Weer eens naar Vries

Het was alweer een tijdje geleden dat ik met de Huneliggers een ritje heb gemaakt, maar vandaag was het dan toch eindelijk weer zo ver. Verzamelen doen we zoals altijd bij Café Vriezerbrug in Vries. Ik was al wat aan de late kant dus had ik de turbo van de fiets maar ingeschakeld om toch nog een beetje op tijd te komen. Een paar kilometer voor de eindbestemming zag ik iets wat op een ligfietser leek met twee honden er naast. Maar ik had geen gelijk. Het waren namelijk twee ligfietsers die samen op een fiets zaten. Het waren Georg en Jolanda D. op de ligfietstandem. Russel en Jack (die nieuwste van de twee honden) gingen ook mee. Eerst lekker aan het wandelen en later in de fietstas. Eenmaal bij het café aangekomen kwam nummer 4 er ook aan zetten, Peter H. Na de: "Hey Wilfred, leuk dat je er ook bent!", kwam het "ehhh, mag ik een inbussleutel nummer 5 van je lenen?". Hij had z'n stoel versteld en nu was er nog iets niet helemaal zoals het zou moeten zijn. Ik ben de beroerdste niet en heb het gereedschap toch bij me, dus waarom ook niet. En na het kopje koffie of thee gingen we vertrekken. Richting Groningen was het plan omdat ik om half 12 op de roeiclub moest zijn voor een training.

Ondanks dat we maar met z'n vieren waren lag het tempo niet erg hoog. Tel daarbij op dat we over smalle fietspaden door het bos gingen en ik zag de bui al hangen. Na een half uurtje fietsen stelde ik voor om in m'n eentje verder te fietsen, anders zou ik zeker te laat komen. Even snel op de kaart kijken waar ik zat en het gas kon er (alweer) op. Snelheid lag rond de 30 a 35 km/u en 10 minuten later dan gepland was ik op plek van bestemming. De coach stond al te wachten op ons... ja ons, want er was nog iemand later. Gelukkig kwam die snel en konden we vertrekken.

De training ging goed. Er stond iets minder wind dan gisteren, het zonnetje scheen en dat stemde ons allemaal goed. Vanaf het begin had ik het gevoel dat dit wel eens een fijn stukje roeien zou kunnen worden. Iedereen zat lekker ontspannen in de boot. We begonnen met de Toscaanse oefening (bedacht door onze coach) waarbij je na de uittik eerst naar stop 3 gaat, dan weer terug naar stop 1 en dan oprijdt. Het idee daarachter is dat de gelijkheid beter zou moeten worden en dat er rustig op de slidings gereden werd (iets waar 'wij' wat moeite mee hebben soms). Oefening geslaagd, want daarna ging het een stuk beter. Op de heenweg hoorde ik ook mijn naam vanuit de verte, maar ik dacht: "Wie moet mij hier nu roepen?". En toen zag ik dat Georg en Jolanda langs het water fietsten en zwaaiden. Sorry dat ik niet terug zwaai, maar dat gaat wat lastig tijdens het roeien. In stevig tempo doorgeroeid naar de Meerwegbrug bij Haren. Daarna onder de brug door en 3 kilometer met wedstrijdtempo richting De Witte Molen. Doorgegaan tot de eerstvolgende brug en daar gekeerd. Nog wat instructies van de coach gekregen en weer terug naar de Meerwegbrug. Vanaf daar tot de Van Ketwich Verschuurbrug ging het gas er weer flink op. Nog een keer 3 kilometer goed aan de slag. In het kort... een goeie training.

Thuisgekomen heb ik ook nog even aan m'n stoel lopen sleutelen, ik vind al tijden dat 'ie niet helemaal lekker zet. Daarom heb ik hem aan de achterkant wat lager gezet. Dit heeft naar mijn idee twee voordelen. Ten eerste zit je in een iets meer liggende positie waardoor ik, hopelijk, minder last krijg van een houten kont. Ten tweede vond ik dat ik altijd al wat hoog in de fiets zat. Door lager te gaan zitten ligt je zwaartepunt lager (beter voor de bochten) en krijg je minder wind en regen in je gezicht. Nadeel is wel dat je minder voor de neus van je fiets kan zien, maar dat is wel weer op te lossen door, als het nodig is, even omhoog te komen.

• ‹ vorige
• 371 van 548
• volgende ›