Roeien op een fiets

Het staat al een tijdje op m'n Bucket List... roeifietsen, maar wat is dat eigenlijk? Nou, zoals de naam zegt, het is roeien maar dan op een fiets. De roeifiets waar ik het over heb is gemaakt/ontworpen door Derk Thijs van rowingbike.com. Er zijn nog wel andere roeifietsen, maar dit is verreweg de meest bekende en hij wordt zelfs in Nederland gemaakt (waar een klein land toch groot in kan zijn).

Maar nu terugkomen op het proberen. Aangezien er in de buurt geen dealers zitten die een roeifiets hebben staan (en de fabrikant in Zeeland zit), heb ik ze een mailtje gestuurd met de vraag: ik wou graag een keer een roeifiets proberen. Een dag later kreeg ik van Derk "mr. roeifiets" Thijs zelf een mailtje terug dat er in Winsum een enthousiaste roeifietser genaamd Richard Bruijn woont die zijn fiets vast wel een keertje uit wil lenen. Dezelfde dag heb ik nog een mailtje gestuurd naar Richard en een week later was het dan zover. Richard kwam tegen half 8 langs met z'n prototype roeifiets, de Thys 209 van carbon. Deze is hij aan het testen en is zo'n beetje helemaal uitontwikkeld. Binnenkort gaat dit model dus ook in productie... weer iets voor het verlanglijstje?

Samen zijn we naar het Van Starkenborghkanaal gefietst omdat daar een mooi recht en breed stuk weg ligt waar ik kon oefenen. In het begin heb ik met 1 been naast de fiets en de ander ingeklikt gereden en dat ging redelijk goed. Enig probleem was dat m'n rechtervoet niet goed inklikte, nou ja... eigenlijk klikte hij veel te makkelijk uit. Dus heb ik het een tijdje met links geprobeerd en dat ging een stuk beter. Toen ik eenmaal een beetje op snelheid was en ik ook wat minder slingerde, heb ik ook geprobeerd om m'n andere voet er bij in te klikken en dat lukt in het begin niet echt. Het probleem is dat je bij een normale (lig)fiets de trappers op het verste punt kan zetten en je dan door kan trappen zodat je inklikt. Bij een roeifiets heb je geen 'dood' punt aan het einde van je 'haal' (als je benen gestrekt zijn). Als je in wil klikken moet je gewoon goed kracht zetten tijdens het trappen. Uitendelijk is het gelukt en ik was aan het roeifietsen, yihaa! Nu alleen nog een beetje uit m'n stoeltje komen om de haal wat langer te maken... maar ho ho, rustig aan. Da's toch iets voor een volgende keer, want dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt. Maar ik moet zeggen dat het me 100% meeviel om te beginnen, na zo'n 20 a 25 minuten begin ik de smaak te pakken te krijgen en zelfs een bochtje ging goed. Wat me ook opviel is dat 'ie best wel stil was. Het 'trapgedeelte' wat over de 'spriet' heen beweegt, maakt praktisch geen geluid. Kortom... een mooi stukje techniek waar je een full-body workout van krijgt (benen, rug en armen).

Al met al zijn we zo'n 45 minuten onderweg geweest. Ik op de roeifiets van Richard en hij op m'n Fuego ernaast. Thuisgekomen heeft Richard nog een foto genomen voor het archief (zie de big smile op m'n gezicht) en hebben we binnen op de bank een welverdiend glas cola gedronken. Bij deze wou ik Richard bedanken voor het langskomen en ik ga vast en zeker nog een keer in op het aanbod om de roeifiets een dagje te lenen.

• ‹ vorige
• 225 van 548
• volgende ›