Skøll Cup

Dit weekend is op de Bosbaan in Amsterdam de Skøll Cup en wij hebben zaterdag meegedaan met de Heren Ervaren B4+ in de Schier (naam van de boot). De afgelopen weken hebben veel geoefend, maar dan in de Bommen Berend (de C-variant en dus iets stabieler). Het was eigenlijk de bedoeling om vandaag naar Amsterdam af te reizen om in het C-veld mee te doen, maar vanwege te weinig deelnemers werd ons gevraagd om gisteren mee te doen in het B-veld. We hadden al een paar keer in de Schier geoefend, maar niet zo vaak, het werd dus een uitdaging.

De eerste race op de 2 km lange Bosbaan was om 12:20 uur, dit was een staande start (wat voor ons ook weer nieuw was, want tot nu toe hebben we alleen nog maar vliegende starts gedaan). De start was wel okay, maar we lagen toch wat achter op de rest. Gelukkig liepen we al vrij snel in en na 500 meter lagen we net 5e (van de 6 in ons veld). Na 1000 meter lagen we 3e met nog geen seconde voorsprong op de nummer 4. Na 1500 meter lagen we weer op een 4e plek, iets meer dan een halve seconde achter de nummer 3 en uiteindelijk zijn we als 4e over de finish gekomen, nog geen halve seconde na de nummer 3. De nummers 5 en 6 lagen ongeveer 2.50 en 9 seconden achter ons en daarmee zijn we in de B-finale terecht gekomen. In totaal waren er 11 boten verdeeld over 2 velden en de nummers 1 en 2 gingen door naar de finale en de nummers 3 en 4 naar de B-finale. We hebben de B-finale bereikt! Van de 11 boten die mee deden hebben we de 8e plek behaald, iets meer dan 28 seconden achter de nummer 1 en 3:18 min. voor de laatste (die wel een HELE slechte tijd hadden). De Hunze dames van Quinten, die 1 heat voor ons in het club-dubbelvier veld zaten, hebben zich trouwens wel in de finale geplaatst. Goed gedaan dames!

Toen we over de finish kwamen was ik helemaal uitgeteld. Ik kon geen zinnig woord meer zeggen, had kotsneigingen en moest even achterover gaan liggen op de benen van degene achter mij. Duurde helaas niet lang want we moesten even doorroeien naar het vlot om de boot er uit te halen. Uitstappen ging, maar het zag er vast niet charmant uit. Nadat we de boot uit het water en op de bokjes gelegd hadden was het tijd voor een analyse. Mijn conclusie: het tempo lag te hoog (mijn schuld als slag) en we moesten langere halen maken. Gelukkig konden we over een paar uren nog een poging wagen in de B-finale. Maar ondertussen was het tijd om te rusten en te genieten van een heerlijke Skøll-burger. Een broodje hamburger met kaas, sla, geroosterde uien en het geheime ingrediënt... bacon. Meestal zijn burgers bij roeievenementen maar zo-zo, maar deze was echt overheerlijk.

Na de rustperiode die besteed werd aan goed eten en drinken en vooral insmeren (het was namelijk zonnig, en vrijwel windstil) was het om 16:15 uur tijd om de B-finale te roeien. We waren vastbesloten om een goeie tijd neer te zetten. Tijdens het oproeien hebben we nog wat startjes geoefend, want daar viel nog wel wat winst te behalen. Belangrijk bij een start is dat je de snelheid in 3 halen opbouwt (in plaats van alleen maar water te verplaatsen en niet de boot) en daarna met een aantal halen in het wedstrijdtempo komt. De moeilijkheid hierbij is om direct goed gelijk te zijn en een goeie balans in de boot te krijgen. De namen van alle ploegen werden 1 voor 1 afgeroepen, het rode licht ging aan, er werd 'opgelet' geroepen en... bam, het licht sprong op groen. Voor mij, als slag, het teken om te starten. De eerste drie halen waren super goed. Lekker stabiel en opbouwend in kracht. Veel beter dan de vorige race van die middag. Daarna 5 er overheen en 10 halen door... het ging goed en het tempo lag een stuk lager. De halen waren lang, de balans was goed en de snelheid zat er goed in. Vanuit m'n rechter ooghoek zag ik hoe 2 banen verderop een boot steeds verder achterop raakte. Mooi, we werden dus niet laatste. Na 500 meter lagen we op de 3e plek, 1.50 seconden achter de nummer 2, maar we kwamen langzaam maar zeker dichterbij. Halverwege op het 1000 meter punt lagen we zelfs bijna 1 seconde voor op de 2e plek. Het was een nek-aan-nek race voor de 2e plek. Op 1500 meter hadden we onze voorsprong uitgebreid tot 1.75 seconden. Maar helaas hebben wij de voorsprong in de laatste 500 meter weggegeven. Ze eindigden net 1 seconde voor ons. Vermoedelijk omdat ik het tempo iets opvoerde voor de laatste eindsprint. Hierdoor hebben we snelheid en 'netjes roeien' verloren en daarmee genoegen moeten nemen met een 3e plek. Goede les voor de volgende keer, want voor zover ik me kan herinneren is dit ook de eerste keer dat ik tijdens een wedstrijd op slag zit. Eindconclusie: tijdens een eindsprint het tempo NIET te ver omhoog gooien (tenzij het team zo goed op elkaar ingespeeld is dat dit wel mogelijk is) en lange halen blijven maken. De nummer 4 lag trouwens bijna 1 minuut achter ons wat voor mij ook een teken is dat we goed bezig zijn.

Het lagere tempo en de langere (krachtige) halen bleken goed te werken want ik kwam iets minder kapot uit de boot. Je kon op dat moment een semi-normaal gesprek met me voeren en ook het uitstappen ging een stuk charmanter. En nadat we de boot aan de kant hebben gelegd, wat gegeten en gedronken hebben zijn we langs de kant gaan staan om de Quinten, die in de finale zaten, aan te moedigen. En dat hadden ze ook wel nodig, want bij de laatste 500 meter lagen ze achteraan, bijna 4 seconden achter hun voorganger. Ze hebben wel goed geroeid, maar het was blijkbaar niet genoeg. Het is altijd jammer als je je best doet, het gaat goed, maar dat dit niet beloond wordt met een blik (lees: 1e plek), maar zo gaat het nou eenmaal. Ik ben al lang blij dat we een supergoeie wedstrijd hebben geroeid, ondanks het feit dat we niet gewonnen hadden.

Na het afriggeren van de boot en het opladen op de botenwagen was het tijd om weer te vertrekken, maar niet voordat we nog een heerlijke Skøll-burger hebben gehad. Blijkbaar waren er meer mensen op dat idee gekomen want de rij was, en nu overdrijf ik niet, bijna 20 mensen lang. Daar gingen we niet op wachten... we rijden onderweg wel even langs de McDonalds. En dat zo'n roeidag er voor zorgt dat je honger krijgt blijkt, want een hele Chicken Sensation menu en nog 9 losse Kip-Nuggets met zoet-zure saus ging er in als koek.

Bij deze wou ik de coach bedanken voor zijn goede begeleiding en het sturen tijdens de race. Voor mezelf kan ik zeggen dat ik er veel aan gehad heb. En mocht je alle uitslagen nog na willen lezen, kijk dan op de Skøll Cup site of in de bijlage hieronder (alleen uitslagen van zaterdag momenteel).

• ‹ vorige
• 290 van 548
• volgende ›