Bijbelstudieweekend Esbeek

Afgelopen weekend was er helemaal in het Zuiden van het land een Bijbelstudieweekend. Net als twee jaar geleden ben ik met de ligfiets die kant op gegaan. Alleen waren er wel een paar verschillen met toen. Ten eerste de locatie. Was het tot vorig jaar nog Maasbommel, nu was het Esbeek. Dus de afstand is ook iets langer geworden, van 216 naar 272 kilometer. En uiteraard heb ik nu een ligfiets er bij, dus die werd ook mooi gebruikt voor deze lange tocht. Twee jaar geleden had ik m'n Nazca Fuego gebruikt om de afstand te overbruggen, de fiets had ik toen nog maar 2 maanden en deze keer was ik langere afstanden wel gewend. Anyway, hier het verslag van dat weekend.

Vrijdagochtend om vier uur 's ochtends ging de wekker en om even voor vijf zat ik in m'n fiets. Lichtjes aan en karren maar. De eerste twee uren was het goed donker wat op zich niet zoveel problemen opleverde (ik had genoeg licht op m'n fiets), behalve dan dat bij tegemoetkomende auto's ik af en toe verblind werd (het regende die dag). Ook kwam ik verschillende wegwerkzaamheden tegen waardoor ik af en toe om moest rijden, maar later meer daarover. Tegen zeven uur 's ochtends begon het langzaam aan lichter te worden en dat maakt het rijden toch wat ontspannender, zeker als je in onbekend gebied met bijvoorbeeld slingerende met herfstbladeren bedekte bospaden je weg moet zien te vinden.

Zo af en toe een pauze was er ook. De eerste korte stop was na 1:15 uur om even wat te eten en te plassen. Daarna zo'n 1,5 uur later in Meppel nog een keer kort gestopt om vervolgens in Heerde bij de lokale bakker een kopje thee met tompouce en een warm saucijzenbroodje te eten. De reis vervolgde zich via Apeldoorn richting Arnhem. En daar ging het bijna mis. Ik reed de Paul Krugerstraat naar beneden en keek zo af en toe op m'n GPS ontvanger voor de route. Deze straat loopt vrij hard naar beneden en een snelheid van 35 a 40 km/h werd met gemak gehaald (zonder bij te trappen). Toen hoorde ik ineens: KLABAM! Bleek dat ze in de weg, keurig in het zwart, een korte drempel neergelegd hebben. Ik vloog door de lucht en alle drie de wielen kwam los van de grond en bij de landing slingerde de fiets wat heen en weer. Gelukkig kon ik 'm nog wel in bedwang houden. Toen ik van de schrik bekomen was zag ik dat ik via de busbaan zo'n beetje midden op het kruispunt stond. Maar dat was niet het enige 'gevaarlijke' in Arnhem (nou ja, vlak bij Arnhem dan). Toen ik bij het verlaten van Elden, de rotonde bij de Batavierenweg over wou steken (waar fietsers voorrang hebben) kwam er een auto aan rijden die het hier blijkbaar niet mee eens was of dacht dat ze zelf voorrang had. Anyway, een kleine uitwijkmanoeuvre en een harde schreeuw zorgden er voor dat alles toch nog zonder problemen verlopen was.

Nijmegen was de volgende plaats (net als Arnhem) waar een grote rivier overgestoken moest worden. Na het goed en wel passeren van deze plaats heb ik in Zwanenveld de fiets bij de snackbar bij het station geparkeerd om even een lekkere vette hap naar binnen te werken. Een patatje joppie, frikandel speciaal en een AA-drink. Terwijl ik stond te eten keken de snackbareigenaren, terwijl ze buiten een peukje aan het roken waren, naar m'n fiets. En toen ik na de maaltijd weer verder wou fietsen kreeg ik het standaard rijtje vragen op me af.

Vlak na Herpen moest ik een stukje door het bos heen, ware het niet dat ze met de weg bezig waren (zoals al eerder aangekondigd) en ik niet verder kon. Dan maar omrijden... wat hetzelfde resultaat opleverde, ik kwam verderop bij dezelfde weg terecht en kon er nog niet langs. Dan maar nog verder omrijden om vervolgens een stukje af te snijden over een zandpad om zo bij het fietspad door het bos terecht te komen. En als ik het heb over zand-/bospaden dan denk je natuurlijk ook aan van die slagbomen die auto's de weg versperren en een doorgang voor de fietsers ernaast. Bij het passeren van die doorgang hoorde ik weer: KLABAM! Nee toch, wat nu weer. Snel uit de fiets gestapt om te kijken wat de schade was. Gelukkig was er niets aan de hand. Wat bleek... midden in de doorgang was een boomstronkje van zo'n 10 cm hoog. Daar was ik met m'n linker wiel overheen geklapt. Ik was blij dat de body van m'n fiets nog heel was, dat zou een dure reparatie zijn geweest. Anyway, vrolijk wordt je er niet van.

