Manneken Pis

Afgelopen vrijdag ben ik net als vorig jaar met onze theatersport vereniging gaan liften. Ook dit jaar was er vooraf de liftborrel war je dmv. hints er achter moest komen waar de reis naar toe zou gaan. De bestemming was, zoals je aan de titel van dit bericht waarschijnlijk al vernomen had, Brussel. Klokslag 12.00 uur mochten we vertrekken in teams van 2 (sommige in teams van 3 omdat dit nu net zo uitkwam).

Uiteindelijk ben ik met m'n liftpartner om 1:15 uur op onze liftplek gekomen, de afslag van de A28 bij de Van Ketwich Verschuurlaan in Groningen. Na ongeveer 1 uur gewacht te hebben, zonder succes, zijn we eerst teruggegaan naar huis om daar op te warmen en een kopje thee te drinken. Neergeploft op de bank aanschouwden we het programma over het monster van Loch Ness op Discovery Channel. Als er iets slaapverwekken was, was dat het wel... tijd om verder te gaan, liften!

Gelukkig hoefden we niet al te lang te wachten (ong. 45 min.) op onze eerste lift. Deze mevrouw, een soort van ontvangst-/receptioniste bij een hotelketen, nam ons mee naar het eerste tankstation in de buurt van Assen. We wouden graag bij een tankstation staan, aangezien we daar de meeste kans maakten om opgepikt te worden, zo was ons idee. Na ong. 5 min. staan werden we door de kassiere vriendelijk verzocht ergens anders te gaan staan (bv. het parkeerterrein), aanngezien ze geen zin hadden in lifters.

Onze tweede lift was een beroepsmillitair die in Havelte gestationeerd was en een poos in Afganistan gezeten had (5 weken volgens mij, maar het konden ook 5 maanden geweest zijn, weet ik zo niet meer), en nu moest hij, na 1 week vakantie gehad te hebben, weer aan het werk. In die ene week had hij ook nog een kind gekregen (nou ja, z'n vrouw/vriendin dan). Hij heeft ons meegenomen tot Beilen.

In Beilen kregen we een lift van een vrachtwagenchauffeur die ons helemaal mee kon nemen richting Gent. Wow, dachten we... Gent ligt vlak bij Brussel. Maar we hadden een extra opdracht gekregen. We moesten nl. over Duits grondgebied en om daar, als bewijs, iets te kopen (bv. een bierworst). De man heeft ons uiteindelijk helemaal tot aan Houten meegenomen. Gezellig en m'n liftgenotte kon achterin fijn even de ogen sluiten.

Vanaf Houten hebben we 2 lifts nodig gehad om de Duitse grens bij Arnhem over te gaan, een worst te kopen en weer richting Nederland te gaan. Vlak na Arnhem zijn we op een parkeerplaats er uit gezet en hebben we de zojuist aangekochte worst verorbert. Daarna zijn we nog door iemand meegenomen tot aan Breda.

In Breda zijn we door een vriendelijke dame, genaamd Astrid, meegenomen tot vlak voor Brussel. Zij ging nl. naar La Roche om te fietsen (ben ik een aantal jaren geleden ook geweest, maar dan om van allerlei andere sporten te doen). Onderweg werd ze nog zo'n 3 a 4 keer gebeld en tellkens door vreemde mensen gebeld. 't Was in het begin wel grappig, maar na de 4e beller waren we blij dat het stopte.

Nadat we afgezet werden bij een groot tankstation vlak voor Brussel, hebben we gezocht naar een lift. Dit duurde iets langer dan de overige lifts, maar uiteindelijk waren er wel een stel, in Belgie wonende, Turken die ons in een busje mee wouden nemen... maar dan wel in het laad-gedeelte. Nou, ik dacht het niet. Even later waren er nog 3 (andere) Turken en met hun konden we wel meerijden (gewoon in het 'normale gedeelte'). Nadat ze ons vlak voor het hostel afgezet hebben (lang leve de GPS navigatie), zijn we naar binnen gegaan om te kijken hoeveelste we waren... en wat dacht je??? We waren 1 na laatste.

Na ingechecked te hebben bij het hostel en onze spullen naar onze kamer met douche en fijn uitzicht te hebben gebracht was hij tijd om douchen. Na het douchen was het tijd om de sterke liftverhalen te vertellen, van laatste naar eerste. Aangezien het laatste duo nog aan het douchen was, zijn wij eerst gegaan en we hebben in geuren en kleuren (andere mensen hebben alle karakters zelfs nog uitgebeeld) onze liftreis verteld. En zo ging het door, ieder vertelde hun verhaal en elk verhaal had wel iets unieks / aparts. Totdat we bij het verhaal van de nummer 1 aangekomen waren. Zij hadden de afstand Groningen naar Brussel via Duisland gedaan in welgeteld 1 lift. De 2e auto die ze in Groningen aanhielden nam hun mee naar Brussel. Er zaten 2 gasten in (broers van elkaar) genaamd Fredje en Danny. En Fredje hield wel van autorijden, keiharde muziek (de hele reis lang) en rookte achter elkaar door (gelukkig wel met het raam op een kiertje). Danny zat op de bijrijdersstoel en was zwaar dronken. Hij had het idee dat hij de hele kaart van Europa in z'n hoofd had zitten (wat uiteraard niet zo was). Het was een unieke, bijna surrealistisch verhaal, maar ze waren gewoonweg voor 9 uur 's ochtends in Brussel, terwijl wij er om ong. 20:30 uur waren.

