Velomobieltreffen Giessen 2010

Nadat ik me bij een bezoekje aan de Ligfietsgarage Groningen door Harry heb laten overhalen om mee te gaan naar Giessen (Duitsland) ben ik afgelopen woensdagochtend om even over half negen 's ochtends vertrokken richting Groningen. Samen met Harry heb ik koers gezet naar Varsseveld waar onze overnachting was.

Zo nu en dan kom je ook door dorpen en steden heen en dan is het altijd extra goed opletten. Zo gebeurde het dat ik halverwege Harry, die voor me reed, een "kusje" tegen de achterkant van zijn fiets gaf. Ik had niet helemaal door dat hij zo snel zou gaan stoppen (z'n fiets heeft geen remlicht). Ik hoorde "krak", maar zag voor de rest geen schade aan mijn en Harry's fiets. Zo'n 60 kilometer voor Varsseveld hebben we een stop gemaakt in Hoge Hexel om Johan van Benthem op te halen. Hij heeft vorig jaar een gele Sinner Mango+ gekocht en heeft deze recentelijk met blauwe stickers beplakt. Na de thee en de beschuiten (een lokale specialiteit) zijn we verder gegaan en tot onze verbazing kwamen we als tweede aan in Varsseveld. Fiets in de schuur gestald, gegeten en gekletst en dan slapen... morgen moet er namelijk gefietst worden naar Sorpesee.

Om zeven uur ging de wekker en om kwart over acht vertrokken we richting Winterswijk om bij de ACE ligfietswinkel nog een paar fietsers op te pikken. Uiteindelijk kwam de teller daarmee op, als ik me niet vergis, 22 te staan. Veel te groot om in 1 groep te rijden, dus werden we in 2 groepen verdeeld. De eerste groep was al vertrokken maar was nog niet groot genoeg, er moest nog iemand bij. Okay, dan werp ik me wel vrijwillig op. Na dik 10 minuten met zo'n 38 km/h gefietst te hebben heb ik ze eindelijk ingehaald (gelukkig had ik de route in de GPS staan).

Duitsland was al vrij snel bereikt en de eerste bulten kwamen al in zicht. Tijd om naar de laagste versnelling te schakelen. Bij mij ging dat als volgt: voor helemaal in de laagste stand draaien en met de hand de kettingbuis beetpakken voor het laatste stukje. De eerste keer ging dat goed, maar de tweede keer liep de ketting helemaal vast, waardoor ik ondersteboven in de fiets als een slangenmens hem er weer op moest leggen. Gelukkig was Rob (van de Ambulance-Quest) zo behulpzaam om me te helpen met het naar voren duwen van de fiets. Even later was het weer raak, maar nu was de derailleur helemaal losgeraakt van de pen die hem op z'n plek houdt. Bastiaan was dit keer zo vriendelijk om 'm weer vast te draaien met behulp van een stukje tape.

Onderweg hebben we nog een stop bij Hasebikes in Waltrop gedaan. In de productiehal gekeken onder het genot van wat drinken en lekker in het gras gelegen om wat uit te rusten. Dat was ook wel nodig want er stevige bergen op de route. Omhoog ging met zo'n 7 a 8 km/h en naar beneden met zo'n 70 a 80 km/h. Dat laatste was ook een stuk leuker om te doen trouwens.

Eenmaal in Sorpesee aangekomen hebben we, nadat iedereen weer wat opgefrist was, eten besteld bij de plaatselijke pizzaria. De man had een megabestelling van ik weet niet hoeveel pizza's en schnitzels doorgekregen maar het stond tom zo'n 45 minuten later bij ons op tafel (hulde, hulde!). Ik had een zigeunerschnitzel en een currywurst met extra pikante saus. En dat laatste had ik beter niet kunnen doen. Want in dit geval was heet dus ook echt heet.

De volgende dag weer om even voor half negen in twee groepen vertrokken. Het eerste gedeelte was vrij vlak, waardoor we nog even warm konden "draaien". Daarna kregen we een leuke afdaling om vervolgens weer langzaam te gaan klimmen. Het leukste gedeelte vond ik de oude spoorbaan wat omgetoverd was tot een fietspad. Het voordeel daarvan is dat de weg recht en niet al te steil is. Het nadeel is dat vier mensen (waaronder ikzelf) een lekke band kregen doordat er nietjes op het wegdek lagen. Bij mij zaten er zelfs vijf aanelkaarzittende in m'n rechter voorband.

