Wuppertal 2009

Zondag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan, de winkels waren dicht dus moesten we ons vermaken op de camping. Gelukkig waren de overburen een potje Twister aan het spelen. Helaas kon ik niet meedoen want ik had behoorlijk last van m'n achillespezen (beide voeten). Ik heb wel eens eerder een lang stuk gefietst, maar nog nooit had ik last van m'n achillespees. Gelukkig was er ook een dokter 'in de zaal' en die schreef voor... rust en Ibuprofen 3 maal daags 400 mg. Had ik mooi rustig de tijd om ook m'n ligfiets nog even te inspecteren en wat bleek... m'n achterwiel bleek een beetje los te zitten. Kwam waarschijnlijk door de 350 km die ik had gefietst en door de weggetjes met al die hobbels waar ik zo af en toe ook overheen moest. Anyway, 'k heb alles weer goed vast gezet en toen was het weer klaar.

De volgende dag zijn we naar het winkelcentrum geweest om inkopen te doen voor de rest van de week. Had ik mooi de tijd om pillen te kopen en om iets te kopen voor de gastgezinnen waar ik op de heen- en terugweg kon blijven slapen. Uiteindelijk is dit een doos met echte Mini-Dickmanns geworden een een speeltje voor de pasgeborene (beide gastgezinnen hadden namelijk een kleintje). 's Avonds hebben we lekker gegeten (soort van BBQ) en daarna was het alweer tijd voor de Bijbelstudie ('s ochtends en 's avonds).

Dinsdag was het ook weer heerlijk weer. We hebben de afgelopen jaren meestal regen (en onweer) gehad, maar deze week leek toch grotendeels droog te blijven. Aangezien ik toch rust nodig had (vanwege m'n achillespees) zijn m'n broertje, z'n vrouw en een bult andere (kinderen) naar het plaatselijke openluchtzwembad gegaan. Dit zwembad werd verwarmd met de afvalwarmte van de naastgelegen fabriek. Ook had het zwembad een grote zonneheuvel waar je super mooi over het hele bad uit kan kijken. Hoe ik dit allemaal weet (aangezien ik niet heen geweest ben), dit is niet m'n eerste jaar, vandaar. 's Avonds had een vriend ons uitgenodigd om zijn eigengemaakte hamburgers te proberen en die waren uit de kunst. Een Turks broodje met ananas, gebakken uien, tomaat, rode bieten en nog meer lekkers. Het was een feest voor het oog en voor de maag.

En toen was het al weer woensdag, de week was al bijna weer doormidden. En wat doe je op een luie woensdagmiddag, nou 1 van de campinggasten had een trebuchet meegenomen, dus zijn we balletjes gaan schieten. Hij had 'm zelf gemaakt en hij werkte best goed. De tennisballen kwamen wel 40 meter ver. Voor vertrek heb ik trouwens nog wat caches in m'n GPS apparaat gezet, zodat ik hier in de buurt kon geocachen. Vandaag heb ik getracht om 3 caches te vinden. De eerste had ik vrij makkelijk gevonden, de derde ook, maar de tweede bleek toch het meest lastig. Hij zou ergens op een heuvel bij een doorgang onder de auto-ring (aan de voet van de watertoren, het hoogste punt van Wuppertal), maar 'k heb 'm uiteindelijk niet gevonden. Geen nood, want dat betekend alleen maar dat ik niet goed genoeg gezocht heb, of ik niet slim genoeg was. Aan de aanwijzing "Wennerabgeht,isterweg" (wat zoveel betekend als: "als 'ie gaat, is 'ie weg") had ik ook al niet veel. Ik heb het dus na een tijdje zoeken opgegeven en ben teruggegaan naar de camping, een mooie wandeltocht rijker.

's Avond na de Bijbelstudie was er (net als alle andere jaren) de jaarlijkse BBQ (alhoewel het inmiddels uitgegroeid is tot meer dan een BBQ). En uiteraard is er, net als alle andere jaren, een verloting van de borduursels van 1 van de oudere broeders. Die man maakt elk jaar een soort van borduurwerk en deze worden dan verloot (lootjes kosten 50 cent). Ik was in een goede bui dus heb 's middags voor 6 euro aan lootjes gekocht (even rekenen, dat zijn 12 kansen op z'n prachtig borduursel). Het eten was achter de kiezen en iedereen zat op het puntje van zijn stoel (of bank)... de verloting ging beginnen. En deze keer was er zelfs helemaal vanuit Amerika een dominee overgevlogen (met z'n privé jet) om de verloting te doen. De stukken werden professioneel aangekondigd en de spanning was om te snijden... wie-o-wie zou er zo'n topstuk als eerste bemachtigen. Als eerste was er een afbeelding van een dolfijn te zien... het lot werd getrokken en... BINGO!!! Ik had als eerste een uitmuntend stukje kunst kunnen bemachtigen, trots als een pauw liep ik naar voren om het op te halen. Zou ik misschien nog meer stukken kunnen bemachtigen om m'n collectie compleet te krijgen? Nee, helaas, dit was het enige (maar wel het mooiste) wat ik kon bemachtigen.

