Cycle Vision 2009 / WK ligfietsen

Na de voorbereiding (met een nieuwe mijlpaal) en het dagje werken was het 16:00 uur en was ik vrij en stapte ik op de ligfiets om mezelf richting Groningen CS te begeven. Daar aangekomen heb ik eerst een kaartje Groningen-Assen gekocht en daarna een kaartje Assen-Tilburg Reeshof. Waarom de splitsing zul je denken? Nou, ik ging met Peter mee en die heeft een OV-studentenkaart en daar kan ik met 40% korting op meereizen. Na het kopen van de kaartjes heb ik nog wat drinken voor onderweg en een zakje met wortel-bolletjes gekocht en kon ik nog even een uurtje of zo op een bankje zitten. Nog even met iemand gebeld die wat spullen afgelopen woensdag had laten liggen. Of ik ze wel meegenomen had (ik zou het namelijk in Zwolle CS afgeven).

Een 20 a 30 minuten voordat de trein zou vertrekken kwam hij er al aan, dus kon ik in alle rust m'n ligfiets neerzetten en gaan wachten totdat de reis zou beginnen. Het was die dag (het hele weekend trouwens) behoorlijk warm en in de trein was dat niet anders. Ik ben dus ook half buiten de trein gaan wachten, totdat hij vertrok. Maar uiteindelijk om 17:44 uur vertrok hij dan toch... op naar Assen.

In Assen stapte Peter met z'n fonkelnieuwe witte Fuego (net zo'n ligfiets als die van mij) op. Onderweg hadden we genoeg tijd om over van alles en nog wat te praten. En wij ligfietsers onder elkaar praten vaak (maar niet uitsluitend) over 1 ding, ligfietsen natuurlijk. Aangezien ik laatst een Mango besteld had en hij ook een zelfde soort had, kon ik dus mooi uitvogelen wat voor soort opties en dergelijke nu goed/slecht/handig en zo waren. Ook zijn fiets werd (door mij) grondig bestudeerd... wit is toch een mooie kleur. En ja, hij heeft er zelfs een vlaggetje op. Al ware het wel dat 'ie in de sticker vorm is, maar hij zit er op.

Bij Zwolle stopte de trein ook en kon ik gelijk de vergeten spullen afgeven aan de vergeetachtige Jeanette (de vrouwelijke vorm van Jan). Ook kreeg ik de 3 geleende DVD's terug, waarvoor dank. In Utrecht zijn we overgestapt in de trein richting 's Hertogenbosch en daar zijn we weer overgestapt in de trein naar Tilburg Reeshof. Gelukkig waren we met z'n tweeën, dus konden we elkaar goed helpen met het tillen van de fietsen/tassen. Alleen wat het ook wel gelukt, maar met z'n tweeën is het toch makkelijker.

Tilburg

Eenmaal in Tilburg aangekomen zei Peter: "zo, jij weet de weg he...". Ik had geen idee, dit was mijn eerste Cycle Vision en hij was wel eens eerder geweest. Maar wat deze meneer even vergeten was is dat het voor het eerst in Tilburg was en hij daar dus ook niet de weg wist. Gelukkig had ik m'n trouwe iPhone 3G bij me en kon ik een route plannen naar het campingterrein. Met de ene hand aan het stuur en de iPhone in de andere zijn we door Tilburg gefietst op zoek naar onze slaapplek. Onderweg kwamen we ook nog 2 konijntjes tegen, die uiteraard vereeuwigd moesten worden op de gevoelige plaat, en dat hebben we dus gedaan.

Eenmaal aangekomen op de camping heb ik eerst m'n spullen neergelegd even rondgekeken en een mooi plekje uitgezocht op het veld. Hmmm, daar bij die andere Fuego (van Marloes) leek ons wel een leuk plekje, dan krijgen we weer eens te maken met het fenomeen 'groepsvorming'. De tent (die ik eerder die week gekocht had) was ook snel opgezet. Het slaapmatje, slaapzak en spullen geplaatst, langs de kantine gegaan om me aan te melden bij de wedstrijd commissie (nog een tas met goodies gekregen), me aangemeld als vrijwilliger (en een t-shirt met 'organisatie' gekregen) en als laatste de bestelde ligfiets-shirts opgehaald. Zo... dat hebben we gehad.