Uiteindelijk kwamen we, ondanks diverse soorten oponthoud, aan bij Burg Hohensolms. Een prachtige oud kasteel wat aan de binnenkant grotendeels gemoderniseerd is. Dus prima douchgelegenheid en goede bedden. Daar weer na het douchen gegeten in de eetzaal. Op het menu stond een koude aardappel salade en een, volgens mij, vegetarische burger. Het is omdat ik honger had, maar ik had liever iets warms gehad. 's Avonds na het eten vertelde Josef Janning over de ROAM (Roll over America) die volgend jaar eind van de zomer gereden gaat worden door een groep Europeanen aangevuld met Amerikanen. Een aantal die ook in Giessen waren (Harry, Marcel, Rob en volgens mij Johann) hebben zich al opgegeven. Aangezien ik het een leuk idee vond heb ik ook naar het verhaal geluisterd en wat critische vragen gesteld. Daarna nog twee grote cola's achterovergeslagen en wat gekletst met mede-velonauten om vervolgens rond elf uur m'n bed op te zoeken.

Na het ontbijt heb ik eerst m'n fiets op z'n kant gelegd om, samen met Harry, naar m'n voorderailleur te kijken. Bleek dat de ketting achter het nokje van de kettingspanner langs liep, een bekend probleem bij mijn fietsen blijkbaar. Gelukkig was dat probleem snel verholpen en heb ik de rest van de rit er geen problemen meer mee gehad. Daarna met een grote groep richting het centrum van Herborn vertrokken voor de tourtocht. Daar aangekomen kwamen de mensen van alle kanten om onze voertuigen te bewonderen. De Duitsers zijn, zo ben ik achtergekomen, een stuk nieuwsgieriger over wat voor soort rare dingen het zijn waar wij met z'n allen in rondrijden. In Nederland zie ik mensen nog wel eens voorbijlopen zonder ook maar naar de fiets te kijken. Toch een teken dat het bij ons iets meer ingeburgerd is.

Eenmaal terug op de burcht was het tijd om de lekke band te plakken. Aangezien ik met beide fietsen samen dik 12.000 kilometer gefietst heb zonder een lekke band te krijgen was deze een beetje zuur. Maar goed... zo leer je wel hoe het moet. Na het avondeten (dit keer warm) was het tijd voor het maken van wat mooie sfeer foto's van de omgeving. Nog even wat filmpjes bekeken die ik met m'n helmcamera gemaakt heb tijdens de afdalingen, nog wat gekletst over (lig)fietsverwante zaken en daarna op bed. De wekker stond alweer op zeven uur 's ochtends. Het begon gelijk met een afdaling en daarbij werd het flink fris om de oren, aangezien het buiten nog niet echt warm was. De bergen de we op de heenweg hadden konden we nu nog een keer nemen maar dan van de andere kant. De hoogste was zo'n 730 meter, een pittig klimmetje met een hevige afdaling (maximum snelheid van 84 km/h).

In Sorpesee hebben we nog even op de dam wat foto's gemaakt van de schitterende omgeving en de ondergaande zon. Maar omdat het best wel druk was op de dam was het a. lastig om weg te komen van de vragende voorbijgangers en b. je slalomkunsten werden toch wat op de proef gesteld. Maar uiteindelijk zijn we op de overnachtingsplek aangekomen en hebben we bij de familiecamping een kilometer verderop met z'n allen lekker warm binnen gegeten. Onder het genot van een halve liter weitzen bier en een schnitzel werd menig honger gestild.

En dan de laatste dag. Harry, Johan en ikzelf hadden besloten om rechtstreeks naar huis te fietsen en niet meer via Varsseveld te gaan. Voor Johan betekende dat zo'n 200 kilometer fietsen. Voor mezelf en Harry iets meer (ik kwam uit op 285 kilometer). Onderweg zijn we nog door de Duitse politie aan de kant gezet. Een paar mensen hadden ons zien rijden en belden verontrust naar de sterke hand der wet. De "snor" kwam even kijken of er niet stiekem een motortje in zat (we hadden namelijk geen kentekenplaat). Maar toen ze vastgesteld hadden dat het fietsen waren kwam de vragenstroom, zoals gebruikelijk, op gang.

