Cycle Vision 2009 / WK ligfietsen

Om 7:00 uur ging de wekker en was het tijd voor ontbijt. Ik had bij het opgeven van het weekend ook aangegeven dat ik ontbijt wou. Dat leek me makkelijker dan 's ochtends zitten te klooien. 's Avonds had ik niets geregeld, want dat komt meestal wel goed. Er is altijd wel een snackbar (niet die van donderdagavond uiteraard) in de buurt. Bij het ontbijt heb ik zelfs nog Daniel N. Lang ontmoet die 40.000 km over de wereld gefietst heeft (zie zijn site Project Velaia). Een hele sympathieke gast die 's avonds ook nog een lezing zou gaan geven over deze ongelofelijke reizen.

Na het ontbijt heb ik m'n bagagedrager en m'n standaard van m'n ligfiets verwijderd. Dit zorgt er toch alleen maar voor dat ik minder snel ga. M'n startnummer (60) heb ik bevestigd aan m'n fiets en ik heb m'n Camelbak met water aan m'n fiets gehangen. Onderweg krijg je het vast warm en dan is een slokje water heel fijn. We hebben ons samen (Peter en ik) rustig naar de start begeven en hebben daarbij ongeveer 35 a 40 % van het parcours kunnen bekijken. Het waren veelal slechte wegen en hobbelige/smalle fietspaden. Precies hetgeen waar mijn Fuego (met achtervering) zicht goed thuisvoeld (glad asfalt vind 'ie nog leuker).

Eenmaal bij de start aangekomen was het (zoals de lokale media het zei) een grote chaos... persoonlijk vond ik het wel meevallen. Er waren gewoon veel ligfietsers en als je dan met z'n allen op een smal straatje staat te wachten totdat je mag vertrekken, dan lijkt het idd. erg chaotisch. Terwijl ik stond te wachten heb ik ook nog diverse cameraploegen gezien, ook eentje voor de Brabants Dagblad. Na een plasje (of 2) te hebben gepleegd heb ik me naar de start begeven. Voor mij was net een ligfietser vertrokken (volgens mij Peter) en toen werd de startprocedure stilgelegd... er was een stoet boten die door het kanaal ging en daarvoor moest er een brug open die in het parcours ligt. Maar gelukkig na 10 minuten konden we eindelijk weer verder met starten.

Er werd afgeteld van 10 naar 0 en ongeveer 5 seconden voordat de teller op 0 stond werd er nog even een briefje met m'n starttijd in m'n handen gedrukt... ehhh, ja waar moet ik die nu zo snel laten. Ach, ik prop 'm wel in m'n broek, dan waait 'ie niet weg. 3, 2, 1... en GO! Ik was gestart en zette meteen al lekker aan, de snelheid liep op tot 40 a 42 km/h. Ik dacht, wow... dat gaat goed, toch maar even wat rustiger aan doen, want ik heb nog een heleboel kilometers voor de boeg. Na een paar kilometer ben ik de brug overgestoken (diegene die vlak daarvoor open stond) en ben ik aan de andere kant van het kanaal verder geracet. Hier lag het smalste stuk fietspad van de hele route en laat daar nu uitgerekend een vrouw met een dikke zwarte hond midden op het fietspad staan. Ik toeter een paar keer flink met m'n knijptoeter en toen deed ze wel een stapje achteruit. Maar op het moment dat ik hun beide passeerde rende de hond in eens naar mij toe (de vrouw had 'm niet kort aan de lijn) en ik heb 'm op 10 a 20 centimeter gemist met m'n stuur. Als ik 'm met die snelheid 35 a 40 km/h geraakt had dan was ik vrijwel zeker onderuit gegaan. En nee, voor de sceptici onder ons... een vlaggetje had zeker NIET geholpen, tenzij ik de vrouw er graag mee in het gezicht wou slaan (wat ik op dat moment helemaal niet zo erg had gevonden).

Onderweg kwam ik al vrij snel een voorganger tegen, iemand op een 3 wieler (van het model 'erg rechtop') en die ging niet zo snel. Die was dus snel ingehaald, maar even daarna kwam er al een fietser van achteren tegemoed en even daarna nog eentje (een velomobiel). En dat allemaal op dat smalle fietspad. Ongeveer op de helft kregen we een grote witte brug die we over moesten steken en te beginnen aan de terugreis. Het ging nu eerst een stuk over de openbare weg, waar ook auto's reden. Ze bleven wel netjes achter me rijden (als ze niet in konden halen), waarvoor dank. Na een paar kilometer ben ik de provinciale weg overgestoken en ben linksaf geslagen de parallelweg op. Op de kruising hebben verkeersregelaars het hele verkeer voor mij stil gelegd (was dit tijdens m'n dagelijkse ritjes ook maar zo).

Ongeveer 5 km voor de finish nam ik weer een slok water maar verslikte me hevig. Het probleem wat je kan hebben als je zo plat ligt op een ligfiets . Ik belande in de berm, maar ik kon m'n fiets nog wel onder bedwang houden. Toen ik weer op snelheid was, zei ik tegen mezelf: rustig, rustig... laat je niet gek maken. De finish was al bijna in zicht, ik rook 'm al. Rechtsaf het industrieterrein opgegaan alwaar een stomme verkeersregelaar zo raar met z'n armen stond te zwaaien dat ik dacht dat ik links... nee wacht, rechts... ho... nee, toch rechtdoor moest. Domme sukkel, geef eens fatsoenlijk tekens, nu heb ik me snelheid moeten minderen door jou domme geklungel. Uiteindelijk kwam er een laatste bocht en ik zag de finish in de verte al. Nog even flink aangezet en met m'n handen in de lucht over de streep gekomen. Ik heb m'n fiets ergens tegenaan gezet en heb eerst een bult water gedronken. Er was zelfs nog iemand van het bedrijf op de hoek zo vriendelijk om een ton met brandslang buiten te zetten. Daar ben ik dus even met de kop in gegaan om af te koelen... heerlijk!

Tjonge jonge... wat had ik het zwaar. Het was warm, het wegdek was verre van optimaal en had ik al verteld dat het warm was. Maar het was wel een goeie race, ik heb de afstand binnen de 35 minuten afgelegd en heb zelfs nog behoorlijk hard gereden (35,81 km/h). Bekijk de uitslagen (ik ben 61^e geworden van de 111).

• ‹ vorige
• 214 van 548
• volgende ›