En toen was het tijd om wat eten te scoren. Dus ben ik met m'n ligfiets naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum gegaan (weer gevonden dankzij m'n iPhone) en heb daar een shoarma-menu besteld. Ik heb wel eens eerder shoarma gehad, maar dit leek nergens op. Gelukkig was de honger groter dan de afschuw, dus heb ik het maar (grotendeels) opgegeten. Bij terugkomst heb ik nog even met wat andere ligfietsers zitten kletsen en was het tijd om op bed te gaan, want morgen wachtte voor mij (en voor een heleboel andere ligfietsers) de eerste wedstrijd... de 20 km kanaalrace.

20 km race

Om 7:00 uur ging de wekker en was het tijd voor ontbijt. Ik had bij het opgeven van het weekend ook aangegeven dat ik ontbijt wou. Dat leek me makkelijker dan 's ochtends zitten te klooien. 's Avonds had ik niets geregeld, want dat komt meestal wel goed. Er is altijd wel een snackbar (niet die van donderdagavond uiteraard) in de buurt. Bij het ontbijt heb ik zelfs nog Daniel N. Lang ontmoet die 40.000 km over de wereld gefietst heeft (zie zijn site Project Velaia). Een hele sympathieke gast die 's avonds ook nog een lezing zou gaan geven over deze ongelofelijke reizen.

Na het ontbijt heb ik m'n bagagedrager en m'n standaard van m'n ligfiets verwijderd. Dit zorgt er toch alleen maar voor dat ik minder snel ga. M'n startnummer (60) heb ik bevestigd aan m'n fiets en ik heb m'n Camelbak met water aan m'n fiets gehangen. Onderweg krijg je het vast warm en dan is een slokje water heel fijn. We hebben ons samen (Peter en ik) rustig naar de start begeven en hebben daarbij ongeveer 35 a 40 % van het parcours kunnen bekijken. Het waren veelal slechte wegen en hobbelige/smalle fietspaden. Precies hetgeen waar mijn Fuego (met achtervering) zicht goed thuisvoeld (glad asfalt vind 'ie nog leuker).

Eenmaal bij de start aangekomen was het (zoals de lokale media het zei) een grote chaos... persoonlijk vond ik het wel meevallen. Er waren gewoon veel ligfietsers en als je dan met z'n allen op een smal straatje staat te wachten totdat je mag vertrekken, dan lijkt het idd. erg chaotisch. Terwijl ik stond te wachten heb ik ook nog diverse cameraploegen gezien, ook eentje voor de Brabants Dagblad. Na een plasje (of 2) te hebben gepleegd heb ik me naar de start begeven. Voor mij was net een ligfietser vertrokken (volgens mij Peter) en toen werd de startprocedure stilgelegd... er was een stoet boten die door het kanaal ging en daarvoor moest er een brug open die in het parcours ligt. Maar gelukkig na 10 minuten konden we eindelijk weer verder met starten.

Er werd afgeteld van 10 naar 0 en ongeveer 5 seconden voordat de teller op 0 stond werd er nog even een briefje met m'n starttijd in m'n handen gedrukt... ehhh, ja waar moet ik die nu zo snel laten. Ach, ik prop 'm wel in m'n broek, dan waait 'ie niet weg. 3, 2, 1... en GO! Ik was gestart en zette meteen al lekker aan, de snelheid liep op tot 40 a 42 km/h. Ik dacht, wow... dat gaat goed, toch maar even wat rustiger aan doen, want ik heb nog een heleboel kilometers voor de boeg. Na een paar kilometer ben ik de brug overgestoken (diegene die vlak daarvoor open stond) en ben ik aan de andere kant van het kanaal verder geracet. Hier lag het smalste stuk fietspad van de hele route en laat daar nu uitgerekend een vrouw met een dikke zwarte hond midden op het fietspad staan. Ik toeter een paar keer flink met m'n knijptoeter en toen deed ze wel een stapje achteruit. Maar op het moment dat ik hun beide passeerde rende de hond in eens naar mij toe (de vrouw had 'm niet kort aan de lijn) en ik heb 'm op 10 a 20 centimeter gemist met m'n stuur. Als ik 'm met die snelheid 35 a 40 km/h geraakt had dan was ik vrijwel zeker onderuit gegaan. En nee, voor de sceptici onder ons... een vlaggetje had zeker NIET geholpen, tenzij ik de vrouw er graag mee in het gezicht wou slaan (wat ik op dat moment helemaal niet zo erg had gevonden).