Na een heerlijke nacht slapen was het alweer donderdag en aangezien het geocachen van de dag ervoor goed bevallen was besloot ik om nog 3 caches te gaan zoeken. Wel leek het me leuk om wat mensen mee te nemen en uiteindelijk is dat ook gelukt (1 persoon, meer niet). De eerste cache was al vrij snel gevonden, in een kuil (hoe kan het ook anders in Duitsland). De tweede cache duurde iets langer om te vinden. We zaten eerst op de verkeerde plek, maar toen zagen we een opvallend stapeltje stenen. In deze cache bleek ook een TravelBug (TB) te zitten. Dit is voorwerp met daaraan vast een munt of plaatje waar een code op staat. De bedoeling is dat het voorwerp van cache naar cache gaat om zo een eindbestemming te bereiken (of om bv. de hele wereld over te reizen). Ik heb besloten om deze TB mee te nemen naar Groningen en hem daar achter te laten. De derde en laatste cache was best moeilijk om te vinden. Het bevond zich (net als de eerste) midden in het bos en er waren letterlijk tientallen plekken waar 'ie kon liggen. Ook is de GPS onder een dik bladerendek niet zo nauwkeurig, dus is het vooral zoeken geblazen. Uiteindelijk hebben we ook deze cache gevonden en konden we met een mooie score van 3 v/d 3 terug naar de camping.

's Avonds zijn we (nadat ik uiteraard lekker gedoucht heb) naar de Mc. Donalds geweest om ons daar vol te proppen (ahum) met al dat lekkers. Onderweg deden m'n broertje en z'n vrouw ook een spelletje (wat ze blijkbaar vaker speelden). Het heet Twingo-meppen (of auto-meppen, 'k weet het niet meer zeker) en het gaat als volgt. Als je een Renault Twingo ziet staan of rijden dan mag je de ander een klap geven (niet te hard uiteraard). En als je Fiat Multipla (je weet wel, zo'n lelijk ding), dan mocht je vijf keer slaan. Sloeg je fout (bv. op een Ford Ka wat ik nog wel eens had), dan kreeg je een klap terug. Zoals je kan begrijpen werd er behoorlijk wat afgemept. In ieder geval hebben we lekker gegeten bij de Mc. Donalds voordat we weer terug gingen voor de avondstudie.

En toen was het vrijdag... de laatste dag van een weekje Wuppertal. M'n schoonzusje wou nog even shoppen maar haar man (m'n broertje dus) had daar totaal geen zin aan. Aangezien ik gebruik maakte van hun slaapgelegenheid (lees: de vouwwagen) heb ik haar maar meegenomen (ze durfde niet alleen door de bergen te rijden, vandaar dat er een stoere kerel mee moest). Nu vind ik winkelen niet zo erg, maar als ik in de kledingwinkel ook nog een broek moet gaan passen, dan krijg ook ik zo m'n bedenkingen. Maar ja, alles om de goede vrede te bewaren . Gelukkig waren we niet al te lang weg (maar 2 uurtjes, en da's kort voor een vrouw). Bleef er 's middag's nog mooi tijd over om een stukje te gaan fietsen. Ik had de hele week al medicijnen lopen slikken (tegen m'n opgezwollen achillespees) en het voelde goed. Dus heb ik m'n fiets gepakt en ben de Oberbergische Strasse naar beneden gegaan. Da's een straat van 2 km lang en zo'n 10% naar beneden, en dan wil de fiets wel gaan. Binnen no time zat ik op 40... 50 km/h. Ik moest af en toe stevig remmen om niet tegen de auto voor me op te knallen (auto's gaan niet zo snel naar beneden). Ik wou toch nog even kijken hoe hard ik nu precies kon en heb flink afstand genomen van de auto en op een recht stuk heb ik me even laten gaan... 66 km/h stond er op de teller. Wow... zo hard ben ik nog nooit gegaan. Ik vermoed dat als ik vrij baan had en de weg recht was, dat 80 km/h er wel in zat. Eenmaal beneden aangekomen heb ik toch nog even m'n remmen geïnspecteerd, want dit was namelijk de eerste keer dat ik zo'n dikke afdaling gedaan had. M'n remmen stonken niet, leken goed te functioneren en leken ook niet helemaal gloeiend heet te zijn. Maar helaas, een korte aanraking tussen m'n linker middelvinger en de remschijf achter (om te kijken of 'ie nu echt wel warm was) resulteerde in een witte vingertop. Ja, da's behoorlijk heet, maar gelukkig heb ik er geen blijvende schade aan overgehouden (alleen een hele kleine blaar). Anyway, eenmaal beneden aangekomen moest ik ook weer omhoog. En aangezien ik geen zin had om het stuk van 10% om hoog te gaan, heb ik een route gekozen die wat om was, maar niet zo steil. Al met al toch lekker 9 km gefietst in ongeveer 30 minuten tijd.

's Avonds was het tijd voor mijn bijdrage van de week. Ik had namelijk beloofd om aan het einde van de week m'n broertje en m'n schoonzusje uit eten te nemen. Ik had namelijk de hele week bij hun geslapen en op hun kosten gegeten, dus was het mijn taak om een duit in het zakje te doen. We zijn naar beneden gereden en hebben een restaurant opgezocht. Na een paar toko's bekeken te hebben, zijn we uiteindelijk bij Bombay terechtgekomen. Een Indisch restaurant met hele lekkere maar ook pittige gerechten. Ik heb een gerecht met lamsvlees genomen en achter de titel van het gerecht stond "Scharf" (wat scherp betekend). En dat heb ik geweten, want het eten was heel erg lekker, maar o zo scherp. Nadien hebben we nog een toetje genomen (iets met mango er in). En toen het op was (en ik had betaald) zijn we teruggegaan voor de laatste Bijbelstudie van de week. Hierna heb ik nog even buiten gezeten en van de verschillende mensen afscheid genomen (omdat ik van plan was vroeg te vertrekken). En toen was het tijd om m'n bed op te zoeken, goed uitrusten want ik had nog 2 hele dagen fietsen voor de boeg.

• ‹ vorige
• 218 van 548
• volgende ›