. En nadat ik m'n spulletjes van m'n fiets gehaald had en mezelf geïnstalleerd had in de gastenkamer was het tijd om beneden nog even te zitten kletsen (en met de konijnen spelen). Victor was nog niet gearriveerd, maar zou er (volgens het telefoontje van Hankie) over 5 minuten zijn. Die 5 werden er uiteindelijk iets meer, maar we waren compleet (althans het 'Almere gedeelte'). Tijd om te gaan slapen, want de wekker stond ingesteld op een onmenselijke tijd.

Het vertrek

Na een redelijk goede nachtrust klonk om 4:30 uur het alarm van m'n telefoon, tijd om er af te gaan. We hebben brood gesmeerd en gegeten tezamen met een bakje thee, de waterzakken/-flessen gevuld en tegen de klok van 5:30 uur zijn we vertrokken. Tevoren heb ik nog wel lopen dubben of ik een lange broek/shirt mee moest nemen voor de eerste uurtjes, maar op zich viel de kou mee. Gewoon een kwestie van stevig doortrappen en dat deden we dus ook. Het enige wat koud was is het stukje 'veld' wat we namen bij het vertrek uit Almere. Blijkbaar lag daar nog een mooi dekentje van nevel, wat behoorlijk koud aanvoelde. Maar gelukkig duurde dat niet lang. De eerste 45 minuten richting Lelystad (waar we de rest op zouden pikken) ging met een lekker gangetje van zo'n 30 km/h. Het enige probleem was het grote aantal vliegjes wat zich op de dijk bevind. Het is dat ik al gegeten had, maar anders had ik genoeg 'vlees' onderweg mee kunnen pikken.

Eenmaal in Lelystad aangekomen stonden er al 2 liggers op ons te wachten, ondanks het feit dat we behoorlijk vroeg waren (10 minuten voor het afgesproken tijdstip). Mooi tijd om een broodje of iets dergelijks naar binnen te werken. Het duurde ook niet lang voordat de overige liggers gearriveerd waren en nadat alle fietsen uit alle (soms veel te kleine) auto's gehaald waren kon het avontuur beginnen. In totaal waren we met z'n zevenen: 2 Raptobikes (van André Geerdink en Björn Willemsen), 2 M5 lowracers (Jos en Victor), Challenge Fujin (Dirk Drost), een Optima Baron (Pieter Jan Bouma) en m'n eigen Nazca Fuego. Maar voordat we konden vertrekken moest ik eerst m'n standaard vast zetten. Onderweg naar Lelystad is deze op het meest hobbelige klinkerpad wat ik ook gezien heb blijkbaar losgetrild. Maar nadat ook dat euvel verholpen was konden we echt vertrekken.

De snelheid zat er goed in, we hadden de wind in de rug en dat reed lekker. Snelheden van 30+ waren meer regel dan uitzondering. Nadat we de Ketelbrug gepasseerd waren hadden we er ongeveer een dik uur fietsen op zitten, tijd voor een plaspauze (de eerste van vele) en tijd voor een zonnebril, want om half 8 stond de zon al behoorlijk laag. Ik had m'n camera trouwens in m'n 'ligfiets-shirt' zitten (in 1 van die mooie voorvakken) en hierdoor kon ik binnen 2 tellen m'n fotocamera pakken en een foto maken. Als ik dan iets zag wat de moeite van het fotograferen waard was, dan hoefde ik in ieder geval niet eerst moeilijk te doen met fototasjes etc. En dingen die de moeite waard waren om te fotograferen kwamen we onderweg wel tegen. Zo kwamen we vlak voor Molkwerum (Friesland) een groepje trikes tegen. Nee, dit keer geen HPV's maar MPV's (motor-powered-vehicles). En 5 minuten later kwamen we ze nog een keer tegen. Dit keer reden ze niet op de naastgelegen weg, maar haalden ze ons in.

Onderweg / de Afsluitdijk

Onderweg kwamen we ook de nodige fietsers tegen, verschillende ligfietsers en soms ook gewone fietsers (met vakantiebagage). Er was 1 man die had zoveel bagage bij zich dat z'n fiets makkelijk 2 a 3 keer zo zwaar was dan z'n kale fiets. Elk plekje op z'n fiets had 'ie wel iets van bagage hangen. En toen zijn we door Hindeloopen gekomen, een leuk klein plaatsje met smalle klinkerweggetjes. We draaien rechts de brug over en op eens hoort Victor: "ho, stop eens even". Blijkt het een kennis van hem (of zo) te zijn. Heel kort een praatje gemaakt en dan snel verder geracet, want de rest was al weer doorgefietst. Waar GPS tracks toch al niet goed voor zijn, zo kun je de groep makkelijk weervinden, mocht je elkaar kwijt raken.