Onderweg kwam ik al vrij snel een voorganger tegen, iemand op een 3 wieler (van het model 'erg rechtop') en die ging niet zo snel. Die was dus snel ingehaald, maar even daarna kwam er al een fietser van achteren tegemoed en even daarna nog eentje (een velomobiel). En dat allemaal op dat smalle fietspad. Ongeveer op de helft kregen we een grote witte brug die we over moesten steken en te beginnen aan de terugreis. Het ging nu eerst een stuk over de openbare weg, waar ook auto's reden. Ze bleven wel netjes achter me rijden (als ze niet in konden halen), waarvoor dank. Na een paar kilometer ben ik de provinciale weg overgestoken en ben linksaf geslagen de parallelweg op. Op de kruising hebben verkeersregelaars het hele verkeer voor mij stil gelegd (was dit tijdens m'n dagelijkse ritjes ook maar zo).

Ongeveer 5 km voor de finish nam ik weer een slok water maar verslikte me hevig. Het probleem wat je kan hebben als je zo plat ligt op een ligfiets . Ik belande in de berm, maar ik kon m'n fiets nog wel onder bedwang houden. Toen ik weer op snelheid was, zei ik tegen mezelf: rustig, rustig... laat je niet gek maken. De finish was al bijna in zicht, ik rook 'm al. Rechtsaf het industrieterrein opgegaan alwaar een stomme verkeersregelaar zo raar met z'n armen stond te zwaaien dat ik dacht dat ik links... nee wacht, rechts... ho... nee, toch rechtdoor moest. Domme sukkel, geef eens fatsoenlijk tekens, nu heb ik me snelheid moeten minderen door jou domme geklungel. Uiteindelijk kwam er een laatste bocht en ik zag de finish in de verte al. Nog even flink aangezet en met m'n handen in de lucht over de streep gekomen. Ik heb m'n fiets ergens tegenaan gezet en heb eerst een bult water gedronken. Er was zelfs nog iemand van het bedrijf op de hoek zo vriendelijk om een ton met brandslang buiten te zetten. Daar ben ik dus even met de kop in gegaan om af te koelen... heerlijk!

Tjonge jonge... wat had ik het zwaar. Het was warm, het wegdek was verre van optimaal en had ik al verteld dat het warm was. Maar het was wel een goeie race, ik heb de afstand binnen de 35 minuten afgelegd en heb zelfs nog behoorlijk hard gereden (35,81 km/h). Bekijk de uitslagen (ik ben 61^e geworden van de 111).

Supermarkt

Na de race zijn we eerst (rustig) naar de camping geweest om het karretje van Peter op te halen. Daarna hebben we samen met Theo koers gezet richting het winkelcentrum om eten in te slaan. De deal was dat ik buiten zou blijven staan (de fietsen bewaken) en dat zij naar binnen zouden gaan om eten te halen. En terwijl ik buiten stond te wachten liep er een echtpaar langs die riep: oh, kijk... 2 ligfietsen. Waarop ik adrem reageerde: nee, hoor... het zijn er 3. Ik heb nog even een gesprekje met ze gehad en verteld dat die zaterdag en zondag er een beurs was en dat ze daar verschillende soorten ligfietsen uit konden proberen. Nou, dat leek mevrouw helemaal niets. Ze was veel te bang dat ze last van haar nek zou krijgen, want zo'n ligfiets... dat ligt vast niet lekker. Ha, ze moest eens weten .

Na een tijdje kwam Theo naar buiten zodat ik naar binnen kon om lekkers te halen. Een pak ijsthee, bananen, choco-bars en Groninger Koek (heimwee), knakworstjes, appelmoes en Tuc's stonden er onder andere op het menu. Alles wat een mens nodig heeft om de dag door te komen.

