Sneeuw en ijs

Vanochtend vroeg vertrokken om half 9 richting café Vriezerbrug, waar we altijd starten met de Huneliggers. Ik was al wat later omdat het fietsslot niet los wou (een paar dagen geleden ook al niet). Ik vermoed dat 'ie een smeerbeurt of zo nodig heeft, of dat het misschien door het koude / vochtige weer komt. Anyway, ik was dus al wat later... en dat betekende flink doortrappen. Bij aankomst was ik verbaasd dat ik de eerste was. 'k Had dan mooi de tijd om rustig een kopje thee te drinken (zonder koekje helaas, want die waren ze vergeten er bij te doen). Even later zag ik de gele Quest van Ritsert en nog geen 30 seconden later de witte Mango van Peter. Na weer een beetje opgewarmd te zijn (m'n tenen dan, de rest was wel warm) was het tijd om ons richting het Zuidlaardermeer te begeven. Peter had het lumineuze idee om lekker over het ijs te gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan...

Eenmaal bij Meerwijck aangekomen, gingen we op zoek naar een plekje waar we het ijs op konden. De eerste plek was niet echt bereikbaar omdat een auto midden in het pad stond (achteraf ook beter, want volgens mij werd het daar vrij lastig). Bij de tweede plek hadden we meer geluk. Er lag een steigertje / ponton waar we de fietsen zonder al teveel moeite op het ijs konden tillen. Alleen Ritsert ging liever niet mee het ijs op, dus daar hebben we afscheid genomen en zijn we vertrokken richting het meer. Maar eerst was het natuurlijk tijd voor het betere glibber en glij werk. De truc was, zo zei Peter, dat je wat stuurt en dan heel hard en snel ging trappen. Zo haal je makkelijk een rondje van 180 graden. M'n grootste was bijna 270 graden (3/4e rond), en dat ziet er erg koel en leuk uit.

Eenmaal de zijtak uit zagen we de eerste schaatsers al scheuvellopen (Gronings voor schaatsen). Het idee was dat we naast de geveegde baan zouden rijden, zodat we de schaatsers niet al te veel zouden hinderen. Eenmaal bij de baan hoor ik een schaatser heel hard m'n naam roepen en druk met de armen aan het zwaaien. Huh, wie kon dat nu weer zijn? Zo lang heb ik de fiets toch niet (iets meer dan een week). Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het Joke was, een collega die op de financiële afdeling werkt. Ze was met haar zoon aan het schaatsen. Vlug nog even een babbeltje gemaakt en daarna verder gegaan. Door de dikke sneeuwlaag was het soms best lastig om wat snelheid te maken en als je eenmaal stil staat, dan is het soms lastig om weer op gang te komen. We zochten dus continu naar donkere plekken waar de sneeuw nog niet zo dik was.

Nadat we het halve meer over zijn gestoken kwamen we bij een koek-en-zopie tent. Een mooi moment voor een pauze. Peter vroeg zich nog af... wat is zopie eigenlijk? Ehhh, ik weet het ook zo 1-2-3 niet meer. Wel weet ik dat ik vroeger bij het schaatsen altijd Kwast dronk, daar warm je weer zo lekker van op. Peter heeft een bekertje warme chocolademelk naar binnen gewerkt en ik een bakje snert. Wat knapt een mens daar toch weer heerlijk van op. Tijdens onze pauze kregen we goed de aandacht ('k had Velox Incendia natuurlijk pontificaal in het zicht gezet, dus dan vraag je er ook om). Mensen die foto's maken en iemand die een babbeltje kwam maken. Het bleek ook een ligfietser te zijn (z'n naam even vergeten) die met z'n dochter (daar heb ik de naam wel van onthouden trouwens, Tirza) aan het schaatsen was.

Na de verorbering hadden we wel weer genoeg sneeuw en ijs gezien. De bedoeling was om zo langzaamaan weer naar de kant toe te gaan en een geveegde baan die toevallig die kant op ging bood ons de mogelijkheid om eens te kijken hoe snel we konden gaan op het ijs en wat voor schuivers we zoal konden maken. Snelheden van 30+ km/h was geen probleem en de schuiver die daaruit voort kwam had als resultaat dat de sneeuw over m'n fiets heen waaide toen ik zijdelings over het ijs gleed. Na zo'n 20 keer hetzelfde stuk op-en-neer gefietst te hebben en allerlei rondjes te hebben gemaakt, was het toch echt tijd geworden om het vaste land weer op te zoeken.

2 km later kwamen we in Noordlaren uit waar we besloten om nog even een stukje Haren mee te pakken en daar elk ons eigen weg weer zouden vervolgen. Peter richting Assen in ik weer richting Noordhorn. Eerst richting Groningen om via het stadspark naar Hoogkerk te rijden. Bij het verlaten van het stadspark liep er een eend over het fietspad die ik gelukkig kon ontwijken (anders was het namelijk 'kwak' geweest). En in Hoogkerk raakte ik in een bocht een sneeuwbultje waar door ik eventjes op 2 in plaats van 3 wielen reed. Gelukkig kan de fiets het hebben, maar het was wel even spannend. En als je denkt dat je dan alles gehad hebt, krijg je ook nog zo'n sukkel die vlak voor je de weg over wil steken om de klaarstaande bus nog te halen. Gelukkig zag en hoorde hij mij op tijd en kon een aanrijding voorkomen worden. Ik denk dat hij wel een keer extra kijkt voordat hij zulke capriolen weer probeert.

Eenmaal thuis, de foto's en filmpjes snel in de computer gezet en vlug bekeken, de voeten weer wat ontdooit. 't Gaat beter met de nieuwe schoenen, maar helemaal warm wordt het niet (misschien extra dikke sokken). Lekker warm gedoucht (met m'n nieuwe mengkraan en douchekop) en aan het typen geslagen voor een verslagje van deze mooie winterdag.

• ‹ vorige
• 264 van 548
• volgende ›