Toen liep het tegen half zes, precies het tijdstip waarop ik op de plek van bestemming aan zou moeten komen. Aangezien de site van de Fietsersbond nog geen routeplanner heeft voor het onderste gedeelte van Nederland moest ik de laatste 60 kilometer via een eerder uitgestippelde Google Maps track doen. En in de laatste kilometer probeerde die track me over een modderige weg te sturen. Eerst dacht ik, ach het is maar een klein stukje, maar op een gegeven moment werden de plassen bijna net zo breed als de weg en kon ik er lastig langs. Zo af en toe schepte ik wat water en modder naar binnen. Ongeveer 1/3e van de weg kwam ik er achter dat ik helemaal 'naast' de track fietste... ik had het verkeerde pad gekozen. Dus, uitstappen, omkeren en weer terug. Alleen zorgde een stuurfoutje er voor dat ik bij 1 van de plassen zo scheef kwam te staan dat het water bijna via de zijkant naar binnen liep (okay, dit is een beetje overdreven, maar zo voelde het wel). Voorzichtig uitgestapt en de fiets doorgeduwd op het droge. Toen besloten om toch maar een stukje om te fietsen om over de verharde weg m'n weg te vervolgen. Bij aankomst op De Kievit heb ik de fiets op z'n plek gezet, spulletjes uitgeladen, gedoucht en aangeschoven aan tafel voor een warme maaltijd. Daar was ik wel even aan toe. Ik had verwacht dat ik over de heenreis iets van 13 a 14 uur zou doen, maar uiteindelijk heb ik het in 12 uur en 45 minuten gedaan.

Het onderwerp van het weekend was "Heel de Schrift is van God ingegeven..." en het ging er onder andere over wat het verschil tussen geschreven Schrift en gesproken Woord is. Schrift (lees: de Bijbel) bestaat eigenlijk uit 'dode' letters die door het spreken tot leven komt. Het weekend bestond uit 4 'diensten', vrijdagavond, zaterdagochtend / -avond en zondagochtend waarbij de laatste afgesloten werd door de viering van het Heilig Avondmaal. Naast serieuse dingen was er ook tijd voor gezelligheid en een zaterdagmiddag vrij om bijvoorbeeld te wandelen. Ik besloot om maar eens een geocache in de buurt op te zoeken. Midden in een bos, wat door de herfst en de regen veranderd was in een glibberige, natte met bladeren bedekte nachtmerrie, lag de cache op mij te wachten. Alleen maken de herfstblaadjes en de natte modderige grond het niet makkelijk. Uiteindelijk heb ik na een dik half uur de moed maar opgegeven. Ik was moe en koud, m'n handen waren zwart van de modder en het begon al donkerder te worden. Misschien volgend jaar een nieuwe poging ondernemen. Ook heb ik zaterdagmiddag mijn rechtervoorband geplakt, die was lek geraakt... vermoedelijk tijdens de eerdere avonturen met de 'achtbaan' in Arnhem en omgeving of de modderpoelen des verderf vlak bij m'n eindbestemming.

Zondagmiddag was het weer tijd om richting huis te gaan. Maar niet voordat er een weer een heerlijke maaltijd naar binnen is gewerkt. Net als de twee dagen ervoor was dit dik in orde. Broodje hamburger en patat met mayonaise zorgen voor een goede bodem voor de rit naar Amersfoort waar ik zou overnachten bij Johann Schouten, mede-ROAM-rijder. Oh ja, de vraag die ik het weekend in Esbeek kreeg was: "Heb je geen auto?". Nou die heb ik wel, maar dit is een mooie kans om kilometers te maken ter voorbereiding van m'n tocht naar Amerika volgend jaar augustus. Anyway, naar Amersfoort was het iets meer dan 100 kilometer, een lekker afstandje dus. Tussen Doorn en Amersfoort liep een fijne weg waardoor je lekker door kon fietsen. Wel moest ik eerst de bult omhoog wat niet al te snel ging, maar zoals het gezegde gaat moet je ook weer naar beneden. En zo in het donker zonder fietsbril begonnen m'n ogen met 70 km/h wel wat te tranen, gelukkig was de weg redelijk breed.

Stipt om zeven uur 's avonds stond ik voor de deur en na het douchen en de pizza hebben we nog even een film gekeken, Postal (een hele flauwe verstand-op-nul-film). Slapen moest in m'n slaapzak op de bank, maar dat ging prima zodat ik de volgende ochtend weer om even voor acht kon vertrekken voor het laatste stukje (163 km) richting huis. Daar valt weinig bijzonders over te vertellen, anders dan dat me opviel dat er heel veel scholieren met hun fiets aan het fietsen waren. Thuisgekomen even gekeken hoeveel ik nu precies gefietst had in die paar dagen... bleek toch 545 kilometer te zijn. Een goeie training dus.

• ‹ vorige
• 349 van 548
• volgende ›