Criterium

Vrijdagmiddag was het criterium op de baan vlak naast de camping en dat was tevens m'n eerste keer dat ik mijn vrijwilligersplicht mocht doen. Ik was baanbewaking en moest er voor zorgen dat niemand zomaar met een fiets (of iets anders) de baan op ging. Ze hadden me ook een portofoon gegeven en dat bleek heel handig te zijn. Ik wist toen wanneer de race begon, wanneer die afgelopen was en meer van dat soort dingen. Ook kon ik 'm gebruiken om de wedstrijdleiding op te roepen als er een verdwaalde deelnemer aan het hek stond. Al met al, appeltje-eitje en ik heb dus genoeg tijd gehad om foto's en filmpjes te maken.

Vrijdagavond

Peter had voor zich zelf een lekker prutje met rijst en nep-vlees (Valess) gemaakt en daar was nog wat van over... of ik dat wou hebben. Nou, tuurlijk... daar zeg ik geen nee tegen. Met de eerder die dag opgehaalde appelmoes smaakte dat prima ('k heb Peter uiteraard ook wat appelmoes gegeven, want voor wat hoort wat).

's Avonds was er ook wat te doen, er waren namelijk diverse lezingen. Eerst was er een lezing van Daniel N. Lang over de tocht(en) van 40.000 km die hij gemaakt heeft, hoe hij die beleeft heeft en zo. Daarna was er een lezing van Wim Schermer over, hoe kan het ook anders... banden. Een interessant verhaal over het verschil van verschillende type banden, meettechnieken etc. En als laatste was er een presentatie van Maarten Sneep over het gebruik van GPS. Het meeste wist ik natuurlijk al, maar het is toch leuk om het hele verhaal nog eens te horen en er met mede (aanstaande) GPS gebruikers over te hebben.

200 m sprint

De volgende dag was er uiteraard weer ontbijt en nadat ik die verorbert had was het tijd dat ik snel naar de start/finish van de 200 m sprint ging. Ik was ook daar vrijwilliger (lees: alweer baanbewaking, daar konden ze niet genoeg van hebben). Ik was een heel stuk na de finish neergezet om een evt. doorgebroken auto tegen te houden. Daar stond ook al een (officiele) verkeersregelaar (zo eentje met een oranje bedrukt hesje) dus ik had tenminste nog een beetje aanspraak.

Na en tijdje kwam Sherry (uit Ierland) voorbij op een geleende Challenge Hurricane. Ze moest hoognodig plassen (ze was op van de zenuwen) en vroeg of ik wat wist en of ik de fiets even vast wou houden, tuurlijk. 'k Heb haar de juiste kant op gestuurd (naar de bosjes) en terwijl ik de fiets zo vast hield, dacht ik: hmmm, ik kan hier natuurlijk ook eventjes op gaan fietsen. Dus deed ik dat en dat beviel niet zo goed. Het ding maakte namelijk een vreselijk geluid en bij nadere inspectie bleek de ketting van de kettingrol afgelopen te zijn. Ik heb het direct (met enige moeite) verholpen en Sherry was weer helemaal blij... zij kon gaan starten en had nu dankzij mij een iets hogere snelheid.

Aangezien de plek waar ik stond niet helemaal fijn was, zeg maar gerust kloten. Heb ik de echte verkeersregelaar vaarwel gewenst en ben ik naar de finishlijn gegaan, daar bevond zicht namelijk alle actie. De deelnemers zoefden voorbij, de ene nog sneller dan de andere. Er was zelfs 1 gast (Stephen Slade) van 50-plus die met 73 km/h langs kwam (hij heeft ook uiteraard de 1^e prijs gewonnen).

Cycle Vision / probeerparcours

Toen de 200 m sprint voorbij was ben ik naar de Cycle Vision beurs gegaan om daar rond te neuzen en het nieuwste van het nieuwste op het gebied van ligfietsen te bekijken. Ook heb ik op het naastgelegen schoolplein verschillende ligfietsen uitgeprobeerd. Ik begon met een HP Velotechnik Scorpion trike en er volgde ook nog een Raptobike (voorwiel aangedreven) en nog een paar andere fietsen. Bij de eerste de beste bocht die ik met de trike nam kwam ik op 2 wielen te staan en het ritje met de Raptobike was ook enerverend... hij beet namelijk. Dat komt omdat de ketting bij het voorwiel over een groot kettingwieltje loopt en daar bleef ik met wat beenhaartjes tussen hangen. Een bekend fenomeen.