In Makkum was hij blijkbaar ook feest want op de kade/haven stonden een heleboel mensen, het waren namelijk de visserijdagen. De huizen waren versierd en er was een optocht met voorop een grote hoempapa-band (ze speelden The Riddle van Nik Kershaw, of de remix van Gigi D'Agostino als ik me niet vergis). Daarna volgde nog een hele stoet mensen die verkleed waren. Kinderen als boer of bakker, Jelle met de sleepdienst en een kleine knaap met een zeiljacht op wielen. Maar wij hadden geen tijd om lang te blijven kijken, want we hadden nog een heleboel kilometers voor de boeg.

Na 10 minuten fietsen waren we aangekomen bij het, naar ons idee, zwaarste onderdeel van deze fietstocht... de Afsluitdijk. Dit was het enige stuk waar we het meeste last van de wind hadden. Toegegeven, ik had het erger verwacht maar het was te doen. We zijn in een lange rij achter elkaar gaan fietsen en hebben elkaar afgelost zodat we om-en-om uit de wind konden fietsen. Ook met een ligfiets gaat dit, net als bij een 'echte' racefiets, best aardig. Ik denk trouwens dat we het met het weer voortreffelijk getroffen hebben. Er was genoeg zon, niet al teveel wind en de temperatuur lag gemiddeld rond de 20 graden. Twee dagen eerder was dat wel anders, want toen lag de temperatuur meer rond de 30 graden en was er zelfs een weeralarm. Zo'n beetje halverwege de Afsluitdijk hebben we even gepauzeerd voor (weer een) plaspauze, en wat we daar zagen verbaasde ons allemaal. Achterop een fiets zat een naakte dame... nee echt waar, bekijk de foto's onderaan deze pagina maar als je me niet gelooft. Anyway, nadat we onze ogen uitgekeken hadden zijn we verder gegaan om op de helft van onze route (voor ons op ongeveer 160 km en de rest op 140 km) een stop te maken bij het beeld van meneer Lely. Daar hebben we dus ook onze groepsfoto gemaakt, gewoon de fietsen neerzetten, camera op een kliko en de zelfontspanner inschakelen.

Lunchpauze / de laatste lootjes

De dag vorderde al aardig en we begonnen al een beetje honger te krijgen. Het eerste dorp wat we tegen komen gaan we wat eten, werd er vanuit de groep geroepen. En laat dat nu net zo'n 30 kilometer verderop in Medemblik zijn. Enfin, een uurtje later en nog wat hongeriger kwamen we aan waar we na enig heen en weer te hebben gereden uiteindelijk bij de plaatselijke pannenkoekenboer zijn gaan zitten. Zo'n heerlijke pannenkoek met appel, ananas, spek, rozijnen etc. (uiteraard niet alle ingrediënten bij elkaar maar een combi) gaat er samen met een groot glas cola wel in, we hadden onze suikers wel nodig. 'k Heb trouwens onderweg nog een pakje Dextro Energy verdeeld in de groep, iedereen had wel zin in zo'n suikerstaafje. Voor vertrek nog even m'n waterzak van 3 liter bijgevuld, hij was zo'n beetje helemaal leeg (in totaal die dag heb ik die dag zo'n 5 a 6 liter water naar binnen gewerkt).

Zo'n 2,5 uur later was het alweer tijd voor een 'cola-pauze', zoals Jos het noemde. We hebben eetcafé De Zuiderzee in Edam even op een terrasje gezeten en hebben ons op onze wenken laten bedienen. Victor bedacht zich toch om zich maar even in te smeren (tegen 17:00 uur) omdat hij een wat branderig gevoel had, hmm... beetje aan de late kant (zoals op de foto te zien is), maar beter laat dan nooit. En nadat we ook deze (laatste grote) pauze gehad hebben was het tijd om ons richting de grote stad Amsterdam te begeven. We zijn de brug bij het Buiten-IJ overgestoken om vervolgens via de schitterende Nesciobrug het water over te steken. Bij Muiden lag voor de tweede keer binnen een uur de ketting van André's Raptobike er af. Er werden al grapjes gemaakt of hij z'n fiets niet in wilde ruilen voor een M5, maar als je dan als reactie krijgt: "jammer van die draaicirkel van de M5", dan wordt de bal gewoon weer teruggekaatst.