De laatste grote gezamenlijke stop was in Nordhorn. Een plaats die maar 1 letter verschilt met m'n eigen woonplaats. Alleen lag deze wel zo'n 100 kilometer verderop. Aldaar hebben we onze laatste schnitzel gegeten en zijn we vol energie vertrokken naar huis. Johan naar die van hem en Harry en ik richting de onze.

Het werd steeds later en later en tegen de tijd dat we de Nederlandse grens passeerden was de avond gevallen. Gelukkig zijn in Duitsland de fietspaden niet van de beste kwaliteit (alhoewel ze tegen het einde van de reis steeds beter werden), dus konden we gewoon naast elkaar op de hoofdrijbaan blijven fietsen. Wel zo veilig aangezien je "breed" bent en automobilisten je dan minder snel inhalen en naast elkaar fietsend is de lichtopbrengst ook beter. In Nederland aangekomen ging Harry een heel stuk voorop omdat hij de route goed kende. Kilometers lang lag er een mooi en breed fietspad waardoor we met zo'n 30 a 32 km/h goeie vooruitgang maakten. Onderweg nog wel even wat korte eet-, drink- en plaspauzes gehad om vervolgens weer in de fiets te kruipen. Daar was het 17 graden (ter vergelijk, 's ochtends was het meer richting de 7 graden). Ook heeft het de hele dag geregend, wat het comfort ook niet altijd ten goede kwam.

Later op de avond begon ik toch wat in te kakken en moest een eet- en drinkpauze het energieniveau wat op pijl brengen, ik begon steeds wat langzamer te rijden (met moeite kon ik 30 km/h houden). Net voorbij De Punt zijn Harry en ik elk onze eigen weg gegaan. Daarna zakte de snelheid tot zo'n 20 a 25 km/h. Maar dat had, zo kwam ik in Eelde-Paterswolde, een reden... m'n achterband was namelijk zacht. Niet zo zacht dat de velg de grond raakt, maar wel zacht genoeg om 'm makkelijk in te knijpen. Dat was het tweede lek van deze week (daar ging m'n record). Omdat ik vermoedde dat hij heel langzaam leeg liep ging ik 'm niet vervangen maar gewoon wat lucht bijpompen. Resultaat: zo'n 5 km/h kwam er gratis en voor niets bij m'n snelheid. In Hoogkerk nog even opnieuw gecontroleerd of hij nog vol genoeg zat en daarna door naar huis. Fiets onder de trap neergezet, noodzakelijke spullen zoals tandenborstel, telefoon, sleutels etc. er uitgehaald en naar binnen om te douchen. Daarna foto's bekeken en gaan slapen.

Vanochtend werd ik uitgerust wakker en heb mezelf eens op de weegschaal gezet. Toch weer zo'n 2 kilogram afgevallen ten opzichte van de vertrekdag (woog nu iets meer dan 58 kilogram). Tijdens m'n vorige rit was ik ook al zoiets afgevallen maar inmiddels was dat er ook al weer bij. Ik ga er dus vanuit dat het nu ook weer het geval zou zijn. Na het ontbijt van "normaal" brood (niet van die harde Duitse bolletjes) de fiets leeggehaald, binnenbandje vervangen en geplakt. Voor herhaling vatbaar zullen we zeggen.

Hieronder nog een overzicht van de ritten die ik de afgelopen zes dagen gemaakt heb. Daaronder wat foto's. Ook heb ik nog wat filmbeelden gemaakt (onder andere van de afdalingen), maar dat duurt nog eventjes voordat die er op staan. Dat kost even wat meer tijd om te monteren en te uploaden.

• Dag 1: Thuis (Noordhorn)-Varsseveld (192,28 kilometer, route)
• Dag 2: Varsseveld-Sorpesee (166,68 kilometer, route)
• Dag 3: Sorpesee-Hohensolms (138,43 kilometer, route)
• Dag 4: Hohensolms-Herborn-Hohensolms (54,68 kilometer, route)
• Dag 5: Hohensolms-Sorpesee (138,72 kilometer, route)
• Dag 6: Sorpesee-Thuis (Noordhorn) (284,72 kilometer, route)

Totaal is er 975,51 kilometer gefietst en zijn er 5217 meters geklommen. Afgezien van de spierpijn die ik 's avonds had ging het fietsen de volgende dag prima. Bij thuiskomst (even na middernacht afgelopen maandag) voelden mijn benen goed. En ook dinsdagochtend was er eigenlijk niets aan de hand.

• ‹ vorige
• 335 van 548
• volgende ›