1 uur tijdrit

's Middag's was het tijd om mijn 2^e race te fietsen, namelijk de 1 uur tijdrit. Ik zou om 15:55 uur starten, maar dit is meer dan een uur later geworden. De baan moest namelijk ingekort worden omdat er een bedrijf op het bedrijventerrein was die vrachtwagens moest wisselen etc. Hierdoor werd het dus een stuk drukker op de baan. Dit had tot gevolg dat alles achterliep op schema (vandaar dat ik dus een uur later gestart was). Maar toen ik eindelijk gestart was ging het (net als de dag ervoor) lekker vlot. Ik zat vanaf het begin al meteen rond de 38 km/h en dat hield ik zo'n beetje de hele wedstrijd vol. Op het rechte stuk na de eerste bocht na start/finish hadden we iets wind tegen waardoor dit zwaarder ging, maar 2 bochten verderop (net voor start/finish) hadden we weer iets wind mee. De snelheid kon ik dus opvoeren naar 40 km/h zodat ik met diezelfde snelheid door de start/finish bocht kon scheuren. Het was een mooi stukje asfalt, maar wel met wat scherpe bochten. Er zijn een paar crashes geweest waarvan 1 (een gele 'vis') die bij start finish over het asfalt schoof, tegen de stoep aan kwam en zo het in publiek belande. Gelukkig is niemand ernstig gewond geraakt (volgens mij niet eens licht gewond). Maar de mensen hebben hun lesje wel geleerd... niet aan de buitenkant van een bocht gaan staan. Uitendelijk ben ik 1 uur later over de finish gekomen en had ik een hele goede gemiddelde snelheid van 38 km/h. Ik ben hier zeer tevreden mee wat ik ben daarmee op de 71^e plek terecht gekomen (van de 157 deelnemers). Eerst was ik op de 77^e plek gekomen maar dit is uiteindelijk gecorrigeerd. Het systeem heeft namelijk kort plat gelegen waardoor mijn doorkomst over de lijn niet geregistreerd was. Hier kwam ik achter toen ik de grafiek bekeek (is inmiddels gefixt).

Zaterdagavond

's Avonds ben ik naar de lezingen geweest. Dit keer sprak Pat Franz van TerraCycle over kettingrolletjes en alle technische in's en out's. Toen was Ian Walker aan de beurt met een verhaal over hoe fietsers op de weg gezien worden. Ik vond dit een zeer leuke en boeiende presentatie. En als laatste kwam onze Kees van Malssen een verhaal vertellen over het menselijk lichaam, training en dat soort dingen. Ook zeer interessant, omdat het liet zien hoe je fysiek en mentaal met bv. een wedstrijd om kon gaan.

Na de lezing was het, net als gisteren, tijd voor de prijsuitreiking van de vandaag gereden wedstrijden. Helaas was ik niet in de prijzen gevallen... nou ja, 'k had ook niet anders verwacht hoor. Ik was allang blij dat ik mooi in de middenmoot eindigde, ik ben heel tevreden met de door mij gedane prestaties. Geeft nu gewoon een mooi te verbeteren doel voor volgende keer.

's Avonds heb ik m'n blikje met knakworstjes tevoorschijn getoverd en Peter heeft deze in zijn kook-ding opgewarmd. Samen met de resterende appelmoes heeft dat prima gesmaakt. Halverwege het verorberen kwam Jos er nog even bij zitten en we hebben zo'n half uur stoere verhalen verteld over wie nu het grootste ongeluk met een auto had gehad (als bestuurder van zo'n ding wel te verstaan). Ik denk dat ze niet over mijn '4 ongelukken in 1 jaar tijd' heen kunnen.

Kinderprobeerparcours

Na een heerlijke nachtrust (het was een stuk afgekoeld vergeleken met de dagen ervoor) was het weer tijd voor het ontbijt. Maar deze keer hoefde ik me niet zo te haasten want ik moest pas om 10:00 uur bij het oefenparcours zijn voor het begeleiden van de kinderen. De meeste begonnen eerst met een trike maar ook stapten ze over op een 2 wielige ligfiets en met succes. Ik verbaas me er elke keer weer over hoe kinderen zonder vooroordelen en angst op zo'n ding stappen. Waren volwassen ook maar zo zonder schroom. Omdat het bij de kinderen (in het begin) niet zo super druk was heb ik ook nog wat andere 'volwassen' ligfietsen geprobeerd, zoals een een Nazca met onderstuur (volgens mij een Pioneer) en een Nazca Fuego (dezelfde die ik ook heb). Het leuke was dat deze Fuego op de hoogste stand stond en hierdoor super makkelijk te befietsen was. Die van mij staat meestal in de laagst mogelijke stand en dan wordt het al wat moeilijker. Toch leuk om daar achter te komen.