's Avonds na alle (sterke) verhalen zijn we beneden in het Hostel de kroeg / bar in gedoken, om daarna prinsheerlijk te gaan slapen op onze, best wel luxe, slaapkamers. Oh ja, nog 1 ding wat ik vergeten ben te vertellen. Aangezien de deur van het hostel om 1:00 uur dicht gaat en het ontbeit vanaf 7:00 uur 's ochtends geserveerd werd. Hadden onze leiders besloten om de klok 2 uur vooruit te zetten naar "Liesje Tijd" (ps. Liesje Lift is de fictieve naam van de persoon die het weekend organiseerd). Dit betekende dat we pas om 3:00 uur terug hoefden te zijn, en dat ontbijt vanaf 9:00 uur gegeten hoefde te worden... kijk da's natuurlijk veel relaxter.

Zaterdag zijn we de stad gaan verkennen en dat betekende als eerste... een bezoekje aan Manneken Pis om vervolgens lekker op een terassje neer te ploffen. Daarna nog een stadswandelng gedaan, waar we veel verschillende wijken gezien hebben (oa. soort van 'sloppenwijken', met 10 meter afval langs de straat). En onderweg kwamen we ook verschillende muur-strip-tekeningen tegen. Uiteindelijk zijn we nog even op een terassje geweest om daar 'n koud biertje te drinken.

Zaterdagavond hebben we in het plaatseljke park een heerlijke picknick gehad met brood, sausjes, fruit en nog veel meer. Na het eten was het tijd voor het 'briefjes spel'. Dit spel gaat als volgt: ieder krijgt een briefje waar je de naam van een bekend persoon op schrijft, hierna gaan alle briefjes in een hoge hoed. We worden in groepjes verdeeld en om de beurt pakt 1 iemand van het team een briefje en krijgt hij 30 sec. de tijd om de naam van die persoon te omschrijven. Enige handicap, je mag geen dingen zeggen die met een hoofdletter beginnen, zoals namen en plaatsen/landen. De tweede ronde is de ronde waarbij je maar 1 woord mag zeggen en de rest van de groep moet dan raden welke persoon het is (de namen zijn nl. al een keer voorbijgekomen, je moet dus goed onthouden wat er allemaal al geweest is). De derde ronde is de uitbeeldronde... lijkt me simpell zat. En de laatste ronde is de geluidsronde. Hierbij moet 1 iemand van het team een geluid / geluiden maken om duidelijk te maken wie het is. Een erg leuk en verslavend spel. Na al het vertier was het tijd voor iets lekkers, en dat is geworden... een McFlurry Speculoos... Wat is dat vraag je je af... speculoos. Nou, 't is een soort vloeibare speculaas wat we 's ochtends tijdens het ontbijt ook op brood smeerde. Blijkbaar is het hier nogal populair, want het zit zelfs in de ijsjes.

Het hele weekend was het een Jazz Weekend in Brussel en we hebben de avond nog even op een pleintje gestaan om naar wat fijne jazz te luisteren. Na een 30 a 45 min. geluisterd te hebben zijn we naar een ander cafeetje geweest om andere muziek te beluisteren. En dat is gelukt... man, wat konden die gasten spelen. 'k Heb er geen geluidsopnames bij, maar de foto's spreken boekdelen.

Zondag zijn we op tijd vertrokken om met de metro naar het Atomium te gaan. Een leuke groot stel metalen ballen, en als ik zeg groot, dan bedoel ik ook groot. Daarna zijn we in Klein Europa (wat daar vlak bij licht) iets gaan eten om vervolgens naar een megabioscoop te gaan. We hebben daar de nieuwste film van Star Trek gezien, koele film met veel 'quotes' uit de oude doos.

Daarna zijn we de stad in gegaan en hebben we (verdeeld over 2 groepen) bij een restaurant wat gegeten. Het restaurant waar wij zaten (vlak bij Mannene Pis) was leuk, maar er werden zoveel fouten gemaakt tijdens de bediening. Ten eerste waren ze vergeten om een bestelling op te nemen van 1 van ons. Daarna kreeg ik het verkeerde drinken. Toen het eten eindelijk kwam, zou ik vis krijgen ipv. het bestelde. Toen ik uiteindelijk het juiste kreeg, was er iemand anders die niets had. Toen dat (vrij snel) gebracht werd konden we beginnen met eten (er miste nog wel wat doperwtjes, maar daar gingen we niet meer over zeuren). Halverwege de maaltijd kwam er nog een bord spagetti. Al met al was het eten wel lekker, maar we hebben ons diep geschaamd voor de slechte bediening.

Maandagochtend was het tijd voor het laatste ontbijt, het inpakken van de spullen en het vertrekken richting Nederland. Gelukkig deden we dit niet liftend, maar gewoon met de trein. Tijdens deze (redelijk lange) rit hebben we nog een aantal spelletjes gedaan, waaronder: iterruptie. Hierbij neemt 1 iemand een persoon in zijn/haar gedachten en geeft de eerste letter van de voornaam. Wij mogen dan om de beurt vragen stellen, zoals bv.: "Is 'ie kaal en presenteert hij een sport programma?". Als iemand in de groep het antwoord weet roept 'ie "iteruptie". Mocht de persoon met iemand in z'n gedachten het weten dan zegt hij: "nee het is niet ...". Weet diegene het niet en iemand anders van de groep het wel, dan krijgen we een nieuwe letter erbij. Net zo lang te er een vraag gesteld wordt waarop het antwoord is: "ja, het is ...".

Eenmaal aangekomen op het CS van Groningen ben ik de stad in gegaan. M'n jongste broertje gaat nl. binnenkort trouwen en vandaag was zijn vrijgezellenfeest. Maar dat is een heel ander verhaal...

Bekijk album

• ‹ vorige
• 197 van 548
• volgende ›