Na Muiden zijn we via de A6 het water overgestoken om ons weer op het stukje 'nepland' (wat eerst zee was) te begeven. Voor ons (Jos, Victor en ikzelf) nog zo'n 30 kilometer en voor de rest ongeveer 50. De zon begon inmiddels al weer onder te gaan (wat trouwens mooie plaatjes oplevert) en het begon ook een beetje af te koelen. De planning was om ongeveer om 19:30 uur terug te zijn, was Jos z'n berekening, maar volgens mij zou het minimaal 20:00 uur worden. Uiteindelijk zaten we er beide naast want het was 20:25 uur toen we eindelijk af mochten stappen en konden gaan douchen. Maar zover was het nog niet, want we moesten eerst nog een stukje fietsen en toen ook dat gedaan was hebben we (op het punt waar wij afsloegen en de rest door zou fietsen richting Lelystad) afscheid van elkaar genomen en de 'organisatie' bedankt voor deze super mooie tocht. Het was zwaar, maar ook zeker de moeite waard. De volgende afstand wordt 400 kilometer...?

Aankomst / de volgende dag

Eenmaal terug aangekomen op het vertrekpunt hebben we ons eerst gedoucht en daarna hebben we een potje rijst met pittig gekruide kippenpoten gegeten die Hankie voor ons gemaakt had. Voor haar kwam trouwens ook een lang gekoesterde wens uit, namelijk dineren bij kaarslicht met 3 mannen. De verlichting van het eetgedeelte deed het niet, vandaar de stenen tijdperk verlichting. 's Avonds nog even wat Jochem Myjer gekeken en toen lekker om 22:30 uur op bed. Ik had nog nooit zo lekker geslapen als toen, nou ja... het staat in ieder geval in de top 10.

En toen was het ochtend... het grote moment was aangebroken, hoe zouden mijn benen zich voelen. Tijdens het fietsen begon ik bij de afsluitdijk al was last te krijgen van de binnenkant van m'n rechterknie. Later kwam kwamen daar ook nog de bovenkant van m'n knieën en m'n achillespezen bij (waar ik een paar weken eerder tijdens m'n ritje naar Wuppertal ook al last van had). Gisteravond, bij terugkomst, ben ik half-strompelend de trap opgekomen, maar vandaag viel het wel mee. Het was nog steeds gevoelig, maar het traplopen (wat best zwaar is voor achillespezen) ging al wat beter.

's Ochtends ben ik er op zich vrij op tijd af gegaan, heb een paar broodjes genuttigd en heb buiten samen met Victor lekker gezeten. Ondertussen was de broer van Hankie en een ligfietser in spe (en Canadees) gearriveerd. Jos had de Canadees een spoedcursus ligfietsen gegeven, want ze zouden later die ochtend (samen met nog meer mensen) vertrekken voor een ritje met de Almere-liggers. Aangezien ik ook weer naar huis moest en ik geen zin had om mee te fietsen heb ik m'n spulletjes gepakt en heb ik koers gezet richting het station.

Eenmaal aangekomen op het station heb ik me moeten haasten om de trein te halen want ik hoorde in de verte al een trein aankomen of vertrekken (kon ik niet goed zien). Toen ik aan kwam lopen was het perron leeg en zag ik alleen een trein aan de andere kant staan. Shit, dacht ik... ik zal toch niet de trein gemist hebben, of aan de verkeerde kant van het perron staan. Maar nee, gelukkig kwam daar net de juiste trein aanrijden. Een vriendelijke conducteur heeft me geholpen de fiets er in te zetten. En de terugreis kon beginnen... 2,5 uur tot aan Groningen.

Eenmaal in Groningen aangekomen had ik initieel het plan om vanaf daar nog 15 km naar huis te fietsen, maar aangezien m'n voeten niet optimaal functioneerden heb ik maar gewoon een kaartje gekocht naar station Zuidhorn, vanaf daar hoefde ik nog maar 3 km of zo. Nadat ik het treinkaartje gekocht had ben ik nog even langs de Burger King gegaan. M'n trein vertrok toch pas na zo'n 45 minuten, dus ik het tijd zat. Ik had het Curry King menu besteld. Een lekker broodje met kip en pittige curry saus. Toen ik uitgegeten was heb ik de laatste trein gepakt en was ik rond half vier uur weer thuis, heb m'n spullen uitgepakt en ben lekker op de bank neergeploft.

Maandag / foto's

Vandaag is het maandag... twee dagen na de tocht en 's ochtends voelde m'n achillespezen al een heel stuk beter. Na het innemen van wat Ibuprofen is ook de zwelling wat afgenomen en 'kraken' ze (echt waar) ook een stuk minder. Het lopen gaat nu zo goed dat ik er praktisch geen last meer van heb. Ik ben zelfs vanavond nog naar het Noorderzon festival in de stad geweest.

Last but not least... de statistieken (zie de link 'Rondje IJsselmeer' bij de fietsritten hieronder) en de foto's. Ze zijn (bijna) allemaal weer supermooi geworden (een paar zijn echt bureaublad-achtergrond-materiaal), dus ik zou zeggen, veel kijkplezier.

• ‹ vorige
• 221 van 548
• volgende ›