Kamperen

Dag 25: Streetsboro-Knox

Vanochtend heeft het tijdens het ontbijt heel eventjes licht geregend. Gelukkig zaten we in een soort van schuurtje lekker droog. Tijdens het fietsen bleef het de hele dag droog behalve dan een half uurtje in de ochtend. Schuimdeksel geplaatst en lekker in mijn blote bast gefietst. Nadat het gestopt heeft met regenen en de zon een beetje begon te schijnen leek het net of het wegdek in de brand stond, zo'n mooie deken van rook lag er op.

Dag 23: Fort Wayne-Shelby

Doordat we gisteren een uur erbij kregen moesten we er vandaag een uurtje eerder af. Dus met mijn slaperige kop alles in het donker ingepakt, gegeten en vertrokken. Samen met Harry, want hij had problemen met het laden van de track op zijn Garmin Edge 800 dus was ik zijn navigator voor vandaag.

Dag 22: Chesterton-Fort Wayne

Toen we vanochtend wakker werden melde Machiel dat we naast de muizen en de eekhoorns nieuwe dieven hebben. Wasberen. 's Nachts probeerde ze namelijk bij hem in de tent te kruipen om eten te zoeken. Hij heeft ze weggejaagd en probeerde ook de rest van de bandieten bij ons brood et cetera weg te jagen. Maar ze zijn behoorlijk hardnekkig. Toen hij op een meter afstand ging staan en ging stampen en roepen bleef hij gewoon zitten en keek hem aan van: "ja, wat moet je nou?". Ook zijn ze er vandoor gegaan met een stapel Clif Bars.

Dag 20: Madison-Evanston

Vanochtend wakker geworden met de gedachte van het hotel, dat helpt om het drama van het opzetten van de tent in het donker en alle natte zooi iets te vergeten. We vertrokken door eerst een kort stukje door een natuurgebied te fietsen. Daarna kwamen we op een grote weg die vanaf de snelweg rechtstreeks Madison in liep. In de tegenovergestelde richting kwamen honderden (zo niet duizenden) auto's, allemaal in een lange langzaam rijdende rij. De richting die wij op gingen had maar een 10 a 20 tal auto's zo schat ik. Geen wonder dat je dan in de file staat.

Dag 19: West Salem-Madison

Gisteren en vandaag was het de eerste tijd (1,5 uur ongeveer) nog wat mistig, maar gelukkig trok dat vrij snel weer weg. De route die we vandaag gereden hebben ging voor bijna 55 kilometer over een fietspad waar vroeger een spoorlijn liep. Dat betekende in ieder geval niet zo steil klimmen en er waren zelfs drie tunnels waar we door moesten om zo de pieken af te vlakken. De route begon in Sparta (misschien wel genoemd naar het fietsenmerk) en eindigde voor ons in Elroy. Het was een erg mooi behoorlijk verhard pad van kleine kiezeltjes (crushed lime stone).

Dag 18: Hastings-West Salem

Vanochtend tijdens het fietsen merkte ik dat ik weer niet op stoom kwam. Met tegenzin heb ik een Clif Gel en een Clif Bar (Chocolate Brownie) naar binnen gewerkt (samen met een cola). En dat werkt goed. Het enige probleem wat ik tijdens de dag heb is het opstarten 's ochtends vroeg. Morgen maar eens zorgen dat ik gelijk bij vertrek een gel naar binnen werk.

Dag 17: Maple Plane-Hastings

De 'camping' van gisteren was zoals gezegd niet veel soeps. Ontbijten was dus ook niet veel meer dan een blikje sinas en een klein zoet 'rolletje'. Maar zo'n 50 kilometer verderop was onze stop bij de Freewheel Bike op de Greenway door Minneapolis. Daar heb ik wat gegeten en gedronken totdat de rest gearriveerd was (ik was namelijk als eerste gearriveerd). De Greenway is een fietssnelweg die dwars door de stad heen loopt. Het was vroeger een oude spoorweg en daarom heeft het op een paar plekken na eigenlijk geen kruising met overig (auto)verkeer.

Dag 16: Benson-Maple Plane

Gisteren had ik wel zin om op te staan en ik voelde me ook fit, maar vandaag totaal niet. Geen zin om op te staan en erg moe. Gelukkig was vandaag met zo'n 174 kilometer niet echt een lange dag. Doordat ik gisteren aan het einde van de dag wat teveel van mijn lichaam gevraagd had heb ik vandaag wat last van mijn knie. Tijdens het fietsen heb ik er gelukkig niet zoveel last van (netjes rondjes trappen) en morgen is met 91 kilometer ook een korte dag.

Bij het verlaten van het standje Benson zag ik onderstaand bij de drankwinkel.

Dag 15: Aberdeen-Benson

Vanochtend was er iets typisch Nederlands bij het ontbijt. Mary, een van de mensen uit de buurt van Minneapolis, had hagelslag meegenomen. Niet dat dat geholpen heeft met de fitheid van vanochtend, want de eerste twee uur kwam ik niet op gang. Ik wil weer slapen! Veel te weinig uren in de nacht. Daarnaast vond mijn hartslagmeter ook dat ik klinisch dood was aangezien die het niet meer deed. Maar wat eten (Clif Gel en een reep) en een kauwgompje zorgen er weer voor dat ik me toch wat beter ging voelen.

Dag 14: Mobridge-Aberdeen

De afgelopen drie dagen heb grote delen van de dag naar mijn iPod geluisterd. Op die manier gaat de tijd op deze lange rechte wegen wat sneller. Ik wil toch nog een keer gaan kijken naar oordopjes die comfortabeler zitten en het geluid van buiten wat meer afschermen. Een van de Duitse rijders heeft een soort van oorwarmers die hij op doet om het windgeruis te verminderen.