Ook ben ik 's ochtends nog even naar de beurs gegaan om te kijken voor een nieuw kettingrolletje. De lezing van Pat Franz (van TerraCycle) heeft me geinspireerd om zo'n rolletje van hun aan te schaffen. Op m'n bestelde Mango komt er ook zoeentje en op m'n Fuego nu dus ook. Mede omdat tijdens de laatste schoonmaakactie het rubbertje van de kettingrol er af kwam (mag ook wel na 4000 km). Ik ga kijken of ik 'm as. weekend kan monteren. En als het zover is, dan komt daar vast wel een berichtje van op m'n site.

4 uur race

Na het kopen van het kettingrolletje moest ik als de wieddeweerga naar de kantine om me daar te melden als baanbewaking voor de 4 uur race. Samen met onze 'leider' Theo van Soest (in z'n EuroQuest) zijn we naar de start/finish gegaan in het Reeshofpark om vanuit daar naar onze eigen plek gebracht te worden. Mijn plek was het keerpunt in het parcours en dat was (volgens mij) ook het meest spectaculaire punt. Mijn taken bestonden oa. uit het naar de juiste plek sturen van automobilisten die de wijk uit wouden rijden (er was maar eentje, maar toch). En ik moest er voor zorgen dat mensen op een veilige plek stonden. Tijdens de eerste ronde bleek al snel dat sommige voertuigen de scherpe bocht niet in 1 keer konden maken. De zwart-witte BeWaw uit Belgie kwam regelmatig over de stoep net als een paar andere 'vissen'. Er was zelfs 1 deelnemer die de bocht helemaal niet kon maken (ook niet over de stoep), omdat hij niet zo krap kon sturen en de body van z'n fiets maar een paar centimeter van de grond zat. Hij moest dus telkens stoppen, uitstappen, z'n fiets draaien en weer verder gaan.

Aangezien het keerpunt een hele 'gevaarlijke' plek was moest ik de mensen dus van de stoep houden. De meeste mensen luisterden wel redelijk goed naar mijn aanwijzingen, maar d'r zaten er ook een paar tussen die gewoon vrolijk doorliepen met de opmerking: "fietsen horen niet op de stoep". Er was zelfs een echtpaar die ik, nadat ze langs me heen doorliepen over het bewuste stukje stoep, achterna liep, op de schouder tikte om ze te waarschuwen. Hierbij schrok de vrouw heel erg en toen ik hun direct verzocht om van de stoep af te gaan kwam er ook al een grote ligfiets over de bewuste plek rijden. Als ze niet gewaarschuwd waren (door mij) dan hadden ze op een hele andere, nare, manier met ligfietsen te maken gekregen.

De bochten waren zo scherp en de fietsers wouden er zo hard doorheen dat er ongeveer 4 stuks gecrasht zijn. Er was zelfs eentje (Stephen Slade met z'n supersonische fiets) die in het grind van de voortuin van de bewoners belandde. We hebben hem uit z'n fiets gehaald ('t was zo'n dichte fiets) en weer op weg geholpen. Ik heb de crash zelfs ook nog op video (zie hieronder) en dat vind ik best bijzonder, aangezien ik op het juiste moment de juiste fiets filmde. Sterker nog, tijdens het filmen van deze crash was er en fietser achter me die ook crashte. Zo zie je maar... het blijft altijd spannend.

