Dag 6: Renesse-Bergen op Zoom

Gisteravond is het niet meer gelukt om in contact te komen met de inboorlingen in de plaatselijke bars. Ze waren wel open, maar ik vermoed dat het pas veel later op de avond druk begint te worden. En zo laat wil ik niet op bed.

De volgende ochtend werd ik al op tijd wakker op camping De Oase en na een paar keer omdraaien ben ik er toch maar uit gegaan. Dat resulteerde in een nieuw record wat betreft vertrektijd. Voor negen uur 's ochtends was ik van het terrein op weg naar mijn eerste stop... Middelburg. Ik had afgesproken met Derk Thijs van Rowingbike om een kijkje in zijn werkplaats te nemen. En na zo'n 44 kilometer fietsen was ik in Middelburg gearriveerd, daarna snel de straat opgezocht en daarna nummer 10. Hmmm, daar zit een goudsmid... nee, ik zit vast verkeerd. Omgedraaid en nogmaals gezocht. Tot op een gegeven moment de goudsmit naar buiten kwam en zei: "je bent zeker op zoek naar Derk?, je moet achterom naar de blauwe deuren". Toen ik aankwam gingen de deuren van de werkplaats al open. In plaats van een soort fabriekshal waar aan de lopende band roeifietsen worden gemaakt zag ik een klein authentiek atelier waar de fietsen met zorg geassembleerd werden. Verschillende draai-/frees-/werkbanken bezaaid met ditjes en datjes gaven een extra dimensie aan dit authentieke plaatje. Nadat Derk een klant vakkundig geholpen had hebben we nog eea. doorgesproken over mijn bestelde fiets. Zo gaat hij kijken of hij een speciaal beugeltje voor mijn Garmin Edge 500 kan maken.

Na een dik uur te hebben gekeken en gekletst was het ook weer tijd om verder te gaan, op weg naar de volgende camping. Bij het verlaten van Middelburg stond ik voor het stoplicht stil maar kon, omdat een-of-andere bejaarde fietser in de weg stond, niet bij het drukknopje. Maar gelukkig kwam daar al een andere fietser aan die er op drukte. Terwijl we stonden te wachten vroeg ze: "hoe hard ga je nu?", dus ik antwoord: "0 km/h", "nee, ik bedoel, hoe hard kun je er mee?". Tja, als je domme vragen stelt krijg je ook een dom antwoord .

Een behoorlijk stuk verderop was het weer raak. Ik was bezig een grote brug met een breed wegdek over te steken toen een auto me inhaalde. Even verderop zag ik diezelfde auto aan de kant staan, er stapte een man uit die midden op de rijbaan ging staan en mij tot stoppen vermaande. Ik dacht eerst nog, die wil de weg vragen of zo, maar niets was minder waar. "Je bent slecht zichtbaar, ik dacht dat je een doos was!". Ik: "oh, dat probleem heb ik anders nooit hoor". De man: "oh, dan zal het wel aan mij liggen". Daarna kreeg het gesprek een andere wending, hij wou van alles weten, over de banden en andere onderdelen. Toen ik weer weg wou gaan vroeg 'ie: "moet ik je aanduwen?", "nee, hoor... dat kan ik zelf wel".

Diverse dieren kwam ik onderweg ook tegen. Zo kwamen de schapen weer meer tevoorschijn en moest ik (zoals wel vaker) ook een paard met berijdster passeren. Meestal kom ik ze tegemoet en dan ziet het paard me wel, maar nu kwam ik van achteren. Ik minder vaart tot ik bijna stil sta. Het paard schrikt een beetje, draait zich langzaam om en komt nieuwsgierig op me af terwijl ik m'n hand uitsteek. Hij snuffelt wat aan m'n hand en bekijkt m'n fiets. Als goeie vrienden zijn we verdergegaan. Ook koeien, inclusief de boerenlucht die ik thuis ook heb, stonden in de wei. En terwijl ik voor een sanitaire stop even uit de fiets stapte begon er eentje heel hard te loeien. Ik loop er op af en het beest begint m'n hand te slikken. Die tong is net als schuurpapier... maar wel gezellig.

Inmiddels staat de tent al weer op camping Uit en Thuis in Bergen op Zoom, ben ik fris gedoucht en staat het eten te pruttelen. Van 131 kilometer fietsen (bekijk de route) krijg je wel weer honger. En dat terwijl ik 's middags nog een patatje-joppie en een frikadel-speciaal gegeten heb. Ja... ik had even een middagdip, de snelheid was er uit. Ik was eigenlijk van plan om in Horendonk te overnachten, maar in die 15 a 20 kilometer extra had ik vandaag even geen zin.

• ‹ vorige
• 323 van 548
• volgende ›