Wuppertal 2009

Om 7:00 uur ging de wekker en ik heb m'n laatste spulletjes bij elkaar gepakt, brood gesmeerd, de tassen op m'n ligfiets gehangen, nog een paar handjes geschud en m'n waterzak gevuld en toen was het 8:20 uur toen ik vertrok... naar huis! En aangezien ik op de heenweg het laatste stuk veelal moest klimmen was het op de terugweg in het begin lekker dalen. Op sommige stukken ging ik dik 58 km/h (met bagage). De eerste 10 km heb ik ongeveer dezelfde route gevolgd als de heenweg, maar daarna ben ik richting het noorden vertrokken, op weg naar Apeldoorn waar ik zou overnachten.

De route die ik op de heenweg had was al mooi, maar de route op de terugweg ging ook langs heel mooie stukken. Zo was er bv. in een dal grote appel velden en kwam ik onder een super hoge brug door bij Mintard (Duitsland). Ook heb ik een groot deel van de Ruhr gevolgd en daar kwam ik zelfs een boord-acht roeiboot en een skiff tegen die daar aan het roeien waren.

Na een paar uur fietsen besloot ik dat het tijd was voor een eetpauze. Ik heb een leuk plekje opgezocht bij een tafel/bankje combinatie en daar zat toevallig ook een oude man. En zoals het oude mannetjes betaamd had hij grote verhalen over vroeger. Aangezien ik best moe was luisterde ik met een half oor, maar 't was mij m'n baasje wel. Maar om terug te komen op het eten, dat wou niet helemaal lukken. Vanaf het moment dat ik vertrok kreeg ik steeds meer last van een knoop in m'n maag. Tijdens de stop heb ik met moeite een boterham met pindakaas en hagelslag en een halve muslireep weg kunnen werken. En ik was eigenlijk nog maar het begonnen ('k vermoed dat ik ongeveer 25 a 30% van de route gehad had), dus dat beloofde niet veel goeds.

Tijdens het fietsen ging het steeds slechter met m'n maag. Ik ben af en toe even gestopt om 'op adem' te komen en op een gegeven moment zag ik zelfs een mooi strookje gras pal naast de weg in de schaduw liggen. 'k Ben gestopt, heb een shirt gepakt, dat opgerold en ben zo'n 20 a 30 minuten gaan liggen. Even bijkomen... Maar ik kon niet blijven liggen, ik moest verder (anders kwam ik nooit thuis). Dus ik heb alle moed weer verzameld en ben verder gegaan, maar echt happy was ik niet (zowel fysiek als geestelijk). En toen gebeurde het onvermijdelijke... ik voelde een soort van 'water' in m'n mond lopen en wist meteen hoe laat het was (15:15 uur precies). M'n maaginhoud kwam weer naar buiten via dezelfde weg als het ook naar binnen gekomen is. Het was geen prettig gezicht, maar het luchtte wel enorm op. En nadat ik bijgekomen was en mezelf gefatsoeneerd heb was het tijd om verder te gaan.

Op een gegeven moment kwam ik aan in Anhold waar ik er achter kwam dat m'n water op was. Bij de plaatselijke Chinees (waar ze trouwens prima Nederlands spraken, aangezien het vlak bij de grens ligt) heb ik m'n waterzak voor de helft bijgevuld. Ook heb ik gekeken hoe ver het nog was tot m'n eindbestemming. Ik had namelijk al 130 km gefietst dus volgens m'n schatting moest ik er nog zo'n 20. Niets bleek minder waar, want hemelsbreed was het nog zo'n 50 km, hmmm... da's niet zo fijn. Dus niet zeuren, maar fietsen.

Het duurde niet lang en ik was weer in m'n eigen vertrouwde kikkerlandje. De eerste grote stad die ik tegen kwam was Doetinchem, daar heb ik het gastgezin gebeld om door te geven dat ik a. in Nederland was en b. hoe laat ik ongeveer aan zou komen. Mijn eerste schatting (toen ik nog in Wuppertal was) was ongeveer 17:00 / 18:00 uur, maar dat moest ik toch wel bijstellen na alle dingen die de afgelopen dag gebeurt zijn. Gelukkig was het niet al te ver meer fietsen (ongeveer 2 uur), niets kon mij nog stoppen.

Behalve dan een grote rivier... ik was bij het veer Bronkhorst (over de IJssel) aangekomen. En op het bordje stond: "vaart tot 19:00 uur", ik keek op m'n klokje en daar stond op "18:45 uur". Aaarch... doorfietsen! Gelukkig heb ik het net gehaald, want anders moest ik een heel eind om fietsen en dat was wel het laatste waar ik zin aan had. Maar nadat ik deze (laatste) tegenslag gehad had was ik om 20:00 uur op de plek van bestemming aangekomen.

Ik kon geen boe of bah meer roepen, ik was helemaal uitgeput. Maar wat wil je ook als je de hele dag maar op 2 boterhammen, wat fruit en mueslirepen geleefd hebt (en dan maak ik het lijstje misschien nog wel mooier dan dat het was). Ik heb eerst m'n fiets neergezet, ben gaan zitten en de gastheer heeft me een groot glas koude cola neergezet. Die suikers moeten m'n 'mood' toch een beetje op kunnen fleuren. Maar ik was te moe, na 2 zinnen moest ik weer op adem komen. Maar gelukkig had de vrouw des huizes een goed idee: "wil je anders een Dextro'tje?"... nou, laten we dat maar eens proberen. En nadat ik een derde van het pakje naar binnen gewerkt had begon ik me al wat beter te voelen (wonderspul dat Dextro-Energy). Toen ik weer een beetje bij krachten was ben ik lekker in bad geweest ('k kwam er amper weer uit, maar okay) en daarna heb ik nog en klein bord pasta verorbert (met halve tegenzin, maar 'k had toch honger en moest eten). En daarna heb ik de gefietste route nog even laten zien aan de heer en dame van het huis. Ze waren zeer onder de indruk van m'n fietskunsten (anders ik wel). Maar ik wou het niet te laat maken, want morgen om 7:00 uur ging de wekker weer. Gelukkig was het bed waar ik op sliep heerlijk en het duurde dus niet lang voordat ik in dromenland belande.

• ‹ vorige
• 218 van 548
• volgende ›