Naar huis

Na het aanmoedigen van alle mede-ligfietsers totdat ze na 4 uur mochten stoppen ben ik teruggereden naar de finish. Daar lag Peter op z'n fiets (hij had ook meegedaan)... helemaal moe, maar volgens mij wel voldaan. Samen zijn we in een slakkengang teruggefietst naar de camping om onze spullen in te pakken voor de terugreis naar huis. Tijdens het einde van de race was z'n achterband zacht geworden en hij vroeg aan mij of ik de binnenband wou vervangen. Hij had er niet meer de kracht voor. Ik vond het prima, het gaf mij namelijk de mogelijkheid om na jaren weer eens een band te verwisselen. Kon ik gelijk oefenen, want ik vermoed dat ik met de Mango iets vaker een lekke band kan krijgen dan met m'n huidige ligfiets. De Schwalbe Stelvio's die hij er op had zitten kon ik vrij makkelijk verwijderen en ongeveer 10 a 15 minuten later was het klusje geklaard. Hij had ondertussen z'n tent en spullen bij elkaar geraapt en in z'n fietskarretje gestopt en toen hij lekker languit op het gras lag kon ik m'n eigen spullen nog even inpakken. Op naar het treinstation Tilburg Reeshof... het weekend zat er bijna op.

Aangekomen op het station Reeshof stonden er allemaal rood-witte linten. Ze hadden werkzaamheden aan het spoor en daardoor konden we niet vanaf dit station vertrekken. Dus besloten we om naar Tilburg CS te fietsen, een tochtje van ongeveer 7,5 km. Kaartje gekocht, de roltrap opgegaan (met behulp van een hele aardige NS medewerker), fietsen in de trein geplaatst en ons opgemaakt voor de lange rit naar huis. Gelukkig hoefde we dit keer maar 1 keer over te stappen en dat was in Zwolle CS. Eenmaal in Zwolle aangekomen hadden we 3 minuten om onze fietsen van de ene in de andere trein te stoppen. Deze poging hebben we maar gestaakt, omdat het te krap was (tijdtechnisch gezien) en achteraf ben ik daar ook blij om. Konden we het extra half uur wat we nu hadden mooi gebruiken om wat eten naar binnen te werken. We hebben de dichtstbijzijnde goederen lift opgezocht en getracht onze fietsen daar in te stoppen. Helaas was hij niet 10 centimeter te klein anders was het gelukt. Maar gelukkig paste onze bagage er wel prima in. De fiets konden we nog wel van de trap af tillen. Eenmaal beneden aangekomen in de tunnel onder het spoor door zei Peter tegen mij: "hmmm, d'r is hier niemand in deze tunnel... ritje maken?". Dus hebben we stevig op de pedalen gedrukt en een stukje gesjeest onder Zwolle CS. Mijn maximum snelheid bedroeg bijna 45 km/h en die van Peter bijna 50 km/h. We hebben het maar eventjes gedaan, want d'r hingen camera's en ik had geen zin om 's avonds op het buro uit te leggen wat we aan het doen waren.

Na het sjeesen heb ik voor ons beiden een heerlijke burger bij de Burger King gehaald (ik had een Whopper en hij iets met kip). De fietsen weer naar het juiste perron gebracht en verder gegaan richting huis.

Eenmaal in Assen aangekomen moest ik het laatste stukje gedeeltelijk met de bus afgleggen. Ze hadden namelijk werkzaamheden op het spoor tussen Assen en Groningen. Gelukkig kon m'n Fuego gewoon mee in het laadruim van de bus (die trouwens bijna helemaal vol zat). In Groningen aangekomen ben ik naar het gebruikelijke spoor gegaan om zo de laatste trein naar Zuidhorn te pakken. Nog 9 minuutjes treinen en dan was ik bijna thuis. Eerstvolgende halte ben ik uitgestapt om de laatste 2 a 3 km naar m'n huis te fietsen. Zonder voorlamp want de batterijen hiervan waren leeg en ik had geen zin om voor dat kleine stukje (wat redelijk goed verlicht is) nieuwe batterijen uit de onderkant van m'n tas te halen.

Nadat ik eindelijk na een reis van meer dan 5,5 uur thuis aangekomen was (om 0:30 uur), ben ik eerst onder de douche gestapt, want ik plakte aan alle kanten. Nog even wat kleine dingetjes gedaan en om 2:00 uur ben ik lekker in m'n bed gedoken. Nog 5 uurtjes en dan gaat de wekker weer... maandag weer aan het werk, gaap...

Op ligfiets.net vind je nog een nieuwsbericht met een heleboel links, foto's en video's.

• ‹ vorige
• 214 van 548
• volgende ›